Eén (van) Geest

In de week voor Pinksteren ging ik in vier verschillende verpleeghuizen voor in vijf pinkstervieringen. De aanwezigen zijn bewoners, mensen van de dagopvang, omwonenden, vrijwilligers en collega’s uit de zorg met een zeer verschillende achtergrond. De kerkelijke achtergrond van de bezoekers varieert van Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) tot Rooms-Katholiek. Ook sommige niet (meer) kerkelijke bewoners komen graag. Het woord en het christelijke lied trekken zichtbaar en hoorbaar diepe sporen in de ziel. Hier werkt Gods Heilige Geest.

Bewoners van een verpleeghuis zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Het leven is kwetsbaar geworden, soms ook gehavend en gescheurd. En vrijwel wekelijks sterven er medebewoners. Wat mij keer op keer het meest treft is dat er zo één van geest wordt gereageerd op de inhoud van het Woord. De Heilige Geest blijkt ook vandaag zo te kunnen werken dat een rooms-katholieke broeder en een zuster uit de Gereformeerde Gemeente in hun eigen taal hebben horen spreken over het werk van God in Christus Jezus. Over de grote daden van God zijn we het dan zomaar met elkaar eens.

Deze eenheid van Geest is een geschenk van God. Wij kunnen dat niet bewerken. Eén lichaam. Eén Geest. Eén Heere, één geloof, één doop. Eén God en Vader van allen. Een geschenk om te koesteren. Niet alleen in het verpleeghuis. Ook in de chaos, die er op dit moment is in het verband van onze kerken. In die chaos werkt één Geest. Als kerken hebben wij de roeping om Zijn eenheid te bewaren en ons ervoor te beijveren. Doof de Geest niet uit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen