Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een van onze Voorvaderen, die nog spreekt nadat hij gestorven is of wel de Bekeringsgeschiedenis van Paulus van der Spek - pagina 5

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een van onze Voorvaderen, die nog spreekt nadat hij gestorven is of wel de Bekeringsgeschiedenis van Paulus van der Spek - pagina 5

Een van onze Voorvaderen, die nog spreekt nadat hij gestorven is of wel de Bekeringsgeschiedenis van Paulus van der Spek. Geboren te Ruiven de 10e Maart 1723 en overleden te Delfgauw in het jaar Onzes Heren 1809 op de leeftijd van 86 jaar/ door Paulus van der Spek.- [s.l.], [s.a.] – 20 p

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een beschrijving van eeuwige zaken en wegen, die de Heere met mij, Paulus van der Spek Abramszoon, gehouden heeft zowel lichamelijk o.ls geestelijk van mijn 7e tot mijn 86e jaar toe. Geboren onder Ruiven de 10e Maart 1723 en thans wonende op Delfgauw de 10e Maart 1809 op de ouderdom van 86 jaar gekomen. De reden, die mij bewoog, is deze: De Heere komt mij gedurig met deze woorden voor: „Leer uw dagen tellen, opdat ge een wijs hart moogt bekomen". Menigmaal word ik 's nachts op mijn bed ingeleid in al de wegen Gods met mij gehouden, zowel lichamelijk als geestelijk. Al waren al mijn haren tongen, zo zou ik de weldaden Gods niet kunnen vertellen. Toen ik omtrent 7 a 8 jaar oud was, hoorde ik al gaarne ernstig bidden, spreken en preken over bekering, zonder dat ik wist wat bekering was. De vromen waren voor mij de beste soort mensen, de goddelozen daarentegen een schrik, terwijl ik voor vloekers en zweerders benauwd was. Ik geloofde, dat zij naar de hel gingen; ik heb wel eens gedacht, dat het door opvoeding in mij opkwam, want de Heere zij geloofd, dat mijn Vader en Moeder mij dit hebben voorgehouden van mijn kinderjaren af. Toen ik 12 a 13 jaar oud was, kon ik onder getrouw spreken en preken al menigmaal tranen storten. Ja, ik ging in het eenzame menigmaal mijn knieën buigen voor de Heere en bidden om vergeving van mijn zonden. En ik leerde mijn dagen tellen, hoe ik het die dag wederom bedorven had met mijn zonden, die mijn consciëntie mij gedurig voorstelde, en ik meende die dag aardig beter te maken, maar mijn consciëntie klaagde mij telkens aan, dat ik het daar en daar al wederom bedorven had.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1900

Bekeringsgeschiedenissen | 24 Pagina's

Een van onze Voorvaderen, die nog spreekt nadat hij gestorven is of wel de Bekeringsgeschiedenis van Paulus van der Spek - pagina 5

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 januari 1900

Bekeringsgeschiedenissen | 24 Pagina's