‘Mozaïek van gebroken mensen die hun best doen’

Aan het woord is preekvoorziener Gerard van Wijngaarden, een zeventiger en al ruim een halve eeuw lid: “Al tweeëntwintig jaar heb ik de nodige predikanten (soms via predikantsvrouwen!) telefonisch mogen benaderen. Met zegenrijke gevolgen, want ‘leesdiensten’ zijn op twee handen te tellen. In de vacante periode een predikant vragen is niet altijd gemakkelijk. Wij zijn nog nooit zo lang vacant geweest: ruim vier jaar. We hopen en bidden dat er op Gods tijd hieraan een einde mag komen.”

Gerards vrouw Thea sluit aan: “Wanneer je al bijna 75 jaar lid bent van de Ichthuskerk, dan is er heel wat veranderd. Toch voelen mijn man en ik ons hier nog steeds ‘thuis’! Waarom? De letters vormen samen de afkorting: Jezus (I) Christus (Ch), Gods (Th) Zoon (U), Redder (S). Met die belijdenis staat de Ichthusgemeente in deze wereld.”

“Ik weet nog heel goed dat onze Ichthuskerk in 1960 gebouwd werd. In die tijd waren gemeenteleden druk bezig met allerlei verschillende acties voor de nieuwbouw. Er werd een sterke onderlinge band gevoeld. Nu ervaren we deze gevoelens opnieuw, in coronatijd.”

“Deze coronatijd met zijn beperkingen valt ons wel wat tegen”, bekent Gerco den Hartog, veertiger en lid sinds 2017: “Gelukkig hebben we ook diensten bij kunnen wonen. Dat het mogelijk is om thuis de dienst te volgen, is heel fijn, maar het valt tegen om echt betrokken te zijn bij de diensten als je thuis op de bank zit met kinderen eromheen. In de kerk zijn betekent minder afleiding en veel meer betrokkenheid. Die wekelijkse ontmoeting om stil te staan bij waar het leven om draait: God dienen. Met anderen kerk mogen zijn, is voor ons belangrijk, met elkaar Bijbelstudie doen is bemoedigend.”

Lennard en Martine Koekoek, een jaar lid, herkennen dat: “Toen we besloten ons aan te sluiten, bemoeilijkte corona de kerkgang. Bij tijden ging het wat beter en konden we er weer fysiek zijn, maar je merkt toch dat activiteiten waar je normaal veel aan hebt als je nieuw bent in de kerk, wat achterblijven. Desalniettemin hebben we er vertrouwen in dat we deze opstarttijd gauw zullen inhalen als er weer meer activiteiten zijn of koffiedrinken na kerktijd.”

“Voor die koffiemomenten in de kerk is wel een briljante vervanging gekomen”, vindt Marian Boiten (39): “Digitale koffiemomenten met diverse filmpjes van gemeenteleden: wat mij betreft lichtpuntjes in deze tijd. Voor mijn gemeenschapsgevoel is het belangrijk om tijd met elkaar door te brengen en er voor elkaar te zijn. En dat is nu net wat in coronatijd bemoeilijkt wordt.” En toch, vindt zr. Van Wijngaarden: “Het is wel eens ‘uit het oog’, maar zeker niet ‘uit het hart’! Bij ziekte, rouw en trouw en geboorte, worden er vele kaarten, appjes en mailtjes verstuurd als blijken van meeleven en meebidden.”

“Wij merkten dat men in deze kerk elkaar ziet en dat er betrokkenheid is”, vertellen Lennard en Martine: “De eerste keer dat we de kerk bezochten, werden we meteen aangesproken.

De keren daarop werden we hartelijk ontvangen en opnieuw veel aangesproken. Dat je hier niet anoniem bent, sprak ons aan. Verder vinden we het fijn dat de gemeente niet is ‘vastgeroest’. Ze zijn hier ermee bezig hoe de kerk ook in de toekomst levendig blijft.”

“Wat ik sterk vind aan onze gemeente”, stelt Marian, “is dat er veel ruimte is voor eigen inbreng, maar tegelijkertijd is onze kerkdienst niet zoveel aan veranderingen onderhevig. Die kerkdienst blijft een rustmoment in de week. Nu ik zelf kinderen heb, kijk ik ook met hun ogen naar de dienst en vraag ik mij af hoe zij straks kerk zullen beleven. Zelf zet ik mij met veel plezier in voor het kinder- en jeugdwerk. Ik vind het belangrijk dat elk kind zich gezien voelt en dat ze een fijne tijd hebben in de kerk.”

“In de leeftijd van onze kinderen (van 4-11) is voor ieder iets geregeld”, zegt Gerco. “Van kindernevendienst tot Bijbelklas en club: voor de oudste een feestje. Belangrijk, omdat vriendschappen in de kerk jongeren helpen om hun plaats in de kerk te hebben. Voor ons was aanwezigheid van leeftijdgenoten en een programma voor kinderen belangrijk bij het aansluiten bij de gemeente, evenals inderdaad het door gemeenteleden aangesproken worden de eerste keren dat we hier kwamen.”

Marian: “Een positieve kant van een kleinere kerk is dat het makkelijker is om je onderdeel te voelen van een gemeenschap. En ik kan elk kind aandacht geven in het jeugdwerk. Overigens, de perfecte kerk bestaat niet. Beth Moore noemt de kerk dan ook ‘een mozaïek van gebroken mensen die hun best doen’.”

De CGK Amersfoort heeft ca. 450 leden en is vacant.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen