Bij de tandarts

“Meneer Grauss, u heeft twee opties: de kies eruit of een wortelkanaalbehandeling.” U begrijpt het, ik lag bij de tandarts op de behandeltafel. De dagen ervoor begon de kies meer en meer pijn te doen. Toen ik die dinsdagochtend belde wanneer ze tijd hadden, was het antwoord: “Zaterdag 8:30 uur. Maar als het ondanks pijnstillers niet lukt, bel dan nogmaals; dan volgt een spoedbehandeling.”

Die ochtend ging ik richting het stadhuis met twee paracetomols achter de kiezen. Tijdens de collegevergadering trok ik de pijn niet meer en kwam er een aspirine bij. En na alle afspraken die dag belde ik de tandarts weer omdat het ondanks de pijnstillers niet te harden was. Diezelfde avond nog kon ik terecht. Na inleidende beschietingen van de tandarts zoals een foto en “Doet dit pijn?” – “JA” was mijn antwoord – kwam het verlossende woord. “U hebt twee opties: de kies eruit of een wortelkanaalbehandeling.”

“Wat zijn de verschillen”, vroeg ik. “Tja, een kies eruit kost 80 euro en een wortelkanaalbehandeling 500 euro.” “En”, vroeg ik, “wat is beter voor mijn gebit?” “De wortelkanaalbehandeling natuurlijk”, zei de tandarts. En dus koos ik daarvoor.

Vervolgens kreeg ik ruim een uur intensieve aandacht van de tandarts en viel het kwartje bij mij. Veel mensen die geen geld hebben, zullen kiezen voor verwijdering van de kies. Want ze hebben het geld niet voor een goed gebit. Vreemd eigenlijk dat we de zorgverzekering uitgekleed hebben en dat tandartszorg niet in het basispakket zit. Het gevolg is dat mensen met weinig geld zullen kiezen voor geen controle. Voor uitstel van behandelingen. En als het echt niet kan, na vele pijnstillers voor de goedkoopste optie. Maar dit is een dure keuze. Een blijvende en zichtbare keuze, die bij elke lach opvalt.

En we weten ook nog eens dat kinderen met ouders die niet naar de tandarts gaan, vaker zelf ook niet gaan. Tandartszorg voor kinderen zit in het basispakket, dus er is geen financiële drempel. Maar voor de ouders is er zeker een drempel om erheen te gaan. En zo zien we bij mensen aan hun gebit hoe arm ze zijn, schreef de Rotterdamse straatdokter Michelle Aimée in een column.

Tja, ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. Met pijn wil je niet hoeven denken aan je portemonnee, en hopelijk gaat een nieuw kabinet dat beter regelen met de zorgverzekeraars.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen