‘Hoe groter Jezus wordt, hoe minder invloed een cultuurverschil heeft’

‘Ik ben in nabijgelegen dorpen weleens weggestuurd omdat ik donkerder ben’

‘We hebben racisme groot gemaakt, maar het begint eigenlijk klein’

‘We kunnen niet ontkennen dat er mensen zijn die pijn hebben, maar we doen ons best om begrip te hebben voor elkaar’

Joël (24) en Aron (22) zijn geboren in Rotterdam. Ze gaan naar de plaatselijke ICF (International Christian Fellowship). Hun moeder is Nederlands en hun vader is afkomstig uit Somalië. Hierdoor is racisme voor beide Nederlanders niet onbekend. Toch zijn ze allebei terughoudend om het begrip racisme aan het gedrag van anderen te koppelen. “Soms is het ook gewoon moeilijk om te zeggen of iets racistisch is; en we willen niet in een slachtofferrol kruipen. We zien in dat wij ook niet perfect zijn, dus we willen eerst naar onszelf kijken in plaats van gelijk te reageren op gedrag van anderen.” Maar dat racisme ook in Nederland een thema is dat besproken moet worden, staat vast. Joël: “Racisme bestaat ook in Nederland, ook nu nog. Het is niet iets van vroeger en van slavernij. Mensen keken me weleens raar aan in het openbaar vervoer, of ze pakten hun spullen anders vast zodra ik de bus binnenkwam.” Aron vult aan: “Ik merkte het vooral in kleinere dorpen. In Rotterdam-Noord, waar wij wonen, is een kleurtje hebben niet meer bijzonder. Maar ik ben in nabijgelegen dorpen weleens weggestuurd op een pleintje, omdat ik donkerder ben.”

Maar wanneer is iets dan wél racistisch? Joël geeft antwoord: “Iets is echt racisme als er te snel een oordeel geveld wordt op basis van ras. Dit kan negatief én positief zijn. Eén keer zeiden ze op een sollicitatiegesprek tegen mij dat ze precies mij zochten, omdat ik demografisch goed paste. Maar ik ben Somalisch én Nederlands; in Rotterdam geboren en opgevoed! Dat schiet dan in het verkeerde keelgat. Maar het is positief, dus dat maakt het helemaal dubbel.” Ook in de kerk voelden Aron en Joël zich weleens racistisch behandeld. Aron: “Soms als ik in een andere kerk kwam, bijvoorbeeld als ik op vakantie was, dan had ik het gevoel dat mensen me aanstaarden. Als mensen omkijken en blijven staren, dan is dat voor mij als jongere best lastig.” Joël knikt bevestigend en vult aan: “Het jammere is dat het contact ná de dienst uitbleef. Als dat er wel was geweest, dan kun je het staren van de mensen plaatsen; ze hebben je gezien en wilden écht contact.”

Klein begin

Hoewel Joël en Aron blij zijn dat het gesprek over racisme gaande is, plaatsen ze ook een kanttekening. Joël: “We hebben racisme groot gemaakt, maar het begint eigenlijk klein. Je ziet iets wat je niet precies begrijpt of kunt plaatsen. En omdat dat niet lukt, gooi je het in een hoekje ‘anders, apart, raar’. En dát zorgt voor afstand.” Aron maakt dit concreet met een voorbeeld: “In het contact met nieuwe mensen wil ik altijd vragen stellen om te laten zien dat ik interesse heb. In Nederland werkt dat heel goed. Maar als ik dat bij iemand van een andere cultuur doe, dan kan diegene denken: waarom bemoeit hij zich overal mee? Als je dit niet van elkaar weet, dan ontstaat er afstand.” Het is dus belangrijk dat we die afstand overbruggen. Maar hoe doen we dat? Aron: “Er is angst voor onbegrip. We moeten leren accepteren dat contact soms even ongemakkelijk mag zijn. Het hoeft niet altijd smooth te gaan. Zoek het contact juist op en durf jezelf dan ook kwetsbaar op te stellen.” Joël sluit hierbij aan met een passende Bijbeltekst uit Filippenzen 2: 3: ‘… maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf.’ Joël: “Als je iets ziet wat je niet begrijpt of wat je negatief wilt bestempelen, probeer die gedachte dan te bestrijden. Wil de ander leren kennen, want deze persoon is óók naar Gods evenbeeld gemaakt.” En om de ander te leren begrijpen, kun je zelf ook actief stappen onder nemen. Aron: “Toen ik naar Afrika ging, heb ik me ingelezen in de cul tuur. Niet dat je alles uit een boek kunt leren, maar dan heb je wel meer achtergrondinformatie en begrijp je anderen beter.”

Neem je kruis op

Hoewel deze tip gebaseerd is op een Bijbeltekst, ben ik ervan overtuigd dat ook veel niet-christenen zich hierin kunnen vinden. Hoe helpt het geloof in Christus dan in situaties met racisme? (n.a.v. Joh. 15: 19). Ik denk dan eerder ‘ik had het jou beter gegund’, dan dat het mij pijn doet. Hoe je er ook uitziet, je weet als christen dat je je kruis op je moet nemen (Luk. 9: 23).”

Maak Jezus groot

Toch voelen die praktische tips een beetje gek. We proberen op een goede manier om te gaan met racisme, terwijl de basis hiervan al verkeerd is. Hoe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen