Rust (3) – Heerlijk, Rust! Maar Moet Dat Voor Altijd…?

Toen ik nog jong was, vond ik de zondag niet echt de leukste dag van de week. De zaterdag, dát was pas echt een fijne dag, waarop ik me echt vrij voelde en min of meer kon doen wat ik wilde (zolang mijn ouders het goed vonden natuurlijk!). Op de zondag mocht niet zoveel als op andere dagen van de week. We keken geen televisie, we gingen niet naar de winkels, en ook een bezoek aan dierentuin of zwembad konden we op zondag wel vergeten. Er was wel veel rust. Heel veel rust… Is het Bijbelse toekomstbeeld ‘rust’ nou wel zo aanlokkelijk en moet je echt bang zijn die rust te missen? Daarover gaat het in deze derde en laatste Bijbelstudie met het thema Bijbelse rust.

Gods volk zwoegt in Egypte

Om iets van de toekomst te kunnen begrijpen, moet je de geschiedenis kennen. We gaan dus even naar het Oude Testament. Het is in de tijd dat de Israëlieten in Egypte afgebeuld en onderdrukt worden. Ze moesten zwaar werk doen: lange dagen zwoegen, altijd maar door. Genieten van het leven konden ze wel vergeten. God ziet dat wel. Als Hij Mozes roept, zegt God: ik heb duidelijk de onderdrukking van Mijn volk gezien (Exodus 3: 7).

Na meer dan 400 jaar slavernij bevrijdt God zijn volk en zijn ze verlost van de onderdrukking…wég uit Egypte. Ze zijn nu bevrijdt uit het slavenbestaan!

Maar daarna, tijdens de tocht door de woestijn, lezen we vanaf Exodus 15, het hoofdstuk waar eerst nog de lofzang van Mozes staat, over geklaag, ongeloof en angst bij de Israëlieten. Dat bestaat toch eigenlijk niet, dat het volk zó reageert?! We zouden toch veel eerder een dankbaar gelovend volk verwachten, dat rotsvast vertrouwt op zijn machtige God? Ze zijn immers bevrijd en zullen straks wonen in het beloofde land!

Spiegel

Die houding is voor ons een spiegel: Als wij geloven door genade bevrijd te zijn door het volbrachte werk van Jezus Christus, wat doen we daar dan mee? De vraag of er dan ook geestelijke rust is. Dat is een rust die je kunt uitleggen als: alle zorgen, lasten, trauma’s en moeilijke herinneringen in vertrouwen brengen bij God. Want ja: wie gelooft in die geestelijke bevrijding, is nog lang niet altijd vrij van alle zorgen van dit leven. Toch hoeven die zorgen niet meer onze gedachten te overheersen, wanneer we leven in en van de rust die de Here Jezus aanbiedt. De klacht wordt gaandeweg, met vallen en weer opstaan, overstemd door een danklied.

Na de bevrijding uit Egypte is er voor de Israëlieten de belofte van rust in het beloofde land. Maar dan wordt er een dieptepunt bereikt! In Numeri 14, het hoofdstuk over de verspieders, kun je dat lezen. Laten we eens proberen het ons voor te stellen: God brengt Zijn volk aan de grenzen van het beloofde land. Nadat de verspieders teruggekomen zijn is wel duidelijk dat het beloofde land een gewéldig land is, vol overvloed. En op het moment dat God dit land in handen geeft van Zijn volk Israël: “Hier! voor jullie!”, hoeven ze het alleen maar in dankbaarheid en vertrouwen te accepteren. “Ik, de Heere zal jullie voorgaan in de strijd om dit land….” Maar de Israëlieten vertrouwen God niet. Ze zien alleen wat hun bang maakt: ze zien alleen maar reuzen en sterke tegenstanders op hun pad.

Gods reactie

God reageert ook op de reactie van mensen.

“Hoe lang nog!?” roept de Almachtige…

”Hoe lang nog zal Mijn volk niet geloven ondanks alles wat Ik voor hen gedaan heb!” Deze uitroep van God typeert, wat er in Psalm 95: 11 en ook Hebreeën 4: 3 bedoeld wordt met de mensen die God verbitterd hebben. “Mijn rust zullen zij niet binnengaan!”

Wat is onze houding tegenover zijn belofte dat Hij ons zal opnemen in zijn rust? Gelóven wij zijn beloften echt? Of ‘geloven we het wel’?

In Hebreeën 4 vers 1 gaat het over die eeuwige rust en dan is het alsof het de schrijver écht menens wordt. Laten wij er dan beducht voor zijn dat iemand van u ooit schijnt achter te blijven, terwijl de belofte om in Zijn rust binnen te gaan nog van kracht is. In het Grieks staat een woord dat wijst op “vrezen voor iets of iemand”. Er zit iets in van angst, van heftige schrik. “Wees er beducht voor”. Schrik maar van de gevolgen – wees er maar bang voor, als dát ervoor nodig is om je aan te sporen niet achterop te raken. ‘Verhard je hart niet’, staat in Hebreeën 4 vers 7. Zo zingen we het ook met woorden uit Psalm 95: ‘Zo gij Zijn stem dan heden hoort, Gelooft Zijn heil- en troostrijk woord; Verhardt u niet, maar laat u leiden.’

‘Zo zien wij dat zij niet konden ingaan vanwege hun ongeloof’ (Hebr. 3: 19). Wat moet dat geweest zijn, te horen dat ze vanwege hun verharde en ongelovige harten het Beloofde Land niet zouden binnengaan…

Verharding kan op verschillende manieren tot uiting komen. Bijvoorbeeld als het evangelie van verlossing en bevrijding door Jezus Christus ons eigenlijk niet zoveel zegt. Ondertussen kun je wel gewoon zondag aan zondag naar de kerk gaan, maar er toch in feite onveranderd weer vandaan komen. Of, en dat is een andere uiting van verharding: als het evangelie eerder werkt als een soort vrijbrief om ons leven zo in te richten zoals we zelf willen, want ‘zijn we immers niet vrije mensen?’

Iets wat je beloofd is, heb je nu nog niet

De beloofde sabbatsrust (Hebr. 4 vers 9) is van eeuwigheidswaarde. Het is een volmaakte rust die God opnieuw geeft en belooft aan ieder die gelooft in de belofte van een leven op de nieuwe aarde. Daar is leven in overvloed! (Joh. 10: 10).Dát geeft toekomstperspectief! Vandaag geldt die geweldige belofte van God, die Hij lang geleden aan Israël deed, nog. De belofte om in Zijn rust binnen te gaan is nog van kracht. Het gaat hier om één en dezelfde belofte als die voor het volk van Israël, die na zovele eeuwen nog openstaat voor ieder mens die Jezus Christus als Verlosser en Heer aanvaardt.

Dat geeft moed en blijdschap voor de toekomst. Daarvan straalt, als het goed is, dan ook iets uit naar onze omgeving. Dat is tegelijk ook de opdracht voor ons persoonlijk én voor de gemeente van Christus. In Hebreeën 4 vers 2 staat het glashelder: “Want ook aan ons is het Evangelie verkondigd, evenals aan hen [de Israëlieten dus]. Maar het gepredikte woord bracht hun geen voordeel, omdat het niet met geloof gepaard ging bij hen die het hoorden.”

Laten we daarom ook steeds, in het licht van Gods Woord, bij onszelf nagaan of we werkelijk geloven in die belofte van eeuwige rust. De drukte van ons dagelijkse leven kan ons er gemakkelijk van weerhouden Gods stem te leren verstaan. ‘Kom tot bezinning!’ schrijft Petrus, “want het einde van alles is nabij!” (1 Petrus 4 vers 7). ‘Wees helder van Geest, zodat u kunt bidden.’

Nu al oefenen

Zo wijst de viering van de sabbatsrust terug naar de schepping en naar dat te ken van het verbond dat God sloot met Zijn volk. Én de sabbatsrust wijst vooruit, naar de wederkomst, naar het beloofde Koninkrijk van de Zoon van Zijn liefde. Nu al, in dit leven, worden we opgeroepen om te oefenen voor die rijke toekomst, om echt afstand van ons werk te nemen en tot rust komen; om je te richten op de Schepper en Verlosser. We worden opgeroepen om te oefenen in vertrouwen – oefenen voor de eeuwigheid, zoals heel het leven op aarde als een stage voor de eeuwigheid is; oefenen om de sabbatsrust in acht te nemen.

De inzet is hoog. Ik neem u tot slot mee naar Openbaring 14 vers 7. In de hemel klinkt de oproep: ‘Vrees God en geef Hem eer, want het uur van Zijn oordeel is gekomen. En aanbid Hem Die de hemel, de aarde, de zee en de waterbronnen gemaakt heeft.” En dan vers 13: ’Zalig zijn de doden die in de Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten van hun inspanningen, en hun werken volgen met hen.’

Wat een Evangelie!

Vragen:

1. Weet u zeker dat u op weg bent naar de rust zoals in Hebr. 4: 1 staat omschreven?

2. Waarop baseert u die zekerheid of onzekerheid?

3. Hoe merkt u de hulp van Gods Geest in uw geloofsleven?

4. Hoe kunt u uw omgeving iets laten merken van uw geestelijk levensdoel?

5. Bent u er beducht voor dat iemand uit uw omgeving achter blijft en wat doet u eraan om dat te voorkomen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen