Over de opperzangmeester, neginoth, de Gittith en hamaäloth. Sela.

Vijf jaar geleden brak de coronacrisis uit. Het hele dagelijkse leven werd ontwricht. We raakten bekend met lockdowns, afstand houden van elkaar, zelftesten en in quarantaine gaan. De ic’s van ziekenhuizen waren overvol, zodat patiënten naar het buitenland moesten worden overgebracht. In menige familie kwam er rouw door het verlies van een geliefde als gevolg van een besmetting met het coronavirus. Ook het kerkelijke leven werd ernstig verstoord, tot in het hart van het kerk-zijn: de zondagse eredienst.

Diensten moesten met een beperkt aantal of zelfs zonder aanwezigen worden gehouden, het avondmaal werd niet gevierd, de collectezakken werden niet meer doorgegeven. En ook het zingen was gevaarlijk geworden. We liepen met mondkapjes op. In de kerkdienst werd naar zang via YouTube geluisterd. Terwijl juist de gemeentezang een van de krachtigste manieren is om je het geloof eigen te maken en er uiting aan te geven.

Dit nummer van De Wekker heeft als thema muziek en zang. Het is niet moeilijk om daar een kerkelijk blad mee te vullen. Waar word je persoonlijk zo direct bij muziek en zang betrokken als in de kerk? Iedereen zingt mee, van jong tot oud, wie moeiteloos toon kan houden en wie vals zingt. Samen zingen of het zingen met instrumenten begeleiden sticht gemeenschap en leert met elkaar rekening te houden. Al begrijp je lang niet altijd wat je zingt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen