‘Muziek van hoorn, panfluit, lier, luit, harp, dubbelfluit en andere instrumenten’

Het zijn Noord-Koreaanse taferelen. Koning Nebukadnezar heeft een gigantisch beeld laten maken van 30 meter hoog. Het is van top tot teen met goud overdekt. Het is overeind gehesen in het Dura-dal. Daar staat het te schitteren in de zon. Imposant.

Met dit beeld toont Nebukadnezar zijn macht. Vanwaar zijn behoefte om die macht op deze manier nog weer eens te bevestigen? Twijfelt hij diep in zijn hart aan de onvoorwaardelijke loyaliteit van al zijn onderdanen?

De koning organiseert een ceremonie om de oprichting van het beeld te vieren. Alle satrapen, stadhouders, gouverneurs, staatsraden, schatbewaarders, rechters, magistraten en provinciebestuurders worden verzameld. Deze opsomming van functionarissen wordt in haar uitgebreidheid herhaald (vers 2 en 3). Ook dat heeft als doel om de macht van de koning te laten zien: volken, talen en naties van over de hele wereld vallen onder zijn heerschappij (vers 4).

Er is nog een opsomming die meerdere keren in haar uitgebreidheid voorkomt en het machtsvertoon van de koning onderstreept: een opsomming van muziekinstrumenten. Hoorn, panfluit, lier, luit, harp, dubbelfluit en andere instrumenten (vers 5, 7, 10, 15). Het is dus een heel orkest. Dat zal machtig geklonken hebben in het dal. De muziek van dit orkest fungeert als signaal tot eerbetoon aan het beeld van Nebukadnezar.

Misbruik van het goede

Muziek heeft grote impact. Muziek raakt mensen tot innerlijke bewogenheid en zet mensen in beweging. Ten goede en ten kwade. Harpspel verdrijft de kwade geest bij koning Saul vandaan (1 Sam. 16:23) en helpt de Geest der profetie op te wekken bij Elisa (2 Kon. 3:15). In het Dura-dal worden muziekinstrumenten ingezet om mensen te laten buigen voor een ander mens. Dat kan alleen onder dwang. Het geluid van de muziek is angstwekkend. Op de achtergrond loeien de vlammen van de verbrandingsovens.

In Zijn overvloedige goedheid heeft God de creativiteit aan mensen gegeven om muziek en muziekinstrumenten te maken om het leven te veraangenamen, maar door de zonde wordt deze goede gave door ons misbruikt.

Een ander geluid

De apostel Johannes ziet in een visioen God op een imposante hemelse troon. Voor Gods troon ziet hij een Lam. Naast wat hij ziet, is ook wat hij hoort overweldigend. Er zijn vierentwintig oudsten met een lier. Ze zingen een lied van aanbidding. Daarna het geluid van oneindig veel engelen en wezens en oudsten. En elk schepsel in de hemel én op de aarde én onder de aarde én in de zee, alles en iedereen zegt: ‘Aan Hem die op de troon zit en aan het Lam komen de dank, de eer, de lof en de macht toe, tot in eeuwigheid’ (Openb. 5:13). Het is indrukwekkender dan het gebeuren in het Dura-dal. Het is de opmaat voor het ontrollen van de geschiedenis, waarin er maar Eén regeert: Christus het Lam. Het einde van de geschiedenis wordt ingeluid door het geluid van een bazuin, als signaal voor de doden die in Christus zijn gestorven om op te staan (1 Kor. 15:52) tot een volmaakte en onvergankelijke eredienst aan Hem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen