NCB: samenbindende en praktische hulp voor blinden en slechtzienden

Peter is lid geworden van de vereniging toen hij al een tijdje minder goed zag. “Ik werd eerst lid op proef”, vertelt hij. “Ik voelde aarzeling: Wil ik hier wel bij horen?” Nu is hij al een aantal jaar actief lid, evenals Hennie. Aanvankelijk had ook zij wat moeite met de vereniging. “Ik ontdekte dat ik steeds afhankelijker werd. Ik hielp veel mensen, maar nu kom ik in een andere rol. Dat vind ik soms best lastig. Op de bijeenkomsten van de NCB ontmoet je mensen die nog slechter zien of helemaal niet. Dat maakt je bewuster van je eigen situatie.”

Ook Klaasje Huisman, bestuurslid van de NCB, neemt deel aan het gesprek. Zij vertelt over de vereniging, die meer dan honderd leden telt. Zo’n veertig procent van de leden bezoekt regelmatig de bijeenkomsten die worden belegd. Voor die bijeenkomsten nodigt de NCB sprekers uit. Hen wordt gevraagd om, voor zover mogelijk, tastbare dingen mee te nemen die te maken hebben met het onderwerp. De leden kunnen dan ‘zien’ met de handen. Klaasje legt uit wat de vereniging een christelijke vereniging maakt: “We beginnen een bijeenkomst met Bijbellezen en gebed. Ook zingen we liederen die passen bij het thema dat behandeld wordt.” Hennie vult aan: “Mensen herkennen zich daarin en voelen zich daardoor thuis. Maar je kunt niet op een christelijke manier blind zijn, hoor!”

De NCB heeft ook een heel praktische functie. Door technologische ontwikke lingen komen er steeds meer hulpmiddelen voor blinden en slecht zienden. De vereniging kan bijvoorbeeld demonstraties voor deze hulpmiddelen aanvragen. Ook wordt aan leden financiële hulp geboden als ze deze middelen wel nodig hebben, maar ze niet kunnen betalen. De NCB bestaat nu vooral uit oudere leden, maar het nieuwe bestuur ziet graag dat de vereniging weer wat verjongt. Klaasje: “Ook voor jongeren is het waardevol om bij elkaar te komen. Daarnaast hopen we meer mogelijkheden te krijgen door jonge aanwas.”

Slechtziend in de kerk

Peter en Hennie zijn allebei tevreden over hoe in hun kerkelijke gemeente wordt omgegaan met hen als leden die slecht zien. Peter: “Er zijn liturgieën in grote letter verkrijgbaar. Momenteel wordt gewerkt aan digitalisering van de liturgie, maar van het scherm kan ik erg slecht lezen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat uitpakken.” Hennie: “Ik heb lang moeten zoeken naar een plek die zowel voor de ringleiding als qua licht goed is.” Ze benadrukt dat ze niet als slechtziende behandeld wil worden: “Ik verwacht dit niet van de gemeente; ik wil juist benaderd worden als ieder ander. Mocht ik iets willen veranderen, dan zal ik daar zelf het voortouw in moeten nemen, dat hoeven anderen niet voor me te doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen