Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘We zien het als leiding van God dat we bij elkaar zijn gekomen’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘We zien het als leiding van God dat we bij elkaar zijn gekomen’

4 minuten leestijd

Wim en Aaf van den Berg uit Kampen verloren allebei hun geliefde. Aafs man Jan overleed in 2004 plotseling tijdens een vakantie in Amerika. Wims vrouw Jenny stierf in 2015 aan de gevolgen van kanker. Wim en Aaf ontmoetten elkaar tijdens een vakantie in Kroatië en trouwden in mei vorig jaar. Ze vertellen hoe ze elkaar vonden en hoe het kan: opnieuw beginnen na een groot verlies. ‘Elke keer weer zien we dat als leiding van God.’

Wim: “Ik zou naar Schotland op vakantie gaan. Alleen. Ik ging elk jaar op vakantie met Jenny, en het jaar na haar overlijden was ik met de kinderen geweest, maar nu dacht ik: wees een kerel, en ga gewoon alleen. Maar toen hoorde ik dat er in Schotland enorm veel muggen kunnen zijn. En aangezien ik daar allergisch voor ben, heb ik mijn reis omgeboekt. Op naar Kroatië.”

Aaf: “Mijn plan was om naar Corsica te gaan met een vriendin. Maar die reis zat vol, dus boekten we een reis naar Kroatië, samen met andere vrienden.” Wim: “En zo kwamen we allebei op een bijzondere manier in Kroatië terecht. Op de derde dag mochten we zelfstandig een stadje verkennen. Ik zag allemaal stelletjes enthousiast langslopen en dacht: dit doe ik nóóit meer. Toen liep ik langs een restaurant en zag ik Aaf met haar vrienden zitten. Haar vriendin riep me: Kom bij ons zitten! Toen raakten we aan de praat, en bleek dat ik vier christenen had ontmoet – tijdens een algemene reis. Van meet af aan had ik een enorme klik met Aaf. Tijdens de reis, die twaalf dagen duurde, hebben we uren gekletst. Ik kreeg weer kriebels in m’n buik, zoals ik vroeger als jonge jongen had. Aan het einde van de reis besloten we elkaar beter te leren kennen. Ik heb het bij thuiskomst meteen mijn kinderen verteld.” Aaf: “Bij mij had het meer tijd nodig. Ik was al dertien jaar alleen, en was nooit op zoek geweest naar een man. Ik had mijn leven goed op de rit, had fijne mensen om me heen, zong in twee koren, wandelde … En dan overkomt je dit! Na twee weken vertelde ik de kinderen over ons contact. Ze reageerden positief. Mijn dochter zei zelfs: Wat zou papa dat mooi gevonden hebben!”

Wim: “Ik vond het moeilijk om het aan mijn schoonouders te vertellen. Hun dochter was tenslotte nog niet zo lang overleden … De week na de vakantie heb ik het hun verteld. Dat was een emotioneel moment, maar ze zeiden: We gunnen het je! Aan het begin voelde het als een stukje verraad naar Jenny toe, al had ze altijd gezegd: Als je nog eens iemand tegenkomt, voel je dan vrij om met diegene verder te gaan. Maar het duurde wel even voor ik dat had geaccepteerd.”

Aaf: “Na een tijdje wilden we gaan trouwen, en besloten we dat we in Kampen zouden gaan wonen. Dat betekende voor mij een verhuizing vanuit het Gooi. Mijn dochter vond dat heel moeilijk. Ze heeft me altijd willen beschermen en was bang dat het niet goed zou gaan. Maar we hebben de stap toch gezet. De hele bruiloft was geregeld en toen … gooide corona roet in het eten. Daarom zijn we uiteindelijk pas in mei dit jaar getrouwd.” Wim: “Die tijd, anderhalf jaar tot onze bruiloft, is heel goed geweest. Aafs dochter kon wennen aan het idee, zag dat het goed ging, en ook wij zijn verder naar elkaar toegegroeid. Onze bruiloft was een stralende dag, waar al onze kinderen bij konden zijn.”

Aaf: “Jan en Jenny horen helemaal bij ons leven. Ze zijn de vader en moeder van onze kinderen en we vergeten hen nooit. We praten vaak en makkelijk over hen en over hoe ze waren.”

Wim: “Ze zijn nooit uit onze gedachten. En ook de kleinkinderen vertellen we over hun opa en oma die er nu niet meer zijn. Zo worden ze niet vergeten. We zien het elke keer weer als leiding van God dat we bij elkaar zijn gekomen. Er is zoveel gebeurd, en alle lijntjes komen zo wonderlijk bij elkaar, daar zien we de hand van God in.”

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 6 januari 2023

De Wekker | 36 Pagina's

‘We zien het als leiding van God dat we bij elkaar zijn gekomen’

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 6 januari 2023

De Wekker | 36 Pagina's