‘Groot is uw trouw, o Heer!’

Wat betekent Pasen voor u?

“Christus Jezus, die voor onze zonden gestorven is, leeft! Hij heeft de macht van de zonde, de dood en de duivel overwonnen. Dat is voor mij de basis van mijn bestaan. Door het geloof in Hem mogen ook wij leven. Er is perspectief. Wanneer Hij niet opgestaan zou zijn, was er alle reden om moedeloos te worden, maar nu Hij leeft, kunnen we bemoedigd verder.”

Waarom bent u met vervroegd emeritaat gegaan?

“Op een zondagmiddag in augustus 2017 kreeg ik een TIA. ’s Morgens had ik nog een dienst geleid. Ik dacht eerst dat het een duizeling was, maar het bleek ernstiger. Er waren uitvalsverschijnselen. Toen ik per ambu lance naar het ziekenhuis werd ge bracht, kon ik me in vertrouwen overgeven. Wel maakte ik mij zorgen over de trouwdienst van onze jongste dochter, die aan het eind van die week zou plaatsvinden. Er was dankbaarheid toen de uitvalsverschijnselen snel waren verdwenen. Ik heb de kracht gekregen om de trouwdienst toch te mogen leiden. Dit was een gebedsverhoring. De vermoeidheid is wel gebleven en daardoor heb ik een verminderde belastbaarheid. Op advies van de arts heb ik een halfjaar rust gehouden. Daarna is de re-integratie begonnen. Helaas moest na verloop van tijd vastgesteld worden dat ik niet meer fulltime mijn werk in de gemeente kon voortzetten.”

Hoe heeft u dat ervaren?

“Het doet pijn en verdriet wanneer je je werk in de gemeente niet meer volledig kunt doen. Voor mij en Ada, mijn vrouw, was dat een tijd vol onzekerheid en spanning. Mijn conditie ging achteruit en ik kreeg last van depressieve gevoelens. De Here heeft ons echter vastgehouden. Ook als je het niet altijd direct ervaart, kun je op Hem vertrouwen. Hij blijft trouw! Ik heb in die tijd wel gepreekt. Dan voelde ik me boven de zorgen en spanningen uitgetild. De steun van collega’s was bemoedigend, en ook het meeleven vanuit de gemeente, in het bijzonder van een echtpaar waarmee we een band van vertrouwen hebben. Het is een zegen wanneer je zulke mensen in je gemeente hebt.

Uiteindelijk werd duidelijk dat ik om gezondheidsredenen vervroegd emeritaat moest aanvragen. Toen de classis Hoogeveen mij emeritaat verleende, was het enerzijds een opluchting, maar anderzijds deed het pijn.”

Bent u als emeritus nu uitgediend?

“Nee. We ervaren het als een bijzondere leiding dat we in contact zijn gekomen met de samenwerkingsgemeente De Ooipoortkerk te Doesburg. Daar ben ik sinds juli 2020 parttime aangesteld als ondersteunend predikant, vooral gericht op prediking en pastoraat.

Ada komt uit de CGK Doesburg. 36 jaar geleden is ons huwelijk ook bevestigd vanuit deze gemeente. Voor mij is werken in een samenwerkingsgemeente een nieuwe ervaring. Gedreven door de liefde van Christus hoop ik er voor de hele gemeente te zijn. Ik ben dankbaar dat ik mag dienen. Groot is Gods trouw!”

Welke boodschap klinkt er door in uw preken?

“Het is mijn verlangen om in de preek Christus te verkondigen als de enige Redder. Alleen door Hem komen we bij God de Vader. Ook het vernieuwend werk van Gods Geest in ons persoonlijk leven zal in de prediking verkondigd moeten worden. De Bijbeltekst die ik koos voor de intrede in mijn eerste gemeente, was: ‘Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus en dien gekruisigd’ (1 Kor. 2: 2). Deze tekst heeft steeds in mijn studeerkamer gehangen.”

Kerkelijke loopbaan

Welke kerkelijke gemeenten binnen de CGK heeft u gediend en hoe heeft u het kerkelijk ambt ingevuld?

“Mijn kerkelijke loopbaan begon in 1985 als predikant van Rotterdam-Oost / Capelle aan den IJssel. Daarvoor was ik daar al werkzaam als pastoraal medewerker. De volgende gemeentes waren Onstwedde, Enschede-Oost en Meppel. Voor mij heeft het werk in de gemeente altijd prioriteit gehad. De prediking is een van de kerntaken. Ik doe dit met vreugde. Ook het pastoraat heeft mijn hart. Het is hierbij belangrijk om goed te luisteren. Je hebt twee oren en maar één mond. Daarnaast heb ik het contact met jongeren tijdens de catechese en in het bijzonder de belijdeniscatechisatie als waardevol ervaren, en met name de persoonlijke gesprekken.”

Wat zijn uw mooiste herinneringen aan het ambt?

“Er zijn veel ervaringen waar ik met dankbaarheid op terugkijk. Ik denk aan die jongeren die niet meer kerkelijk betrokken waren en later toch trouwe leden van de gemeente zijn geworden. Of aan dat jonge gezin dat nu een taak heeft op het zendingsveld. Ook heb ik bijzondere herinneringen aan ouderen die zich aan het eind van hun leven vol vertrouwen over konden geven aan hun Heiland. Wat is het mooi om te zien hoe God werkt in het leven van jongeren en ouderen. En dan de diensten waarin ik de kracht van God heb ervaren. Ik denk aan gesprekken waar ik zo ben geleid dat ik dingen zei die op dat moment nodig waren, of waarbij ik bij iemand juist dat Bijbelgedeelte koos dat zoveel voor hem of haar betekende. Het maakt mij klein en dankbaar dat God mij ondanks mijn tekorten en beperkingen wil gebruiken. Daarom: Soli Deo gloria, aan God alleen de eer! Het eigenlijke werk doet Hij. Als predikant kun je het Woord brengen, maar Gods Geest zorgt dat het vrucht draagt. Dit geeft ook weer ontspanning in het werk. We moeten ons inzetten, maar het is uiteindelijk niet van ons afhankelijk.”

Corona en het kerkelijk leven

Hoe ervaart u de impact van de coronapandemie op het kerkelijk leven?

“De impact van corona op het kerkelijk leven is groot. Je kunt als gemeente niet meer samenkomen; gemeenteleden volgen de kerkdiensten via internet. Het preken voor een camera is heel anders dan preken voor een gemeente die je ziet. Ik mis de interactie met de gemeente. Ook het bezoekwerk gaat lastiger. Kringen kunnen niet samenkomen.

De coronapandemie heeft ons wel laten voelen hoe afhankelijk wij als mensen zijn. Een klein virus legt de hele samenleving plat. Het zet ons aan het denken: wil God ons hierin iets leren? Op biddag heb ik gepreekt over Deuteronomium 8: 3. ‘De Here verootmoedigde Zijn volk en deed het honger lijden en gaf het manna, opdat ze zouden weten dat de mens niet leeft van brood alleen, maar van alles wat uit de mond des Heren uitgaat.’ Zouden wij ook weer moeten leren dat we niet meegaan met het materialisme en het consumentisme, maar dat we leven vanuit Gods Woord? Toch hoeven we niet moedeloos te worden. We zijn ons interview begonnen met de betekenis van Pasen: Jezus leeft. Direct na Zijn opstanding zocht Hij Zijn verslagen discipelen weer op. Ook in en na corona tijd blijft Hij voor Zijn gemeente zorgen. Dat heeft Hij beloofd: Ik ben met u. In dat vertrouwen kunnen we Zijn toekomst tegemoet gaan.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen