Ontwaak, o Heilige Geest …!

Het kan niet ontkend worden, dat er in onze dagen weinig gehoord wordt van de werking des Heiligen Geestes in de Kerk van Christus. In vroegere tijden is dat wel heel anders geweest, toen de wind des Geestes krachtig de hof der kerk doorwaaide, waardoor er een opgewekt geestelijk leven was en de vruchten des Geestes gezien werden tot verheerlijking van den Naam des Heeren en tot heil van Zijn Sion.
Allerwege wordt schier de klacht vernomen, dat er weinig waarachtig geloofsleven is. Maar zijn wij met dit droevig feit te beredeneeren en er over te klagen er nu klaar mee?
Is dit niet het ergste, dat er schier geen gebed meer is om het ontwaken van den Geest Gods? Moet ons dit niet verootmoedigen, dat de Bruidskerk van Christus smeekt om de krachtdadige bearbeiding van Zijn Heiligen Geest?
Wij moeten met de Bruid uit het Hooglied weer leeren bidden om den Geest door den Geest: „ontwaak Noordenwind en kom Gij Zuidenwind, door-waai mijn hof….!
Nadat de Bruid beleden heeft, dat al haar vruchtbaarheid uit haar Hemel-schen Bruidegom is en Hem heeft aangesproken: „o fontein der hoven, put der levende wateren, die uit Libanon vloeien”, buigt zij zich in diepen ootmoed voor Hem neer, smeekende om de krachtdadige werking van Zijn Geest tot blijvende vruchtbaarheid. Zij bidt: „ontwaak Noordenwind en kom gij Zuidenwind, doorwaai mijnen hof, dat zijn specerijen uitvloeien….
De Heilige Geest wordt in Gods Woord bij den wind vergeleken. En wanneer op den Pinksterdag de Geest wordt uitgestort in den hof der kerk, dan gaat Zijn komst gepaard met het geluid als van een geweldigen gedreven wind. De werking van Gods Geest heeft bijzondere overeenkomst met de werking van den wind. In de onderscheiding Noorden en Zuidenwind wordt de werking des Geestes gespecialiseerd naar de bijzondere behoeften van den hof der kerk.
Ontwaak Noordenwind …!
De Noordenwind is een scherpe wind; hij komt voort uit het koude werelddeel, dat het verst van de zon is afgelegen. Hier wordt de Heilige Geest aangewezen in zijn. scherpe zielvernederende werking. Hij wordt daarom genoemd de Geest des oordeels en der uitbranding. „En die gekomen zijnde zal de wereld overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel.” (Joh. 17:8). Deze werking des Geestes kan tot zaligheid niet gemist worden. De Bruid bidt om de ontwaking van dezen Noordenwind. Dat zij bidt: „ontwaak”, geeft een toestand te erkennen van „sluimering des Geestes”. De werking des Heiligen Geestes openbaart zich niet altijd even krachtig. Soms is er „windstilte” in den hof, waardoor deze geen bloeiende is, zoodat er geen specerijen uitvloeien. In zulk een toestand kan de Bruid het niet lang uithouden, zij wordt daaronder biddende werkzaam: ontwaak….
Ook wij kunnen dezen Noordenwind des Geestes niet missen in Zijn krachtige werking. Waar Gods Geest niet eerst ontdekkend heeft gewerkt, zal geen ware behoefte ontstaan naar den Persoon en het werk van den Hemelschen Bruidegom, Jezus Christus. „Niemand kan zeggen Jezus den Heere te zijn dan door den Heiligen Geest.” Niemand….
Bij al het spreken over Jezus, zal geen zondaar Hem als Heere kennen en belijden en in Hem kunnen roemen als zijn schuldovernemende Borg zonder de werking van den Noordenwind des Geestes. Het blijft ten volle waar voor een ieder onzer, wat de Apostel zegt: „Maar zoo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe”“ (Rom. 8 :9). Zoo iemand de werking van den Noordenwind des Geestes niet heeft, die bedriegt zich, als hij meent het eigendom van Christus te zijn. Hoe noodzakelijk is het dan te leeren bidden met de Bruid: „ontwaak Noordenwind….”
Maar ook: „en kom Gij Zuidenwind….!”
De Zuidenwind is een verwarmende wind; hij waait uit het gewest, dat het sterkst door de zon wordt beschenen. Hij wijst den Geest aan als den Geest der liefde, die ’t zondaarshart verwarmt met den gloed der liefde Gods. Door deze werking des Geestes staat de Bruid van Christus in een geestelijke liefdesverhouding tot haar zielsbruïdegom en heeft Hij haar geheele hart genomen. Door deze werking staat zij ook in een liefdesbetrekking tot allen, die door het geloof met Christus zijn ver-eenigd. Waar de Geest des Heeren werkt, daar is de goddelijke liefde in het hart uitgestort. Het is zeker, waar geen liefde is, daar werkt de Zuidenwind des Heiligen Geestes niet.
Wat hebben wij die verwarmende Zuidenwind des Heiligen Geestes toch noodig. Het kan soms zoo koud zijn in den hof der kerk. Het kan soms zoo koud zijn in ons eigen hart. De Bruid vergeet soms haar eerste liefde, en kan haar Liefste zoo missen. Des Heeren kinderen kunnen elkander menigmaal zoo missen ….
De gemeenschap der heiligen is vaak meer theorie dan practijk, een dor artikel uit onze geloofsbelijdenis zonder dat dit voor ons leeft en wordt beleefd. In het laatst der dagen zal de liefde van velen verkoelen.^.. o, kom toch Zuidenwind en doorwaai toch onzen hof…. dat onze liefde niet verkoele…. maar integendeel vermeerderd worde, opdat de specerijen mogen uitvloeien tot eer van den Naam Gods.
Nu eens hebben wij Gods Geest noodig als den Noordenwind en dan weer als den Zuidenwind naar de verschillende behoeften van den hof der kerk en van ons hart. Alleen zoo zullen de specerijen in den hof kunnen uitvloeien ….
Christus Zelf vergelijkt de kerk bij een hof. Zij is een zeer schoone koninklijke lusthof, die Christus verworven heeft door Zijn eigen bloed. Hoewel deze hof van Christus is, noemt de Bruid die van haar, om de nauwe geloofsvereeniging waarin zij staat met Christus, waardoor al het Zijne het hare is. Uit de liefde Gods begeert nu de Bruid, dat Christus ’ kerk niet slechts een hof, maar een lusthof mag zijn, waarin de specerijen uitvloeien. Alleen dan kan de groote Hovenier Zijn oog in welgevallen doen rusten op Zijn hof.
Doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien, o Noordenen Zuidenwind … Laat er een krachtige werking mogen zijn des Geestes door den geheelen hof op alle plaatsen en de specerijen gezien mogen worden, als de schoone vruchten des Geestes, die men vindt in een bloeiende kerk van Christus …..
„Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid …” (Gal. 5 : 22).
Deze vruchten zijn uitvloeiende specerijen, die een welriekende geur verspreiden voor God en de menschen. Alleen Gods Geest kan deze vruchten voortbrengen, wanneer Hij de hof der kerk doorwaait. Als Christus tot de hof zijner kerk komt, zal Hij dan ook uitvloeiende specerijen vinden in Ziin hof? Zal Hij van Zijn edele vruchten kunnen eten?
Zal Hij ook in den hof van ons eigen hart vruchten vinden van geloof en bekeering?
Als dat waar is dan hebt gij met de Bruid uit het Hooglied leeren bidden: „Ontwaak Noordenwind en kom Gij Zuidenwind, doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien.” Christus ’ Bruid heeft gedurig noodig haar Hemelschen Bruidegom te smeeken om de krachtdadige bearbeiding van Zijn Geest. Uit haar geen vrucht in der eeuwigheid. Al haar vrucht wordt uit Christus gevonden. Hoe is de toestand in den hof uwer ziel op dit oogenblik? Is daar windstilte? Is het reeds lang geleden, dat Gods Geest Uw zielshof doorwaaide en er welriekende specerijen uitvloeiden? De vraag wordt dan, hoe gij hieronder staat. Kunt gij het in deze dorre toestand „uithouden”? Wordt gij er wellicht aan gewoon weinig edele vruchten in Uw hof te zien? Wat hebt gij dan noodig te bidden om een vernieuwde werking des Geestes. Wat moet er dan een krachtig: „ontwaak” en „doorwaai” van Uw lippen gehoord worden. Als zoo Uw Liefste tot Zijn hof zou komen, dan zou Hij van Zijn edele vruchten niet kunnen eten.
Het gebed om den Geest zal de wind des Geestes doen ontwaken in Uw ziel, waardoor Christus weer lust kan hebben aan Uw hof, als Hij het uitspreekt: „Mijn zuster, o bruid, gij zijt een besloten hof; een besloten wel, een verzegelde fontein.” Dan is de ziel weer als een gewaterde hof, door de regen en dauw des Heiligen Geestes. Dan is het haar weer goed in de zalige gemeenschap met haar bruidegom en laat Hij haar Zijn uitnemende liefde proeven en smeeken. Dan groeit en bloeit in den hof alles ter eere van Christus en verspreiden de vruchten der gerechtigheid haar liefelijke geur ver in het rond. Dan vloeien de specerijen rijkelijk uit…. En dan, ja dan neemt de bruid weer het hart van haar Bruidegom, Zijn Middelaar, dat vol ontferming voor haar is in oneindige zondaarsmin….
Ontwaak dan, o Noordenwind in den hof van Uw Kerk!
En kom dan gij Zuidenwind en doorwaai krachtig het hart van Uw Bruid!
Kom, o Geest van Vader en van Zoon en neem het nog uit Christus om het ons te verkondigen, en maak meer en meer plaats voor dien grooten Hovenier in onze harten ….
Dan zullen de specerijen uitvloeien … Dan zult gij, die voor Uw volk de Liefste geworden zijt, omdat Gij hen eerst hebt liefgehad, als Gij tot Uw hof komt, van zijn edele vruchten eten … Dan zult gij verheerlijkt worden in Uw eigen werk.

O, Geest van God, ontwaak dan … Ja, ontwaak, om Christus ’ wil…!

Kampen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen