Deskundigheid als kernwaarde

Deskundigheid wordt ook van mij verwacht. Voor de functie van geestelijk verzorger is vaak een academische studie vereist. Terwijl je ook zou kunnen denken dat mijn hoofdtaak toch slechts is om een stoel naast een bed te zetten. Dat moet toch iedereen wel kunnen doen. Nu zijn er meer taken in het ziekenhuis waar enig denkniveau voor nodig is dan die stoel aan het bed, maar de deskundigheid zit niet direct in het doorlopen hebben van alle mogelijke trainingen en cursussen. Het gaat steeds om het lezen van het Boek van/over God en het boek van/over mensen. In de taal van de onvergetelijke prof. Van ’t Spijker: dominee zijn is een beetje preken en een beetje koffiedrinken bij de mensen.

Begrijp ik die mens die voor me zit/ligt … Ik verbaas me niet meer zo snel over wat mensen zeggen, maar begrijp ik het ook? En als ik dan die verbinding probeer te leggen met dat Boek van God, lukt het dan? Daar moet je enige behendigheid, kundigheid en lenigheid in hebben. En heel veel vertrouwen op Gods Geest. God is zeer duidelijk de Enige Die een mens kan bekeren. Daar heb ik de deskundigheid niet voor.

Zo denk ik iedere dag aan die ene, die zonder enige antenne voor God en goddelijke zaken is opgegroeid. Voor haar is dood echt dood en als het anders is ‘dan heb ik het niet slecht gedaan’; en ik geloof haar! Maar ik zie haar bij het naderen van de dood zo graag een volkomen uitkomst gegeven worden.

Is dat wel des geestelijke verzorgers? Ben ik wel deskundig en professioneel genoeg? Moet ik niet een ieder zijn eigen levensverhaal gunnen? Ja, natuurlijk. Maar hopen en bidden doe ik ook.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen