De Institutie van Johannes Calvijn

God wilde de Joden zo onderdompelen in deze profetieën dat zij om verlossing te verkrijgen rechtstreeks de ogen op Christus zouden slaan. Hoewel zij schandelijk ontaard geraakt waren kon toch de herinnering aan het algemene beginsel niet uitgewist worden dat God door de hand van Zijn Gezalfde, zoals Hij aan David beloofd had, de Kerk verlossen zou, en dat op deze wijze het genadeverbond, waarmee Hij de uitverkorenen tot Zijn kinderen aangenomen had, pas werkelijk zijn volle kracht verkrijgen zou. Zo is het gekomen dat, toen Christus kort voor Zijn sterven Jeruzalem binnenging, uit de mond van de kinderen het lied klonk: ‘Hosanna voor de zoon van David!’ Wat zij zongen was kennelijk een algemeen bekend en veel voorkomend lied, en ontleend aan de algemene overtuiging dat het enige onderpand van Gods barmhartigheid dat hun nog restte, de komst van de Verlosser was.

Dit maakt begrijpelijk waarom Christus Zelf Zijn discipelen opdroeg in Hem te geloven, als zij echt en volkomen in God wilden geloven. ‘Jullie geloven in God,’ zei Hij, ‘gelooft dan ook in Mij.’ Hoewel het geloof immers strikt genomen van Christus opklimt tot de Vader, geeft Hij hiermee toch aan dat het langzamerhand zijn kracht verliezen zou, al verlaat het zich ook op God, indien Hij niet tussenbeide zou komen om het te versterken en zijn kracht te laten behouden. Gods majesteit is trouwens ook zo hoog verheven dat stervelingen, die als wormen over de aarde kruipen, er anders nooit bij zouden kunnen komen.

Institutie II.6.4

© 2009 Den Hertog B.V., Houten. Institutie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen