Geloof en autisme

Letterlijk betekent het woord autisme ‘op jezelf zijn’. Nu kan geen mens zonder andere mensen. Ook mensen met autisme niet. Wel voelen ze zich nogal eens onbegrepen en alleen. Bij autisme gaat het om een stoornis waardoor het aangaan en onderhouden van relaties lastig is. Ze levert moeite op in de communicatie met anderen. De kerk is bij uitstek een sociaal gebeuren. Een plaatselijke kerk is een ‘gemeente’, een gemeenschap van mensen. Communicatie met woorden en met daden speelt een grote rol. Daarnaast heeft iemand met autisme moeite met veranderingen en onverwachte gebeurtenissen. Zijn kerk, geloof en autisme wel een mogelijke combinatie? In de Bijbel worden voor de kerk verschillende beelden gebruikt: een gebouw bestaande uit stenen, een kudde van schapen, een lichaam met verschillende ledematen. Het geheel bestaat uit een diversiteit van delen. Mensen met autisme hebben er ook een plek. Die mag niemand hun ontzeggen. Integendeel: vasthoudendheid en consequente trouw zijn eigenschappen van mensen met autisme. Veel werk in de kerk is hierbij gebaat. Een kerkdienst met een vaste liturgische orde kan vanwege de voorspelbaarheid voor hen een heerlijke plek zijn. De Bijbel die er gelezen wordt, getuigt van een God die vasthoudend is in Zijn liefde en trouw aan mensen. Deze boodschap hebben we allemaal nodig, ongeacht wie we zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen