Levensmoe

Wat een moeilijke situatie moet dit voor je zijn. Wat fijn dat je dit durft te uiten. Er zijn veel mensen die met deze gedachte rondlopen maar het niet durven zeggen.

Laat ik je eerst een vraag mogen stellen: weet je mogelijk wat hier de oorzaak van kan zijn? Is het iets uit je verleden? Wat je overkomen is? Hoe je anderen hebt behandeld? Of heeft het met je opvoeding te maken? Verwaarlozing? Een naar en zwaar godsbeeld? Of is het iets erfelijks? Een psychiatrisch ziektebeeld dat zo zwart is dat er geen hoop, geen uitzicht meer overblijft? Of een combinatie van bovenstaande factoren?

Welke situatie het ook is, het is moeilijk. Zo’n leven is zwaar. Het is dan ook een heel normale reactie om dat leven niet als een volwaardig leven te ervaren en te benoemen.

Ook in de Schriften wordt met de term leven iets anders bedoeld dan een eenzaam, geïsoleerd leven. Leven is een verbonden-zijn met anderen en met de bron van het leven. Iets veel groters dan alleen een biologisch-chemisch leven. Eenzaamheid als gevolg van depressie is ook waardeloos. En een waardeloos leven leiden (lijden?) voelt heel snel en vaak als waardeloos zijn. En hoe kun je daarmee leven? Er is geen gemakkelijke oplossing. Zeker niet door anderen die het bagatelliseren, die roepen dat je verder moet. Die niet naar je willen luisteren, die zich storen aan je hopeloosheid. En er niet mee om kunnen gaan. Die zich niet met jou en jouw verdriet willen of durven verbinden en daardoor je eenzaamheid versterken.

Spreek er met God over. Misschien kun je dat op een respectvolle manier. Maar heel vaak zul je dat niet meer kunnen: wanhoop en uitzichtloosheid maken je niet vriendelijker. Doe het dan maar net als Job. Hij vervloekt zijn geboortedag, hij eist van God dat Hij hem laat sterven, hij uit zich boos naar God. Misschien heb je dat met daden gedaan: een suïcidepoging. Met als resultaat dat je er nog een schuldgevoel bij hebt.

Ons is geleerd dat boosheid niet goed is. Maar God is niet zo klein dat Hij daar niet tegen kan, dat Zijn liefde er niet mee om kan gaan.

Ik weet niet wat God jou zal antwoorden. Maar Hij zál antwoorden. Hij is bij je. Dag na dag. Want God heeft gezegd: ‘Ik zal u beslist niet loslaten en Ik zal u beslist niet verlaten’ (Hebr. 13: 5).

Hij vraagt wel iedere keer weer om je vertrouwen. Maar ook je boosheid op Hem naar Hem uiten is een blijk van vertrouwen.

Helaas zal dat niet alles oplossen. Pijn en verlies en een gevoel een waardeloos leven te hebben, verdwijnen niet zomaar. En ook de uitzichtloosheid voor dit gebroken leven lost niet op. Dat blijft soms ondragelijk en uitzichtloos lijden. Met de wens om het levenseinde, al of niet zelf gekozen. Praat er met God over.

Ik zou hier graag met je over verder willen praten. Als het je uitkomt. Je kunt me bereiken via de redactie van De Wekker.

Hebt u een pastorale vraag voor deze rubriek?

Mail naar agdobbe@dewekker.com.

U blijft anoniem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen