Een uiting van dankbaarheid

Geliefde broeder, ik ben dan nog geen 83, maar ik herken wat u zegt. Vroeger ging je niet in spijkerbroek naar de kerk, laat staan in een korte broek. Je had zondagse kleren. Toen ik als student in 1976 voor het eerst uit preken ging, een ‘stichtelijk woord sprak’, droeg ik een effen zwart pak. Dat was al een verandering in wat gebruikelijk was voor ambtsdragers: zwarte streepjesbroek en effen zwart colbert, als ik me goed herinner van wat wollige stof. Tegenwoordig draag ik een antracietkleurig kostuum, soms een blauw of lichtgrijs, met een stropdas in de kleur van het kerkelijk jaar. En soms géén stropdas, maar om nu te zeggen dat ik me daarbij happy voel … Maar vooruit, als CGK hebben we geen leervrijheid, maar wel kleervrijheid.

Je zou kunnen zeggen: dit gaat om smaak en daarover valt niet te twisten. Over het algemeen kleden we ons tegenwoordig wat informeler, ook bij bijzondere gelegenheden. Velen dragen wat vroeger zondagse kleren waren op hun werk en dan dragen ze ’s zondags graag vrijetijdskleding. En, niet onbelangrijk, als ons iets irriteert zegt dat ook iets van onszelf; de ander raakt iets bij ons wat we van onszelf liever niet waar willen hebben … Ja maar, wordt soms opgemerkt, je gaat naar de kérk: naar een ontmoeting met God. Nu, als je naar koning Willem-Alexander gaat, kleed je je niet informeel; dan doe je dat zeker niet als je bij Gód komt, de Koning der koningen nota bene! Er lijkt geen speld tussen te krijgen en toch, ik heb moeite met deze redenering. Want God is inderdaad een in alle opzichten ontzagwekkende Koning. Onderschat Hem niet. Maar we mogen Hem in Zijn Zoon Jezus Christus vooral kennen en leren kennen als onze hemelse Vader. Zo leert de Here Jezus ons Hem aanspreken. Als we dan een vergelijking maken met onze koning: wij, gewone burgers, gaan voor een ontmoeting met hem in passende kleding – en wat passend is wordt je zelfs voorgeschreven – maar zijn dochters hoeven dat niet. Ze mogen in hun daagse kloffie bij hem komen, want hij is niet hun koning, hij is hun váder die óók koning is.

Dus het maakt niet uit wat je aantrekt naar de kerk, een doop- of avondmaalsdienst? Nou … Wanneer gaan de dochters van de koning stijlvol gekleed? Maken zij werk van hun uiterlijk? Als zij komen op bijvoorbeeld een féést van hun vader of andere bijzondere gelegenheid. Hun kleding drukt dan uit dat zij het feest waarderen, ze zoeken een passende outfit, vinden het een eer om erbij te zijn. Daarom: als we de kerkdienst mogen zien als een feest van genade en je bent gewend om na te denken over wat je aantrekt naar bijvoorbeeld een familiefeest, maak dan ook een bewuste keus voor wat je aantrekt voor de kerkdienst. Zwartwit gezegd: onze kleding hoeft geen uiting te zijn van eerbied voor God, maar mag een uiting van dankbaarheid zijn voor wat Hij ons gunt. En ten slotte: onze hemelse Vader ziet ons vooral graag gekleed in innig meeleven, goedheid, nederigheid, zachtmoedigheid en geduld, Kolossenzen 3:12. Als we zó in de kerk zitten …

Hebt u een pastorale vraag voor deze rubriek?

Mail naar agdobbe@dewekker.com.

U blijft anoniem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen