Oneerbare Kleeding.

(Buiten verantwoordelijkheid van de Redaktie).

Laat mij, in aansluiting aan de stukken in „De Reformatie", „Over den Teruggang in ons Leven" door Prof. T. Hoekstra", nog enkele opmerkingen mogen maken over oneerbare kleeding.

Met instemming las ik die stukken, ook den volzin: „Men zegt dat in enkele steden Gereformeerde ouders zijn die hun kinderen dansles laten geven". Want ik heb reden om te vreezen dat hier helaas niets teveel gezegd werd; symptoom als het is van droevige verwereldlijking; al heb ik ook een oog voor het goede dat er is in onze Kerken, en dat haar zelfs onderscheidt.

Toch is er nog een zeer bedenkelijk verschijnsel, dat tot miin spijt niet genoemd werd. Het is het indringen in onze kringen van de heersohende richting in de vrouwenkleeding in haar uitersten.

Zegt Paulus niet, dat de vrouwen in een eerbaar gewaad met schaamte en matigheid zichzelven moeten versieren •(! Tim. 2:9)? Schaamte! Maar het tegenwoordige sieraad schijnt te wezen om zich niet meer te schamen. Het is eigenlijk wat wij moeten zien te boven te komen!

Pijnlijk vind ik het ook, dat onze Kerkeraden, althans over het geheel, dit alles schijnen te kunnen verdragen. Zoo goed als nergens toch bespeurt men hier een kloek optreden om des Heeren wil, en om der wille van de bedreigde Gemeenten. Zouden bü een kerkelijk beslist zich uitspreken en optreden over het geheel onze vrouwen en meisjes, die nu somtijds geen kracht genoeg hebben om den stroom het hoofd te bieden, niet uit schaamtegevoel zich meer matigen?

Is het wei passend dat zusters, die openbaar durven verschijnen met een kleed, nauwelijks over de knieën reikende en ook soms van boven ergerlijk ontblootend, tot de H. Tafel mogen toetreden, ook al zouden zy zich voor die gelegenheid misschien wat voegzamer willen kleeden? Wat zou het schoon zijn, indien door een allerwege beslist kerkelijk optreden in deze, de uitersten gedrukt werden en geweerd, en er zoo een meer gematigde en Gereformeerde zede aangekweekt werd! Hoezeer zou dit instemiiung vinden voor hat beter besef van schier een ieder, ook buiten onze kringen! En hoe zou het tot eere des Heeren zijn, indien onze Geref. Kerken in het midden der maatschappij voorgingen op beter pad! Doch er was vóór een tijd in „De Standaard" te lezen, dat de Roomsche Paus bij een zekere kerkelijke gelegenheid reeds zijn afkeuring uitsprak over de korte rokken, inzonderheid wanneer zelfs vrouwen die reeds kinderen hebben, zoo durven verschijnen!

Want-niemand kan toch eigenlijk een kleeding, die van boven ergerlijk ontbloot en, óf, nauwelijks verder gaat dan de knieën, eerbaar noemen. Maar indien dit dan zoo is, dan mag zulk een kleeding ook niet in de Gemeente zonder vermaan en desnoods, afhouding van de H. Tafel 'toegelaten worden. Want anders doen wij de zielen schade, en wij nemen aiiet in acht de hoogheid en heiligheid van de Tafel des Heeren, waarvoor de ambtsdragers moeten waken. ;

Bovendien wordt geschaad, als God het niet verhoedt onherstelbaar, en hoe langer deze toestand duurt hoe erger, de moraliteit van ons volk. Een zedelijk dalen ontstaat, zoo goed al§ onmiddellijk intredende onder de jongeren.

A. M. DIERMANSE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen