Jona.

III.

Jona in Ninevé.

Het eerste tafereel toonde ons Jona in den storm.

Het tweede sprak ons van Jona in den buik van den visch.

Thans volgen we hem naar de groote stad Ninevé.

Het bevel om naar Ninevé te gaan wordt door God herhaald.

God herhaald. T)at was allereerst een op den prosf stelling.

Zou Jona nu gaan?

Hij was uit den grootsten nood gered.

Hij had zich verootmoedigd en was iiitgeholpen.

Zou hij nu gehoorzamen?

Maar het was ook een gunst, dat hij nog gaan mocht.

Zou het u verwonderd hebben wanneer de Heere zulk een onwillige als profeet had verworpen?

Had hij de eere niet verbeurd om dit ambt te bekleeden?

bekleeden? Neen, Gods genade verwerp-t hem niet.

Hij ontvangt gelegenheid om zijn kwaad goed te

maken. En, Gods raad gaat door.

Niet de ongehoorzame mensch, niet de wederpartijder, maar de Heere regeert.

God brengt zijn kind door vernedering en verhooging tot het oorspronkelijk door Hem bepaald einde.

Niet een ander, maar Jona moest de man van Gods eere in Ninevé worden.

Hier schittert de gedachte der herschep'ping.

Jona moet prediken tegen Ninevé.

Hij moet deze heidensche wereldstad, dentrnm van het heidensche leven aanzeggen het oordeel Gods.

De Heere zal hem tij die moieilijke taak niet alleen laten.

„Predik tegen haar de prediking, die Ik tot u spreek".

Zoo luidt de last en de belofte.

Jona kan nu met gerustheid optrekken.

Langs den gewonen karavaanweg over Damaskus trekt hij Oostwaarts.

Ninevé was een groote stad Gods van drie dag­

reizen. Een complex van vier steden waartusschen - groote vlakten waar het vee verblijf hield.

Daar woonden bijeen honderdduizenden mensch en.

Immers er waren Veel meer dan honderdtwintig duizend kinderen.

Als , Tona de stad heeft doorwandeld en een .geschikh; plaats voor zijn prediking heeft gevonden begint hij luide te roepen: nog veertig dagen, dan zal Ninevé worden omgekeerd.

Dat was het telkens weerk'eerend thema van zijn prediking.

Hij heeft daarbij hun zonden als oorzaak aangewezen en hun op de ziel gebonden dat Croddelijke toorn hen treffen zou .op geheel bovennatuurlijke wijze.

Nog veertig dagen en dan zo-u het geschieden.

Het getal veertig in verbinding met ©enige tijdsperiode wijst op een tijd van verzoeking of beproeving, van afwachting of loutering, een tijd waarin het geloof zich openbaren moet en de weg der bekeering voor ons openstaat.

Zoo ook hier. Veertig dagen uitstel van oordeel, waarin de mogelijkheid van bekeering nog openstaat en de •prediking uitgaat: behoud u om uws levens wil.

Jona's prediking maak't diepjen indruk.

Ninevé's inwoners worden er door aangegrepen.

Zij gelooven ze en vreeze en ontzetting maakt zich van hen meester.

De verslagenheid breidt zich over allen uit.

Zij roepen een vasten uit en b-ekleeden zich met zakken van hun grootste af tot hun kleinste toe.

Het gemoed van den Oosterling is bizonder ontvankelijk en uiterst bewegelijk.

Ook zijn uitwendige vormen van blijdschap' en droefheirl zijn buitengewoon zinnelijk, luidruchtig en hartstochtelijk.

In de Jodenbuurten van onze groote steden kunnen wij daarvan nog wel getuigen zijn.

Trouwens, we herinneren ons nog levendig de groote bewogenheid die zich van de burgerij in steden en dorpen meester maakte toen in 1914 de mobilisatie werd afgekondigd.

Men herkende de-anders zooi kalme Nederlanders niet.

Zoo was het nu in Ninevé een algemeene verslagenheid en droefheid en rouw.

Jona's woord drong zelfs door tot de Koninklijke burcht.

En Ninevé's Koning wordt er evenzeer door aangegrepen. '

Plechtig staat hij op van zijn troon, legt zijn schitterend Koninklijk overkleed af, bedekt zich met den zak der boete en. zet zich neer in de assche der treurigheid.

Dan laat hij een Koninklijk bevel uitgaan, dat mensehen en dieren zullen vasten, met zaklcen bekleed worden en sterk zullen roepen tot God en dat allen zich van Jiet kwaad zullen bekeeren op hoop dat God het oordeel nog wenden zou en de stacl behouden worden.

stacl behouden worden. Ninevé's Koning beseft dat het kwaad moet worden beleden en nagelaten.

Mensch en beest, samen oarder het oordeel,

moeten roepen tot God. Zeg nu, dat hier bijgelool een woord meesprak en dat vooral geheimzinnige vrees^ die in het Oo'stersche godsdienstige leven zulk een groote rol speelt, mede tot dit misbaar aanleiding gaf.

-Maar dan hebt ge toch dit machtig gebeuren in Ninevé nog niet gepeild.

Ninevé was een groote stad Gods.

God zocht Ninevé. Hij zocht de heidenen.

Hij zal er zijn krachten verheerlijken.

Het vreezegevoel dat de zondaar behield zal Hij verdiepen en versterken door de prediking van Jona.

Een wondere werking van zijn algemeene genade zal een nationale verslagenheid verwekken, en ©en algemeene bekeering tot God.

Geen zaligmakende bekeering als vracht der wedergeboorte.

Ze was dan ook niet blijvend.

Maar een uitwendig aangegrepen worden en neergeworpen in zak en asch.

Straks zijn de indruKken weer voorbij'.

Dan gaat Ninevé weer voort opi het pad der Godverzaking.

Een ander profeet, Nahum, zal dan andermaal den ondergang der laloedstad voorspellen. .

En Mediërs en Babyloniërs zullen haar storten in het verderf.

Toch was déze bekeering —^ al was ze slechts tijdelijk - - den Heere niet ongevallig.

Er ging blijkbaar kracht van Zij'n Wooird uit en daarom was het den Heere te doen.

God zag dat aan, hoe Ninevé zich verootmoedigde en het berouwde Hem over het kwaad dat Hij gesproken had te zullen doen, en Hij deed het niet.

Jona in Ninevé predikend is ons een machtig teeken Gods.

Jezus zelf heeft er zijn tijdgenoten op: gewezen hoezeer de Ninevieten zich op het woord van Jona hebben bekeerd, terwijl zij in Hem niet onderscheidden den meerdere dan , Iona.

Het eigengerechtigde Israël verhief zicih boven de volken der wereld.

Jezus' heenwijzing naar Jona herinnert hen dat God niet slechts Israël, maar de wereld liefheeft, ook al werkt daarin Zijn vrijmachtige verkiezing.

Een teeken voor ons ter waarschuwing, dat wij niet ons verheffen boven de volken die God niet kennen; dat wij niet versteenen in onze belijdenis terwijl .lavaan en Soembanees tegen ons zouden opstaan.

Een teeken dat er bij God kracht is om volken te behouden, maar dat verworpen wordt een volk, een land, een werelddeel dat anderen niet zegent.

Jona is ook in Ninevé schaduw van den Christus.

Trad njel onze zaligmaker evenals zijn voorlooper op met de prediking: Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.

En treden zijn apostelen niet opi met de-aankondiging van het naderend eindgericht?

Wie onder zijn Woord verslagen tot bekeering komt wordt behouden van den toekomenden toom.

Jona in Ninevé predikt ons voor ons piersoonlij'k! leven dat God dikwijls met ons handelt tegen ons vleesch en bloed in.

Waar Jona heen wilde is hij niet gekomen en waar hij niet' heen wilde, daar moest hiji heen.

Wat hij wél wilde prediken dat mocht hij-niet verkondigen en wat hij niet zeggen wilde dat moest hij prediken,

Leeren we van Jona onzen wil gevangen te geven onder Gods wil.

Eigen wil brengt nabij den dood.

Gods wil volgend worden we gered. ,

En dan ten slotte.

Gij hebt, o mensch! een genadetijd.

Veertig dagen.

Leer van de Ni^ievieten het woord van Gods dreiging te gelooven en u te bekeeren in zak' en asch.

Bereid uw huis want gij zult sterven.

Stel uw bekeering niet uit.

Zult gij nog veertig dagen hebben?

Haast u om uws levens wil.

Verneder u onder Gods krachtige hand en Hij zal u te zijner tijd verhoogen.

Gods raad zal bestaan.

Eens zal de aarde vol zijn van de kennis des Heeren gelijk de wateren den bodem der zee bedekken.

J. G. KUNST.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen