‘Vergeet de gastvrijheid voor vreemdelingen niet’

De Bijbel door is gastvrij-zijn voor gelovigen geen vrijblijvende keus. Tot in onze dagen is het met alle afweer van vreemdelingen net zomin een overbodig gebod. Met het alom vele grensverkeer zie je de verschillende reacties: van welkom tot afwijzend. God vraagt een gastvrije houding.

Wie denkt bij gastvrijheid niet aan Abraham (Genesis 18)? De vader van alle gelovigen is ook de vader van de gastvrijheid. Als onze vader in geloof op een dag vanuit zijn tent ‘drie mannen’ ziet staan, weet hij niet hoe vlug hij bij hen moet komen. Hij nodigt hen uit en wordt hun gastheer op een manier zoals wij dat vooral oosterlingen toedichten. Dat mag dus ook wel een houding van gelovigen uit onder andere het Westen worden: wie gelooft is gastvrij! In de Bijbel staat het – om er geen misverstand over te laten bestaan – als opdracht.

Het gaat bij deze Bijbelse opdracht met name om gastvrijheid voor ‘vreemdelingen’. Over die houding van mensen had Israël in Egypte zijn lesje wel geleerd. Na de uittocht voegt zich bij de opdracht van gastvrij-zijn voor vreemdelingen in één adem de gedachtenis aan Israëls vreemdelingschap in Egypte. Wat hebben ze het daar als vreemdelingen slecht gehad! In de tijd van het Nieuwe Testament is gastvrijheid natuurlijk niet ineens overbodig. Het is een van de zeven werken van barmhartigheid. Jezus ontvangt op een aantal plaatsen een gastvrij onthaal. Ja, als je onbekenden, want vreemdelingen, gastvrij ontvangt dan kan het je weleens overkomen dat je engelen huisvesting biedt …

Bij gastvrijheid gaat het niet alleen over anderen, maar over iets wat wij zelf ook meemaken. Wij ontvangen zelf ook gastvrijheid … van onze God. Psalm 91 verwoordt dat zo vol troost en met zoveel kracht, dat je dat nooit meer vergeet:

Wie in de beschutting van de Allerhoogste woont,

en overnacht in de schaduw van de Ontzagwekkende,

zegt tegen de Heer: ‘Mijn toevlucht, mijn vesting,

mijn God, op U vertrouw ik.’

We mogen gastvrijheid vinden bij onze God: dat is nog eens genade. We mogen schuilen bij onze God, al of niet met een kerkgebouw in de buurt. Ja, wie dat mag ontvangen, beseft dat hij in dat gastvrije spoor verder moet gaan.

Gastvrijheid is ook de houding van een gemeente. We horen in Handelingen regelmatig over gastvrij onthaal in de gemeente van rondreizende verkondigers van het evangelie. Je mag ook samen als gemeente gastvrij zijn. Hoeveel voorheen onbekenden ontvang je niet in de kerk! Hoe vaak spreken we bij gemeenteopbouw niet over een gastvrije gemeente. De kerkdeuren zijn niet meer zo gesloten als voorheen. Kerkelijk verkeer vindt plaats over alle grenzen heen. Hoe goed en nodig is het dan niet dat ‘nieuwe bezoekers’ gastvrij worden ontvangen.

In de Nederlandse samenleving zijn de eeuwen door vreemdelingen opgevangen. Ik weet zelf nog van het gastvrije onthaal van Hongaren in de jaren 50 van de vorige eeuw. En in onze dagen mogen we ook druk zijn met gastvrijheid voor vreemdelingen. Gastvrijheid is vaak een wederzijdse houding. Iemand die vluchtelingen Nederlandse taalles geeft, vertelde me pas nog zeer gastvrij door die (‘oosterse’!) mensen thuis te worden ontvangen. Ik geef zelf ook taalles om gastvrij te zijn en mensen te helpen in ons land te leven en de weg te vinden. Via zwerftochten over de wateren en door de bossen mogen zij gastvrij worden ontvangen in ons land.

Je mag met een gastvrije houding ook vandaag nog een zoon van Abraham zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen