Witte rijst, blauwe uniformen en zwarte schoolborden

Het is mooi de ‘papieren projecten’ die ik als onderwijskundige van W&D op mijn bureau krijg in praktijk te zien. Mijn eerste werkbezoek –met een bestuurslid en ons afdelingshoofd- voert naar India en ik concentreer mij vooral op alles wat met onderwijs te maken heeft. Dit varieert van grote kostscholen tot kleine dorpsschooltjes, van studiebeurzenprogramma’s tot een verpleegstersopleiding, van een technische school tot alfabetiseringscursussen.

Rijst met kip
Alle leerlingen die Woord en Daad steunt komen uit de armste families in de omgeving. Daarom zijn behalve onderwijs ook voedsel en medische zorg nodig. Bij partner IREF in Repalle, Andhra Pradesh, kookt een aantal vrouwen elke dag meer dan duizend warme maaltijden in grote ketels. Een ander groepje vrouwen zorgt dat de groente met de hand wordt schoongemaakt en gesneden.
Tijdens de lunch proef ik bij een leerling een hapje witte rijst met gebraden kip uit zijn ijzeren bord. Iedereen eet zonder bestek, dus ook ik probeer met mijn vingers een bolletje te maken van de rijst... Dat valt nog niet mee. De smaak is voor mij best pittig maar de kinderen vinden het lekker! Op de meeste scholen hebben de leerlingen frisblauwe uniformen aan. In lange rijen lopen ze naar hun lokalen. Als ik ze tegenkom zwaaien ze: ‘How are you madam?’ ‘What is your name?’ Met schone kleren en glimmende ogen zien ze er heel anders uit dan de haveloze kinderen in de straten van de stad en de dorpjes in de buurt. Ik geniet ervan ‘onze’ leerlingen te ontmoeten, maar aan het verschil met de anderen zal ik nooit echt wennen.

Vier seizoenen
Tijdens onze besprekingen in India praten we regelmatig over kwaliteit en kwaliteitsverbetering. Bij een vorig werkbezoek was een aantal schoolborden niet zwart meer, zodat wat erop stond niet goed leesbaar was. Dit jaar zijn de borden in alle klaslokalen mooi zwart geschilderd. Een voorbeeld van een eenvoudige verbetering. Verder kan een gebouw te klein zijn om goed onderwijs te kunnen geven. In India zitten soms 70 leerlingen in één klas. Woord en Daad gaat hierover in discussie met haar partners. Samen streven we naar zo goed mogelijk onderwijs. Soms moet daarvoor nieuwe kennis geleerd worden door de organisaties of stafleden. We noemen dat capaciteitsopbouw.
Voor goed onderwijs zijn de vaardigheden van leerkrachten erg belangrijk. Daarom organiseerde een aantal scholen een training voor hun team. Ik vraag Mary, de directrice van de school van AMG-India in Chilakaluripet, naar haar ervaringen. Enthousiast vertelt ze dat een consultant van een Indiaas onderwijsadviesbureau een cursus gaf van twee weken. ‘’s Morgens kregen mijn 40 leerkrachten uitleg over hoe ze het beste konden lesgeven. ’s Middags moest iedereen het geleerde uitproberen in de les. Het personeel ging dan bij elkaar kijken hoe het ging.’
Mary legt uit: ‘Het belangrijkste vind ik dat een leerkracht niet moet denken dat een kind nog niets weet. Op de oude manier begint een les bijvoorbeeld met een uitleg over de vier seizoenen. De leerkracht schrijft aantekeningen op het bord en de leerlingen nemen die over in hun schrift. Maar de nieuwe manier is dat een juf of meester eerst vraagt wat de kinderen al weten van de lente, zomer, herfst en winter. Ze mogen dan zelf dingen bedenken die bij een seizoen horen. Daarna gaan ze erover praten en er iets van opschrijven. Dit is een hele verbetering: er is veel meer interactie.’

Fundamenten
Aan het eind van de reis is er nog een tweedaagse vergadering met vijf Indiase partnerorganisaties. Samen bespreken we de toekomstplannen. We vragen hoeveel jongeren er precies een baan vinden na hun opleiding. Hier willen we graag meer over weten. En is het voor sommige leerlingen niet beter naar het beroepsonderwijs te gaan? Daar kiezen maar weinig jongeren voor, want in India zijn kantoorbaantjes veel geliefder dan ‘handwerk’. Ook het groeiende probleem van hiv/aids komt ter sprake. ‘Papieren projecten’ worden zo springlevend!
‘Hier komt het schoolplein en daar...’ In Ernakulam in Kerala wordt zichtbaar hard gewerkt aan de bouw van de nieuwe school. De fundamenten liggen er al. In juni start een eerste klas met 40 kinderen, van wie een aantal straatkinderen uit de havenstad Cochin. Daarna kan er elk jaar een klas bijkomen. Pulikunnel, enthousiast: ‘Het wordt een christelijke school, waar les uit de Bijbel gegeven zal worden.’
Zo werken we in Woord en Daad.

*‘voormalig directeur’ partner GSPI

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen