Afscheiding

De Christelijke Gereformeerde kerken zien zichzelf als kerken van de Afscheiding. In 1834 kwam Hendrik de Cock met zijn kerkenraad en gemeente in Ulrum buiten de ene gereformeerde kerk van Nederland te staan. Via de gemeenten die in 1892 niet meegingen met de ‘Vereniging’ van de kerken van Afscheiding en Doleantie loopt de lijn naar de huidige CGK.

Historisch en geestelijk stammen wij van 1834 en dat kleurt het kerkbegrip en geestelijk klimaat.

De vraag of die Afscheiding wel goed en nodig was, ligt dan al snel gevoelig. Collega Kieviet heeft zijn suggestie dat de Afscheiding een vergissing was dan ook herhaaldelijk moeten toelichten. Dit nummer gaat in op de historische situatie toen, maar ook op de verhouding tussen afgescheiden en vaderlandse kerk nu.

Het is goed om dergelijke vragen te blijven stellen. Het gaat dan niet zozeer om een historische discussie, maar om de kerkelijke verhoudingen vandaag. De kerk leeft in Nederland steeds meer in de marge van de samenleving. Dat maakt dat we elkaar harder dan ooit nodig hebben. En het verlangen naar één kerk moet ons vanwege het gebod en gebed van de Heiland blijven wegen. Het is niet erg als onze geschiedenis of instituten een vergissing zouden blijken. Als de verkondiging van het evangelie en het belijden van Christus’ naam maar doorgaan. De Geest van Pinksteren laat ons uitzien, soms juist door moeite heen, naar Hem die alle dingen nieuw maakt. Waar wij ons ook vergissen, Zijn plannen falen niet!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen