„Een Drievoufllg Verbond"

In een van de laatste nummers van haa, r „Educational Supplement" besprak de „Times" de noodzakelijkheid van een nieuw „Drievoudig Verbond", daarmee doelende op de samenwerking van ouders, onderwijzers en zakenmenschen. Ieder van deze drie categorieën is toch ten zeerste betrokken bij de.' opvoeding der kinderen. De eersten zien zich belast met de huiselijke opvoeding, da tweeden met de schoolopvoeding, de derden hebben belang bij de beroepstraining. Dat de ouders en de beroeps'menschen hierbij vaak onbewust handelen, althans niet opzettelijk en ook vaak niet volgens een plan te werk gaan, doet hier nu minder ter zake. De noodzakelijkheid wordt dan betoogd, dat er meerdere eenheid en betere samenwerking tusschen de drie bedoelde groepen van opvoeders zou moeten komen.

Practisch is er op dit oogenblik heel weinig samenwerking. De ouders weten heel weinig van wat er in de school gebeurt en hebben daar geen invloed op; de onderwijzers weten niet, wat er gebeurt in de huizen, behalve in hun eigen en die zijn, uit den aard der zaak, verschillend van de andere gezinnen; de zakenmenschen weten niet, wat er gebeurt in de scholen en in de huizen, alweer met uitzondering van hun eigen gezinnen, en daar zien heel wat zaikenmenschen ook nog maar bitter weinig van.

De gevolgen van zulk een staat van zaken zijn alles lïehalve bevredigend. Er is zoodoende vaak weinig samenwerking; niet zelden is verwijdering en yijandschap het gevolg. De 0|uders zijn ontevreden op den onderwijzer, de onderwij'zer smaalt op het gezin en de zakenman, die van het door ouders en onderwijzers bewerkte kind een bruikbaar mensch moet maken, veroordeelt kortweg beiden, maar heeft toch zijn scherpste woorden klaar voor 'den onderwijzer. Die heeft' van onderwijzen zijn beroep gemaakt en moet dus zorgen op de hoogte met de eischen van zijn tij'd te zijn; de ouders gelden dan meer voor amateurs op het gebied der opvoeding. Het kind heeft thuis wat geleerd, heeft in school wat gehoord, maar verschijnt straks op den drempiel van kantoor, winkel of werkplaats, zonder de noodige kennis van dingen, die het wel had moeden weten, alleen door ^emis aan samenwerking tusschen huis en school.

In vele gezinnen wordt nog wel eens een poging gedaan, om met de school samen te werken. Men vraagt de kinderen, wat ze op school leeren, maar dat werk is zooveel anders dan wat de ouders zelf op school geleerd hebben en de methode van werken verschilt zoozeer, dat er al heel gauw van dat onderzoek wordt afgezien. Menig vader kan zijn kinderen niet helpen aan de.sommen, die er voor de school moeten worden gemaakt. En waar de meester in vaders en moeders dagen allen nadruk op lei en wat üe kinderen naar het oordeel der ouders ook heel goed moeten weten, och, daar geeft de meester nu niet zooveel om. Heel wat misverstand 'komt daaruit voort.

En nu komt straks de man, die de jongens in het vak moet inleiden, de ellende nog vermeerderen. Die vindt ook, dat ze op school een hoop dingen leeren, waar' ze niets aan hebben en dat ze voor practisch werk ongeschikt zijn. De school weigert aan den eisch van "dat practisch werk te voldoen, omdat ze onmogelijk aan de eischen van het groot aantal bedrijven kan voldoen niet alleen, maar ook, omdat ze meer met de algemeene vorming van het kind belast is en daarmee ook al de handen vol heeft.

Zoo staan dan de drie partijen tamelijk' vijandig tegenover elkaar. Ouders en zakenmenschen klagen over gemis aan practisch onderwijs in de school en de school argumenteert met haar , , algemeene en zedelijke vorming", wat dan vooral de zakenmenschen tamelijk koud laat.

Daar moet in zulk een stand van zaken, in het belang van het kind, verbetering gebracht worden. Vandaar de roep om een „Drievoudig Verbond". Ouders, • onderwijzers en zakenmenschen moeten elkander leeren verstaan, mogten samenwer'ken, moeten met elkander vergaderen en elkaar heel duidelijk zeggen, jvat ze van elkaar verwachten, hl Londen zijn de onderwijzers en de zakenmenschen al begonnen mot bij elkander te komen en samen te spreken.

In bovenstaande schets is wel wat, dat ook ons

wat te zeggen heeft, hier in Nederland. In 't algemeen staan onze ouders dichter bij de school dan 3e Engelsche. Dat hebben we met onze bijzondere scholen gewonnen. Onze ouderavonden, onze ledenvergaderingen, de bezoe.feen van onze besturen, onze publieke lessen doien in dit op^zicht goed werk. De nauwe relatie, waarin véle orfderwijzers met de ouders leven, is hier ook van veel belang. Wat dit een oogpunt van de godsdienstige opvoeding hier een nood werd, zal ook' voor de maatschappelijke vorming van groot belang blij'ken.

Ongetwijfeld moet ook het bedrijf meer in het schoolleven te zeggen krijgen. De beroepskantoren dringen de school wel in de goede richting. Aanvullende cursussen kunnen bovendien he°t noodige voor de verschillende bedrijven doen. Want, hierin heeft ook weer de school gelijk, zij moet zorgen voor een algemeene basis, waarop in de zeer verschillende levensroeping van de kinderen kan worden voortgebouwd. Mij dunkt, hoe meer nadruk vfij blijven leggen op onze oude leus, dat de school aan de ouders hoort, hoe dichter de school ook weer de eischen van het zakenleven nadert.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen