‘Laat je doopceel maar gelicht worden!’

Nog een paar weken en dan wordt het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging openbaar. Vanaf 2025 zullen de eerste dossiers van maar liefst 300.000 mensen die na de WO II verdacht werden van collaboratie met de Duitsers online te vinden zijn. Het kan een hoop emoties losmaken ... Sommigen hebben dat al ervaren. ‘Op mijn achttiende kwam ik er via een krantenartikel achter dat mijn vader met de Duitsers samenwerkte. Hij had me nooit iets verteld. Pas drie jaar geleden was ik eraan toe zijn dossier in te zien’, vertelde iemand. Hoe gevoelig het dus ook kan zijn, toch wil het project ‘Oorlog voor de Rechter’ ervoor zorgen dat de verhalen uit de archieven doorgegeven worden aan toekomstige generaties. Zodat we het verleden blijven ontdekken, begrijpen en doorvertellen.

Diezelfde motivatie speelt ook een rol in de openingsverzen van het Nieuwe Testament. Mattheüs begint zijn evangelie met een uittreksel uit het geboorteregister van Jezus. Hoewel hij weet dat deze publicatie gevoelig ligt, kiest hij er toch bewust voor. Niet uit sensatiezucht die ervoor zorgt dat al vanaf de kribbe een verdacht luchtje aan het Kind van Bethlehem hangt – omdat er heel wat zwarte schapen in Zijn familiegeschiedenis blijken te zitten. Maar omdat hij weet dat Jezus juist met hen geassocieerd wíl worden. Hij zal er in Zijn leven blijk van geven dat Hij zich er geen moment voor schaamt dat uitgerekend dit Zijn aardse familie is (Hebr. 2: 11).

Zorgvuldige lezing van de stamboom maakt dat duidelijk. Het geslachtsregister vermeldt vooral veel mannen-namen. Met slechts vier vermeldingen van stammoeders komen de vrouwen er voor ons gevoel nogal bekaaid van af. Maar voor veel joodse lezers waren het er nog vier te veel! Het curriculum vitae van Tamar, Rachab, Ruth en Batseba zagen ze liever niet aan de grote klok gehangen. Vooral omdat met het oprakelen van hun levensverhaal ook Juda en David weer als scheve schaatsenrijders in beeld komen; en je hen toch liever herinnert als de grote voorbeeld-mannen in de geschiedenis van Israël.

Met het openen van deze archieven mag de evangelist laten zien wat het wonder is van de geboorte van Christus: ‘Immanuel’, God met ons. Dat is dus met mannen en vrouwen die zwarte bladzijden in hun levensverhaal hebben. Die maar ál te goed beseffen dat als de mensen om hen heen álles van hen zouden weten, ze vrienden kwijtraken en familieleden zich ervoor schamen een broer of zus te zijn. Ja nog veel erger: die een verzondigd leven hebben, waarmee ze de heilige God niet met een gerust hart onder ogen kunnen komen! Toch zegt de Geest tegen Mattheüs: noteer ze maar, die namen. Niet omdat Hij geen problemen heeft met wat er mis is in hun leven, integendeel. Maar omdat Hij duidelijk wil maken dat God hen genadig wil zijn.

Zo begint het Nieuwe Testament met ‘de genesis van Jezus Christus’ (vers 1). In de aankondiging van Zijn geboorte hoor je de blijde tonen van een nieuw scheppingsbericht. Een ‘gezuiverde’ stamboom, een nieuw geslacht mag het levenslicht zien! Voor mogelijk blootgelegde gevoelige geheimen in de annalen van het voorgeslacht hoeft de gelovige zich niet langer te schamen. Wat telt is dat hij gerekend wordt tot dat ‘nieuwe geslacht dat opgaat in het licht’, Psalm 24. Laat ook dat Goede Nieuws in deze weken voor Kerst en in 2025 ontdekt, begrepen en doorverteld worden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen