In de hemel

Eens bracht ik een verjaardagsbezoek aan een ouder gemeentelid, getekend door het leven. Hij wist wat het is om verliezen te lijden. Eerst een dochter, later zijn vrouw. jawel, hij mocht geloven dat hun zielen zijn opgenomen in de hemelse heerlijkheid. En dat hun lichamen op de dag van Christus’ wederkomst zullen worden opgewekt en aan hun Zaligmaker gelijkvormig zullen worden.

Toen ik de man wilde troosten door opte merken dat er in de hemel ook herkenning zal zijn, wees hij déze troost beslist af. „Nee, het gaat mij niet in de eerste plaats om de herkenning van mensen, maar om het ontmoeten van Christus. Alle ogen zullen op Hém gericht zijn, op het lam.”

„En”, zo vervolgde hij, „dan maakt het niet meer uit wie er naast je zal staan.” Hoewel ik knikte, gaf ik hem niet écht gelijk. inderdaad, het lam zal in het middelpunt staan en zal méér geliefd worden dan wie dan ook. Toch geloof ik dat het tot grotere vreugde zal zijn mijn lieve kind weer te ontmoeten dan iemand die ik nooit gekend heb. De Bijbel geeft ons meerdere voorbeelden van herkenning én hereniging na de opstanding uit de dood. Herkenning was er op de”berg der verheerlijking”. De discipelen wisten zonder dat het hun verteld was, dat jezus sprak met Mozes en met Elia. Als het gaat om de hereniging, lezen wij dat David hierover op een heel persoonlijke wijze spreekt. Hij zegt dat hij zijn jonggestorven kind niet zal kunnen terughalen, maar dat hij wel naar het kind zal gaan (2 Sam. 12:23). Hierover zegt de uitlegger Matthew Henry dat David óók bedoelt te zeggen dat hij spoedig bij zijn kind in de hemel zal zijn.

In het lukasevangelie lezen we over de jongen uit Naïn: „en de dode zat overeind en begon te spreken; en Hij gaf hem aan zijn moeder” (lukas 7:15). jezus geeft de jongen terug aan zijn moeder. Het twaalfjarige dochtertje van jaïrus wordt herenigd met haar beide ouders (Mark. 5:40); lazarus met zijn zussen (joh. 11:44b). En nadat jezus uit de dood is opgestaan, vertoont Hij Zich aan de gezelschappen waarin Hij eerder verkeerde.

Tegelijk is het óók waar dat al Gods kinderen straks één grote familie zullen vormen –een schare die niemand tellen kan. Guido de Brès spreekt in dit verband over het huisgezin van God. Een gezin, met een Vader, met één oudste Broeder, met broeders en zusters. Zij zullen elkaar kénnen. Dat is zelfs meer dan herkennen. Want ook degenen die men op aarde nooit heeft ontmoet, zullen gekend worden. Dat is kennis door openbaring (en niet door ervaring). Abraham, izak en jakob worden herkend. Maar ook Samuel, David, Salomo, Petrus en Thomas, Martha en Maria, Aquila en Priscilla. Wij zullen weten wie wie is. Zoals Adam in het paradijs volmaakte kennis had.

Ds. W.A. Zondag, Dordrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen