Abstracts

De tolerantie tegen haar liefhebbers verdedigd

Theo W.A. de Wit
De laatste jaren wordt een hele reeks problemen van onze pluralistische en multi-etnische samenleving toegeschreven aan onze ‘cultuur van tolerantie’. Dat is terecht, voorzover tolerantie het moreel opgetuigde scherm was geworden waarachter zich een cultus van de vermijding en de teloorgang van het actieve burgerschap verborg, en voorzover in vergetelheid was geraakt dat tolerantie dient te worden gedragen door een consensus over wat als onverdraaglijk moet gelden. Maar ook een louter polemische opvatting van tolerantie, waarbij de culturele of religieuze ander per definitie als onverdraagzaam geldt, zal ons niet verder helpen. Uit de geschiedenis van het Europese tolerantiebegrip kunnen we leren dat verdraagzaamheid in zijn diverse opeenvolgende betekenissen (als politiek-pragmatisch begrip, als grondrecht en als ethische deugd) van doen heeft met een altijd moeilijke en veeleisende sociale en politieke terughoudendheid. Na een periode van een lege, ‘neutrale tolerantie’ valt de ‘geëngageerde tolerantie’ ons moeilijker dan ooit. Vandaar het hoogst discutabele pleidooi van sommigen om zowel godsdienst als cultuur en nationaliteit te privatiseren en zo politiek onschadelijk te maken.

Tolerantie - begaanbare of zelfs aangewezen weg voor christenen?

Gerard den Hertog
Wat is het eigenlijke probleem dat mensen vandaag met christenen hebben? Ergeren ze zich aan de radicale boodschap van het Evangelie, of aan de manier van brengen van die boodschap door christenen? Als dat laatste het geval is, biedt dan het concept tolerantie een opening om met die ander echt in gesprek te raken? Of is het in feite een escape voor christenen die de confrontatie niet aandurven? Het Eerste Gebod ligt ten grondslag aan alle andere geboden. Het is er uitdrukking van dat de HERE een naijverig God is, die niet wil dat mensen verloren gaan, maar dat ze hun heil bij Hem vinden. De christelijke verdraagzaamheid heeft een eigen basis, die niet een halfhartige aanpassing aan de cultuur kan. Ze vormt een wezentrek van het christen-zijn, die het ons niet gemakkelijk, maar eerder heel lastig maakt, op de weg van navolging van Christus.

Het ultieme (anti)sprookje van de kerk

Reinier Sonneveld
Het evangelie is de ultieme mythe omdat het de grote elementen en vragen van de wereldmythes in zich verenigt en intensiveert. Het is aldus de mythe waarvan je het meest zou willen dat die waar was – en het is waar. Tegelijk is het evangelie een antimythe omdat het de gewelddadigheid die inherent is aan de mythe ontmaskert en binnenstebuiten keert. Dit betekent dat de kerk wat te vertellen heeft. Zij vertelt een ultieme mythe en antimythe ineen, wat globaal gezien respectievelijk de katholieke en de protestantse positie is. Een belangrijk deel van de troost en relevantie van de kerk ligt in die dialectiek.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen