De Joden 1

Frederik de Groote, koning van Pruisen, vriend en bewonderaar van Voetaire, was bij al zijn uitnemende kiijgsmansdeugden een groot spotter. Hij liet geen gelegenheid voorbij gaan, om op de Christenen te schimpen en ware het mogelijk ze met woorden te verschrikken. Zoo wordt ons verhaald dat hij eens tot een zijner hovelingen, die een Christen was, de vraag richte: „Weet gij mij één onomstootelijk feit te noemen, ’t welk zou kunnen gelden als bewijs voor de waarbeid van uw bijbel?” Waarop de hoveling antwoordde, kort, klaar, en krachtig: „De Joden, Sire!”
Als er ooit een antwoord naar waarheid gegeven en een feit aangevoerd is dat de waarheid van het Woord Gods bevestigt, dan is het wel dit feit en dit antwoord.
De Joden zijn werkelijk één van de krachtigste bewijzen dat de bijbel de waarheid is.
De moderne critiek die de waarheid van het Woord Gods op alle mogelijke wijze ondermijnt en van de profetiën zoo gaarne spreekt als van „raticinia post even tum” d. i. van profetiën die eerst zijn uitgesproken na hunne vervulling, raakt dan ook met de profetiën, waarin het toekomstig lot en leven van Israël geteekend wordt, geducht in de klem.
Tot de allerzonderlingste en alleronzinnigste verklaringen moet zij de toevlucht nemen, om te ontgaan, dat zij niet in haar eigen zwaard valt.
Want wat in de Heilige Schrift over hen uitgesproken wordt, is en wordt letterlijk voor onze oogen vervuld.
Op hoe vele plaatsen lezen wij niet: dat de Heere hen verstrooien en verderven zal onder de Heidenen.
Door den mond van den profeet Amos zegt de Heere (9 : 9): „Want zie, Ik geef bevel, en Ik zal het huis Israëls onder alle heidenen schudden, gelijk als zaad geschudt wordt in eene zeef, en niet één steentje zal er ter aarde vallen.”
En opmerkelijk, de oordeelen Gods over dat volk zijn nog niet ten einde, de tijd hunner bezoeking is nog niét voorbij, want ondanks al het streven naar eenheid, zooals zich onder de Joden van onze dagen dit krachtig openbaart, ik wijs hier in’t voorbij gaan slechts op de machtige bewegingen van het Zionisme (misschien daarover later), neemt de verstrooing der Joden nog dagelijks toe. Instee dat zij naar het oosten, naar het land hunner vaderen de schreden richten, trekken zij in onze dagen in grooten getale naar het westen, naar Engeland en vooral naar Amerika.
Instee dat het hun toegestaan wordt, ter plaatse waar zij zich als ballingen hebben gevestigd, rustig te wonen, worden ze vooral in Rusland op de meest bloedige wijze vervolgd en gedood. Wie denkt niet met huivering aan de onmenschelijke slachtingen te Kissinef, waar binnen weinige dagen hondertallen van Israëlieten op de meest vreeselijke wijze werden vermoord.
En thans weer te Bjelsöwk, eene stad in Russisch Polen. Reeds een dag of vier, vijf duren, terwijl wij dit schrijven, de vervolgingen en moordtafereelen in deze stad, en volgens de laatste berichten is het eind nog niet te overzien. En van verschillende zijden wordt het weer betoogd, dat even als te Kissinef deze joden-vervolgingen weer georganiseerd zijn door de politie, die actief er aan mee doet, en de militairen, voor zooverre zij geen partij kiezen, zien lijdelijk toe en wenden geen pogingen aan om grooter bloedbad te voorkomen. Meer dan 600 menschen zijn reeds gedood of gewond. Meer dan 200 woningen en winkels zijn vernield; 6000 joden vluchtten in de naburige bosschen. Zij, die in allerijl naar het station vluchtten, om door een overhaast vertrek hun leven te redden, werden meedoogenloos afgemaakt. In een joodsche apotheek werd het geheele gezin van den eigenaar vermoord, alleen een kindje van één jaar oud werd gespaard. En wanneer het den 6000 joden die zich in de bosschen verschanst hebben, niet gelukt, de aanvallen op hen ondernomen af te slaan, dan staat hun niet anders dan een vreeselijke marteldood te wachten.
En wat er verder in Rusland voor het volk van Israël nog te wachten staat, kan niemand voorspellen; maar wanneer de teekenen niet bedriegen, dan staan er ontzettende dagen voor de deur.
Dan wijst alles op het bestaan van een geheimzinnig bondgenootschap, dat niet anders bedoelt dan op een gunstig tijdstip al de Joden in het geheele Russische rijk om te brengen. Vandaar, dat wat vluchten kan, Rusland verlaat en naar het westen, naar Amerika vlucht.
Ontzettend, wanneer wij dat volk zoo zwervende en dolende zien op de aarde, ’t Is toch het oude volk Gods, ’t zijn beminden om der vaderen wil, ’t heeft eenmaal den Christus aan de wereld geschonken. En nu wordt het daar gejaagd van land tot land en van stad tot stad. En bij dat alles ligt het deksel op hun aangezicht. De haat en vijandschap tegen den Christus neemt door dit alles zoo toe, omdat hun dit leed van Christenen wordt aangedaan.
Zij krijgen uit alles een gedachte van de Christenen, als waren het hunne vijanden, die niet alleen hun geld en hun goed, maar ook hun bloed en hun leven zoeken. En daarom is het zulk een weldaad, dat ze in ons Vaderland aangekomen een eenigzins anderen indruk van de Christenheid ontvangen. Wanneer zij op hun angstigen vlucht van uit Rusland naar het verre westen, naar Amerika, te Rotterdam zijn aangeland, waar de booten wachten, die hen naar de nieuwe wereld zullen overbrengen, dan vinden zij in de tweede koopstad van ons land een toevluchtsoord dat werkelijk een „Elim” voor hen is in de harre zandwoestijn.
Ds. H. Janssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen