Willen wat God wil

Maar toen ze elkaar vaker ontmoetten, bloeide er iets tussen hen op met het resultaat dat ze uiteindelijk trouwden. Uiteraard ging het schoonmaken in huis door. Zij deed nagenoeg dezelfde dingen als voorheen. Maar er was wel iets veranderd. Eerst deed ze het uit plicht, maar na haar trouwdag deed ze het uit liefde. Haar hart was anders geworden. Daarover gaat het in het tweede gedeelte van Mattheüs 5, over willen wat God wil. Uit liefde.

Licht en zout

Jezus heeft in de zaligsprekingen al duidelijk gemaakt op welke manier het karakter van Gods kinderen veranderd wordt door het werk van de Heilige Geest. In de laatste zaligsprekingen heeft Hij laten zien dat dat weerstand en verachting oproept in de wereld. Maar hoe moeten Gods kinderen dan leven in deze wereld? Moeten ze eruit wegvluchten? Nee, in vers 13-16 maakt Jezus duidelijk dat zij niet alleen zullen opvallen in de wereld, maar dat ze, ook al zijn ze klein en onaanzienlijk, ook grote invloed zullen uitoefenen. Ze zijn te vergelijken met zoutend zout en lichtend licht: net zo onmisbaar, net zo werkzaam, net zo heilzaam. Het is geen bevel om zout of licht te zijn, maar het is een gegeven. Wie door de Heilige Geest bij Jezus schuilt en door Hem tot de Vader gaat, die wórdt vervolgens door God (als zout) gebruikt om bederf te weren, smakelijk te maken, om trouw te zijn en (als licht) om het duister te ontmaskeren, om het goede te laten zien, goede werken te doen, waardoor God in deze wereld eer zal krijgen.

Knop en bloem

De vorige keer zagen we dat Jezus de berg opging zoals Mozes eens de berg opging. Mozes ging om de wet te ontvangen. Jezus is meer. Jezus gaat namelijk de berg op om Gods wet te geven, om die uit te leggen en toe te passen. Vers 17-48 is het logische gevolg van waar het in de licht- en zoutfunctie van Jezus’ discipelen om gaat, namelijk om anders te zijn dan de wereld om hen heen.

Jezus’ discipelen laten namelijk goede werken zien. En zoals de Catechismus dat mooi samenvat (vraag en antwoord 91) zijn goede werken goed als ze uit een waar geloof, naar Gods wet en alleen tot Gods eer gedaan worden. Anders gezegd: Jezus’ discipelen zijn zout en licht omdat ze Gods wil doen, zoals die is samengevat in de tien geboden. Dat doen ze op een heel andere manier dan de Farizeeën en Schriftgeleerden. Dat legt Jezus vervolgens uit.

Het is heel belangrijk wat Jezus in vers 17-20 zegt. Er is geen tegenstelling tussen het Oude Testament en het Nieuwe Testament, tussen Jezus en de wet. Soms wordt dat wel beweerd. Maar hoe kan dat nu ooit zo zijn als de Jezus, die hier de berg opgaat Dezelfde is als Hij, die de tien geboden gaf aan Mozes op de berg Sinaï? Hoe zou Hij ooit van Zijn eigen wil af kunnen? Alles wat God wil is geopenbaard in Jezus Christus. Dat doet geen afbreuk aan Gods wet, maar dat bevestigt juist Gods wet.

Je kunt het vergelijken met een knop en een bloem. Wat is belangrijker: de bloem of de knop? Iedereen zal zeggen: de bloem natuurlijk. Maar alles zit al in die knop. Je ziet alleen nog niet hoe het er precies uit komt te zien en hoe mooi het zal worden. Het Oude Testament met daarin Gods onderwijs en geboden is te vergelijken met die knop, daar zit alles al in. Maar je wilt vanuit de knop de bloem zien. Dat is het Nieuwe Testament, dat is de Heere Jezus Christus. Hij is de vervulling van de wet. Net zoals bloem en knop samen horen, zo ook Jezus en het Oude Testament. Ze horen onlosmakelijk bij elkaar.

Vaders wil

Christus vindt Zijn diepste vreugde in het houden van alle geboden van Zijn Vader. Om te willen wat Zijn Vader wil (Hebreeën 10:9). Met alle liefde van Zijn hart. Hij hield Gods gebod, zodat zondaars gered zouden worden, zodat Gods Naam verheerlijkt zou worden op de aarde en zodat er een volk zou zijn, dat na zijn redding, achter Hem aan in de weg van Gods geboden zou wandelen, geleid door Zijn Geest. Die weg onderwijst Jezus in de Bergrede. Hij laat zien wat God de Vader wil, zodat Zijn kinderen (met dezelfde liefde in hun hart als Jezus) zullen willen wat hun Vader wil. Niet omdat het moet, niet als een vinkenlijstje, maar voluit, helemaal, van harte, omdat ze Vader liefhebben (vers 48). Dat ontbreekt bij de Schriftgeleerden en Farizeeën.

Zij lijken heel vroom, maar ze zijn het alleen aan de buitenkant. Dat laat Jezus in vers 21-48 zien. De religieuze mensen proberen Gods wet zo minimaal en letterlijk mogelijk te nemen, zodat het niet teveel kost. Ze hebben God niet werkelijk lief en houden de wet dus alleen vanuit een soort plichtmatigheid. Ten diepste willen ze niet wat God werkelijk met het gebod bedoelt.

Oppervlakkig

Het lijkt natuurlijk een boude stelling dat de religieuze mensen zich niet houden aan Gods wet. Als je religieuze mensen ziet, ziet dat er immers vaak heel indrukwekkend uit. Zo ijverig. Zo toegewijd. Maar dat is schijn, laat Jezus tot zes keer toe zien als Hij ‘de ouden’ plaatst tegenover wat Hij Zelf zegt.

Wat ‘de ouden’ zeiden was eigenlijk een toepassing na het voorlezen van de Bijbeltekst. Haast niemand had toen een kopie van de Heilige Schrift, die hoorde je alleen in de synagoge. Mét de uitleg van de rabbijnen. Dus telkens als de mensen bijvoorbeeld ‘Pleeg geen moord’ hoorden, hoorden ze er direct bij: ‘Wie doodt, zal door de rechtbank schuldig bevonden worden’. Daar keert Jezus Zich tegen, tegen die uitleg.

Waarom? Hebben ze niet gelijk? Jezus laat zien dat ze daarmee niet ver genoeg gingen. Het enige waar ze aan dachten bij het zesde gebod was de letterlijke daad. Het gaat erom dat je geen moord pleegt. Als je dat wel doet, dán moet je terecht staan. Herkennen wij dat trouwens niet? Je luistert naar de voorlezing van de wet en denkt: ‘ik heb geen moord gepleegd’. Maar klopt dat?

Als Jezus het zesde gebod verder uitlegt, blijkt dat moord maar het topje van de ijsberg is. Er gaat veel meer onder schuil. Daarover gaat het gebod van God de Vader óók. Over dodelijke blikken en moordzuchtige gedachten. Wie bij Jezus hoort, wil dus het zesde gebod helemaal houden, ook in de bedoeling en in de diepte ervan. Die neemt geen genoegen met het feit dat er misschien letterlijk geen moord is gepleegd, maar die zoekt ernaar om alle haat en vijandschap af te leggen. Om de naaste lief te hebben.

Verbondenheid

Zo gaat Jezus gebod voor gebod langs. Jezus doet telkens twee dingen. Hij draait de geboden om, van negatief naar positief, en vervolgens plaatst Hij die in het hart. Zo laat Hij steeds weer zien wat de diepste bedoeling is van Gods gebod. Hoe wordt dat werkelijkheid in je leven? Door aan de Heere Jezus Christus verbonden te zijn en te blijven. Door Zijn Geest in je te laten werken. Want Jezus heeft alles volmaakt gehouden. En Hij heeft de straf voor het verbreken van Gods geboden gedragen. Er is vergeving en nieuw leven in Zijn voetspoor. Dan ga je willen wat God wil. Steeds weer en steeds meer. En je zingt het met Christus en heel Gods kerk mee: ‘Hoe lief heb ik Uw wet!’ (Psalm 119:97).

GESPREKSVRAGEN

Bedenk eens vier praktijkvoorbeelden van de manier waarop een christen zout is en vier voorbeelden van hoe een christen licht is.

Hoe kijk jij aan tegen de wet? Heb jij de wet lief? Waarom wel/niet? Hoe is dat zo gekomen?

Welke uitleg van Jezus vind je voor jezelf het moeilijkst? Leg eens uit.

Wat betekent ‘volmaakt’ in vers 48, denk je? Wat bedoelt Jezus?

Waarom is de uitleg die Jezus geeft goed nieuws?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen