Tweetal

Olifantenodyssee of brulapenbocht

Elk jaar zie je het weer: als veel mensen op vakantie zijn, krijgen dieren een kans in de krant. Neem nu de tocht van vijftien olifanten, dwars door Chinese steden en dorpen. Zeven tien honderd (!) kilometer hebben ze afgelegd, terwijl niemand hun een strobreed in de weg legde. Dat laatste lijkt me ook verstandig, want olifanten hebben een ontzettend goed geheugen. Nee, dan de brulapen. Biologen hebben in Mexico ontdekt dat die, net als mensen, altijd de kortste weg zoeken naar hun doel. Niks ommetje, laat staan een heuse odyssee door het regenwoud, gewoon gáán naar die banaan!

En toen was er, terwijl veel mensen op vakantie waren, ineens het rapport van het klimaatpanel van de Verenigde Naties. Jarenlang hebben honderden wetenschappers uit zesen zestig landen 144.000 internationale onderzoeken geanalyseerd. De conclusie is onvermijdelijk en schokkend: het klimaat verandert sneller dan gedacht en menselijk gedrag is daarvan de oorzaak. Extreme droogte én overstromingen staan de wereld te wachten, desastreus voor vooral de armen. Plantensoorten sterven uit. Dieren verliezen leefgebied. Men zegt dat die olifanten op drift raakten door de opoffering van hun reservaat aan thee- en rubberplantages. Het regenwoud is heel belangrijk voor het klimaat. Er worden momenteel wereld wijd per seconde twee voetbalvelden aan regenwoud gekapt. En dan kun je als brulaap brullen wat je wilt …

Moet het klimaat niet hoger op de kerkelijke agenda? In elk geval in gebed, preek en catechese. Kerkelijke vergaderingen behandelen kerkelijke zaken, maar wie een kerk wil op een eiland, moet bedenken dat die het eerst wegspoelt. Ik kan mij van onze synoden één verzoek herinneren. De kerken uit het Westen vroegen om een bezinning op duurzaamheid. Logisch, dat zíj erom vroegen: veel van die kerken staan beneden NAP. En we hebben toch een eigen stem? Die van het Woord van God, dat een eigen weg wijst. Tussen de eindeloze olifantenodyssee van de klimaatsceptici en de kortste brulapenbocht van het klimaatactivisme. Onze eigen ‘groene’ professor Hofman wijst die eigen weg al een poosje. Laat hij, zeker onder ons, geen roepende in de woestijn zijn …

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen