Een en ander.

Woord en daad.

Het werk der Evangelisatie wordt steeds meer theoretisch ingedacht.

En terecht. De vraag naar de juiste methode, naar de beste middelen, naar de laangewezen organen, enz. houdt de hoofden en ook de harten bezig.

Deze arbeid staat te hoog en is van • te groot belang, om op goed .geluk te worden verricht. '• Daarom ook zijn de artikelen van Pfof. Grosheide in i „De Heraut" zoo belangrijk. Alle Christenen zijn wel overtuigd van de noodzakelijkheid en de vrucht ; van een godzaligen levenswandel; maar dat M brengen van het Evangelie aan de afgedwaalden < en verlorenen stelselmatig moet worden verricht met liefde en in getrouwheid, vindt onder ons zoo goed als geen tegenspraak meer.

Onder Evangelisatie mag woirdeii verstaan het ^ brengen van het Evangelie; de nadruk' valt dai) | op de boodschap^, op het woord. Maar ze wordt j als zelfstandig onderdeel ondergebracht bij de Inwendige zending, een leelijk woord voor een mooie zaak. Naast de Evangelisatie staat dan alle Christelijk philanthropische arbeid.

Het driemaandelijksch tijdschrift „Woord en Daad" geeft voorlichting voor den arbeid op beide terreinen; met kennis van zaken en warme liefde voor het Koninkrijk Gods wordt het geredigeerd.

De redactie bestaat uit personen van verschillende richting; naast Dr Norel, Ds 'Gouverneur en Prof. Slotemaker de Bruine e.a. vinden wij ook vermeld Prof. Diepenhorst, Prof. Grosheide en Ds Meynen. Er is dus samenwerking gezocht en 'verkregen. Dit is hartelijk toe te juichen.

Of deze samenwerking ook practisch te verwerkelijken is? Schijnbaar wel; want het tijdsclirifl ging reeds zijn 5en jaargang in.

Toch wijst een artikel van de hand van Pi'of-Grosheide over „Kerk en Evangelisatie" op ^rool^ meeningsverschil; een verschil zelfs zooi groot, dal onwillekeurig de vraag opkomt, of er van een vruchtbare samenwerking wel sprake kan zijn.

Men oordeele. Prof. Grosheide schrijft in den aanvang van zijn artikel: „En indien op het ? tuk van de kerk eenheid van oordeel ontbreekt, dan is over Kerk en Evangelisatie niet zóó te schrijven, dat men, in den kring waarin „Woor'i en Daad" in eer e is, (wij spatiëeren, W.) ik

Zeg niet op instemming zou kunnen rekenen, maar ook zelfs maar vruchtbare discussie zou kunnen uitlokken".

De geleerde schrijver zal echter beproeven : zóó over zijn cwiderwei'p te handelen, „dat het waarde krijgt ook daar, wa^r men de Gereformeerde opvatting over de Kerk niet deelt". In het ven^olg van zijn artikel doet Pl-of. Grosheide dit op zeer verdienstelijke wijze. Het is in elk opzicht waard te worden oyei-dadht. Pfof. Grosheide zegt zeer rake opmerkingen, en handhaaft het recht van een Gereformeerde Evangelisatie, om de gewonnenen naar de Gereformeerde Kerk te leiden. Echter mag allerminst over het hoofd worden gezien: „Er zijn geen onaangenamer gevechten dan de gevechten om een ziel". \

Wij bedoelen niet met bovenstaande opmerkingen po'sitie te nemen tegen het tijdschrift, doch alleen om onze bezwaren uit te spreken. De vorige vier jaargangen hebben wij niet in ons bezit; en wij kunnen dus niet beoordeelen, of zulk een heterogene redactie ook een bron van conflicten is; de aanvang van een 5en jaargang doet vermoeden, dat elke strijd vermeden kon worden.

Er zijn trouwens veel punten van overeenkomst. En de nood is schrikbarend groot.

Ik bedoel niet slechts de finantiëele nood, doch vooral de geestelijke; dez: © is zelfs zoo groot dat het te verstaan is, dat men de versahillen in kerkelijk en theologisch standpunt op zij; zet, om den strijd aan te binden tegen den grooten vijand van ongeloof en zedebederf en allerlei ellende. , Van uit dat oogpunt bezien zouden wij het tijdschrift, dat meerdere inteekenaren noodig heeft om te kunnen blijven bestaan, kunnen aanbevelen.

Centraal Bond.

De volledige titel is: Centraal Bond voor Inwendige zending en ChristeUjké Philanthropisehe inrichtingen. Van dezen Bond gaat ook het boven •aangekondigde tijdschrift „Woord en Daad" uit.

In het Januari-nummer komt een artikel voor van de hand van Dr Norel, secr. van den Bond', •onder den titel „Overzidht en Uitzicht". Het loont de moeite nauwkeurig kennis vlan dit artikel te nemen, omdat het inlicht van den zeer uitnemenden arheid van dezen Bond!; het leert, wat organisatie vermag.

De Bond is samensmelting van het Comité voor Imv. zending en de vroegere Centraal Bond voor Chr. Phil, inrichtingen. Bij den daardoor ontstanen Bond zijn niet minder dan 128 vfereenigingen aangesloten; en als men dan bedenkt, dat daaronder vereenigingen zijn, die zelf weer een complex van instellingen vormen, dan springt de beteekenis van dezen Bond nog meer in het oog.

De Bond heeft de zorg op zich genomen van het Bijbelsch Museum, waarronder ook de bekende tabernakel van wijlen ds Schouten behoort. Het is onder dak gebracht in het bondsgebouw te Amsterdam, Stadhouderskaxie 137. Als regel wordt eens in de maand een dienst in het tabernakel-gebouw gehouden, om nog meer dan bij gewoon bezoek mogelijk is het Museum aan evangelisatie dienstbaar te maken. Het bezoek was de eerste maanden bevredigend; wij kunnen den wensch uitspreken, dat h.v. Knapenvereenigingen, en ook Catechisaties, dit museum zullen bezoeken; het moet een zeer merkwaardige verzameling zijn; trouwens de „tabernakel" is alleen reeds een bezoek overw; urd.

Dr Korel deelt mee, dat dit museum en nog eenige andere bemoeiingen vlan den Bond dit jaar er zijn bijgekomen; intussohen ging het eigenlijke werk onverhinderd door. Er verschijnt een Handboek voor Inwendige zending. Het Tentwerk wexd geregeld, om te beletten, dat verschillende tentzendingen na elkander op dezelfde plaatsen optraden, terwijl andere gedeelten van het land onbearbeid bleven.

Misschien is niet algemeen bekend, dat aan den Bond een Bemiddelingsbureau is verbomden; „het IS vooral in dezen tijd een vreugde een goede werkkracht op een goede plaats te zien komen". „Maar des te heerlijker is het, om dan niet alleen eën enlcele aanwijzing of adres op te geven, maar den eenen keer bijv. te kumien zorgen, dat een meisje lut een verkeerde omgeving wordt uitgehaald en een anderen keer, dat onverzorgde kinderen tereoht komen in een inrichting, waar ze thuis behooren enz."

Het Tractaatgenootschap schreef een prijsvraag ^iit, om daardoor meer goede oopie voor de stichtelijke blaadjes te krijgen; het aantkl inzendingen was verrassend groot, maar de kwaliteit niet evenredig aan de hoeveelheid.

DT Norel slaat ook een blik in de toekomst en schrijft dan: „Ik denk allereerst aan "het cultuurleven van onzen tijd. Wanneer een boek', zooals iv-^. '-öge-nwoordig zooveel gelezen „"Dei steen der " ijzen", het leven van onzen tijd op; juiste wijze teekent, dan kunnen wij twee dingen zeggen: Ie. wat zijn er een Goidzoekers in onzen tijd, maar "2e < 'iider al die Godzoekers is er nauwelijks een enkele, die de bevrediging van zijn zieleheimwee van het Christendom verwacht. Wat zou het goed zijn, als wze Bond eens de besohikking had over ©en 20tal ]onge mensehen, die bereid en in staat waren '^V verschillende plaatsen te handelen over de ver­ houding van Christendom en cultuur, en wetenschap, enz., godsdienst

Ik denk aan de roeping der gemeente. Zij moet allerwegen zidi' plaatsen achter den arbeid van Evangelisatie en Chr. Philanthropie en zeggen: dat is mijn werk.

in verder toekomst zie ik ook een samengaan van allerlei evangelisatie-werk bij belangrijke gebeurtenissen, als bij de Olympische spelen, waartoe reeds een voorstel bij den Bond inkwam.

Ruste Gods zegen op dezen Bond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen