Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Requiem voor een Renault

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Requiem voor een Renault

2 minuten leestijd

Auto’s – daar heb ik nu werkelijk helemaal niks mee. Zelfs het nieuwste model van een topmerk is voor mij eerder een noodzakelijk kwaad dan een begerenswaardig goed. Dat ligt bij mijn zoon heel anders. Of, laat ik zeggen, dat ligt bij hem genuanceerd. Op ons gezinsweekend, dat ik eerder vermeldde, deden we een nogal persoonlijk spel: Kaarten op tafel. Hij kreeg de vraag: Hecht jij aan bezit? Wij vonden dat allen een heel passende vraag. Het antwoord was evenwel verrassend: ‘Ik hecht wel aan bezit, maar ik geloof dat ik er niet echt aan háng… Als ik namelijk via Marktplaats mijn auto kan verkopen voor een mooiere, dan doe ik het gelijk’. Kijk, die nuance tot je eigen voordeel herken ik dan wel weer bij mijzelf op andere gebieden. Afijn, we waren aan een nieuwe auto toe. De Renault waarin wij zelf zo’n vijftien jaar gereden hadden, was van 2000 en had inmiddels 320.000 kilometer op de teller. Soms ging er op het dashboard spontaan een lampje branden, dat alleen weer uitging als je even de vluchtstrook opreed om de auto opnieuw te starten. De monteur kon het niet verhelpen, maar zei dat híj er niet meer mee naar Frankrijk zou rijden. En laat dat nu net onze vakantiebestemming zijn. Dus zoonlief ingeschakeld, die via Marktplaats, binnen het afgesproken budget, een bolide vond ‘die hij op onze leeftijd zelf ook wel zou willen rijden’. Voor de kenners: een Mazda CX3. Wel, een heilige koe zal het voor mij nog steeds niet worden, maar ik moet zeggen… Toch doet het afscheid van de oude me meer dan het welkom van de nieuwe. Die Renault kregen we indertijd namelijk van mijn schoonvader, die intussen alweer dertien jaar niet meer bij ons is. Ergens voelt het als nog weer een beetje afscheid nemen van hém. Gek, je hebt niks met auto’s, en hoort jezelf toch zachtjes zeggen: Dag, lieve Renault…

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 juli 2022

De Wekker | 24 Pagina's

Requiem voor een Renault

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 juli 2022

De Wekker | 24 Pagina's