TFT-voorzitter Jan Loosman: ‘Raak betrokken bij zending en je zult versteld staan van wat God doet’

“Ik gaf veertig, vijftig concerten in een jaar en dat viel inderdaad niet te combineren. Zingen zag ik als dienstbaar zijn in Gods Koninkrijk en Wilma zei: ‘Als je dan toch dienstbaar wilt zijn: ik zoek nog een voorzitter voor mijn thuisfrontteam …’”

Dat thuisfrontteam (TFT) is gevormd uit mensen die een voor een op haar pad kwamen, terwijl Wilma ervoor bad. Bij de start kende Jan Loosman, lid van de CGK Urk-Maranatha, uit dat team alleen een zwager en schoonzus. “Op 19 februari 2023 werd Wilma als diaconaal werker naar Albanië vanuit onze kerk uitgezonden namens de GZB. Zij is daar werkzaam in de gezondheidszorg en probeert ingangen te vinden om het Evangelie te delen. Als verpleegkundige werkt ze in een kliniek in Tirana, maar ze gaat ook naar afgelegen dorpjes om zorg te verlenen.”

Wat doet een TFT zoal?

“Aan het begin hebben we gekeken hoe we alles financieel rond moesten krijgen, want er was veel geld nodig. Voordat Wilma werd uitgezonden, was dit echter al rond en daarover hoeven wij ons dus geen zorgen meer te maken. Wij mogen nu over Wilma’s werk vertellen en gebeds- en dankpunten delen. Laatst hebben we op de verkoopmarkt van de kerk gestaan. We hadden Bijbellegkaartjes gedrukt en in gesprekken met gemeenteleden vertelden we over de zegeningen die Wilma ervaart. Er stond ook een bus voor kaarten om naar haar of naar Hessel en Coby Visser, voor Wycliffe uitgezonden vanuit onze gemeente, te sturen. Wilma ervaart veel zegen in haar werk en het is mooi om dat te mogen delen met gemeenteleden. Je ziet dat dit mensen raakt. Ze stellen er vragen over en komen er later op terug, bijvoorbeeld als je ze in het dorp tegenkomt. Zo krijg je de mooiste gesprekken. Gisteravond sprak ik Wilma en ze vertelde dat het meeleven uit de gemeente – 3.600 leden, veel jeugd – enorm groot is. Ze krijgt appjes en kaartjes en wordt gebeld. Het is heel bemoedigend als je voelt dat je gedragen wordt door het gebed van anderen. Aan de andere kant: als je de telefoon neerlegt, dan ben je daar weer wel alleen.”

Jan vertelt dat de kerken in Albanië kwetsbaar en klein zijn. In dit land waarin meer dan de helft van de inwoners moslim is, staan ze voor grote uitdagingen, al zijn de onderlinge verstandhouding en de sfeer tamelijk mild te noemen.

“Er is in Albanië veel armoede. Dingen die voor ons normaal zijn, zoals zondag als rustdag, zijn dat daar niet. Er zijn kerken die op een ander moment in de week samenkomen, omdat het niet mogelijk is om op zondag vrij te zijn. Ook voor je geestelijk leven is de impact groot als je naar een land met een andere cultuur verhuist. Wilma heeft inmiddels een gemeente gevonden waar ze zich thuis voelt. Het is fijn dat er mogelijkheden zijn om ook nog vanuit de thuisgemeente gevoed te kunnen worden en zo daarmee verbonden te blijven. Regelmatig komt het voor dat een preek uit Albanië veel raakvlakken heeft met een preek uit haar thuisgemeente die Wilma later hoort. Hoe is het mogelijk, dat hetzelfde aan de orde komt op Urk als in Albanië? Dat is zo bijzonder. Wat is God goed, dat Hij haar laat merken dat ze daar thuishoort.”

Kijk naar de zending!

“Er gebeuren veel bijzondere dingen. Op huisbezoeken is me weleens gevraagd hoe je kunt weten of er een God is. Mijn antwoord hierop heb ik veranderd: raak betrokken bij zending en je zult versteld staan van wat God doet en werkt! Als jij op je eigen eilandje blijft, zul je niet merken dat er een God is. Voeg je maar bij de mensen die zeggen: ‘God, hier ben ik, leidt U mijn leven!’ Dan ga je ervaren dat er een God is die tot in de kleinste details voor jou zorgt. Alleen al aan de manier waarop Wilma een appartementje vond en een auto kreeg, merken we dat God aan het werk is. Nog een voorbeeld? Wilma heeft geen talenknobbel en nu moet ze Albanees leren, een moeilijke taal. En wat gebeurt er? Ze merkt dat de mensen haar begrijpen en dat zij hen volgt en het gaat haar steeds beter af. En dat binnen een jaar! Zelfs haar taalleraar zei: zo, dat doe je goed, Wilma! Je moet wel ziende blind en horende doof zijn om dat niet op te merken.”

Het TFT verzorgt een nieuwsbrief en in het kerkenblad staat regelmatig een update, ook deelgenotengemeenten krijgen die informatie. Eens in de twee, drie maanden is er een vergadering en momenteel wordt een zendingsdag opgezet. Jan legt uit: “Op zo’n dag kun je dieper ingaan op wat zending is, wat een roeping is. Wat wil God met mijn leven? Wat kan ik betekenen in deze wereld? Misschien kunnen we ook een liveverbinding regelen waarin we Wilma vragen wat te vertellen over wat zij zoal tegenkomt. Er hoeven niet veel mensen te komen, het is bedoeld voor geïnteresseerden en zij die zich afvragen wat de bedoeling van hun leven is. Van zoiets gaat mijn hart sneller kloppen. Wij zijn als TFT rijk gezegend. Als je alleen maar zorgen hebt om het financiële plaatje, kom je aan zulke dingen niet toe. Wij mogen teruggeven aan de gemeente waarvoor ze gebeden hebben en zeggen: kom en zie dat de Heere goed is.”

Heb jij nog een advies voor de Wekkerlezers?

“Blijvend je handen vouwen. En – dit klinkt misschien gemakkelijk – ik ben ervan overtuigd dat als God wil dat je ergens naartoe moet, dan kom je daar. Je gaat naar de plek waar Hij je hebben wil en Hij zorgt daar voor jou. Daar mag je voor bidden en daar moet je voor danken. Vergeet dat niet: danken voor wat je krijgt!”

Dienen in de kerk

In deze serie vertellen CGK-leden over de manier waarop zij een steentje bijdragen in hun gemeente. Wat maakt hun taak zo mooi, en wat drijft hen?

Vandaag deel 20: Jan Loosman is voorzitter van het thuisfrontteam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen