De hoop van een moeder

Het is me nogal wat om deze vraag te stellen. Stel je voor, in Bangladesh. Je ziet een moeder aankomen met een ernstig ziek kind. Is het wel met u en met uw kind?

Ik zie een andere moeder. Ze had Elisa, de knecht van God, lief. Hij kreeg een eigen kamer in haar huis, dat sprak boekdelen. Wat was ze blij, en ze werd dubbel blij toen ze een kind kreeg. Dat kind gaf de God van Elisa aan haar!

Ja, en toen gebeurde er iets vreselijks. Het was oogsttijd en de jongen klaagde over hoofdpijn. Het klagen werd kreunen. Als je als moeder één ding niet kunt hebben, is het wel dat je kind lijdt. En toen werd het stil. Doodstil… Snel naar haar man? Nee, ze gaat naar de man van God, Elisa. Tegen haar eigen man zegt ze niets van wat er speelt. Zie je hierin het vertrouwen op de God van eeuwigheid?

Elisa ziet haar komen. ‘Gehazi,’ zegt hij, ‘ga en vraag of het wel is!’ Wat een pijnlijke vraag voor deze moeder. ‘Ja,’ zegt ze tegen Gehazi, maar ze rijdt door totdat ze bij Elisa is. Dan komt het eruit. Haar moederhart spreekt.

Moeders en kinderen in Bangladesh, in Nederland… Hoeveel zorgen zijn er niet?
Deze moeder legt haar nood neer bij een knecht van de Allerhoogste, terwijl de hoop in haar woorden en haar daden doorklinkt. En toch, iedereen moet leren alleen bij God terecht te komen! Niets gaat vanzelf. Maar als we biddend en smekend aan de troon van Gods genade komen, dan wil de Heere ons wel eens geweldig verrassen.
Tot roem van Zijn Naam, opdat Zijn huis vol worde.

Het werd waar: het is wél. Door U, door U alleen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen