PAULUS’ BRIEFWISSELING MET DE KERK TE KORINTHE.

II.

Over het ontstaan van de Kerk te Korinthe worden wij allereerst door de Handelingen en verder ook door de brieven aan die gemeente vrij omstandig ingelicht.

Het was op de tweede zendingsreis, dat de apostel Paulus uit Athene naar Korinthe overstak. Te Athene had het werk van Paulus niet veel vrucht gedragen. Dat we in Hand. 17:34 lezen, hoe sommige mannen hem aanhingen en geloofden, en "dat er dan nog een tweetal met name wordt genoemd, bewijst, dat het slechts een kleine kring was, "die voor Christus werd gewonnen. Of dit samenhing met de bijzondere wijze, waarop de apostel te Athene opgetreden was, of meer zijn oorzaak vond in de eigenaardige geestesgesteldheid der Atheners, waarop Lukas in Hand. 17:21 uitdrukkelijk wijst, is niet zoo gemakkelijk te zeggen en 'kan hier niet nader worden onderzocht. We begrijpen het ten volle, dat Paulus, die door het aanstoken van 'de Joden uit Thessalonica, Berea, dat nog zooveel beloofde, had moeten verlaten, die te Athene geen groote schare had kunnen bereiken, en die thans zonder reisgezelschap was, in niet al te 'blijde stemming te Korinthe aankwam. Zelf toekent de apostel zijn optreden te "Korinthe als geschied in zwakheid, in vrees en in veel "beving, maar 'toch door Gods genade tegelijkertijd in betooning des Geestes en der kracht, 't Is Gods genade, die d!en apostel staande houdt en hem troost en kracht geeft om in «en nieuwe wereldstad het zendingswerk 'te beginnen.

Inderdaad, een wereldstad! was Korinthe. Misschien niet in den tegenwoordigen zin, dat zij zeer vtitgebreid was en een groot aantal inwoners telde. Maar wel zöó, dat in deze stad, een havenplaats van den eersten rang, het leven krachtig bruiste. Juist €€n stad voor Paulus, die zelf uit het niet onvermaarde Tarsus afkomstig en stadsmensch door afkomst en opvoeding, altijd weer de steden opzocht, de knooppunten van het verkeer, om daar hot Evangelie der zaligheid te verkondigen.

Korinthe had een lange geschiedenis, want het was een oude stad. 't Gaat echter niet aan alles, wat ons door de ouden over Korinthe wordt medegedeeld, zonder meer toe te passen op de stad' uit Paulus' dagen. Immers Korinthe was in 146 voor Ghr., toen de Romeinen Achaje veroverden, geheel verwoest en eerst een eeuw later in de dageai van Caesar werd het weer opgebouwd.

Aanvankelijk bestond de bevolking uit Romeinsche vrijgelatenen, maar al spoedig voegden zich Grieken en Oosterlingen bij hen en werd Korinthe een stad met een zeer gemengHe bevolking. Gelijk trouwens het kenteeken is van elke havenstad, en havenstad was.Korinthe, gelegen aan de land-engte. en rijk 'door zijn drie natuurlijke havens, in de eerste plaats, 't Gaf besparing van 'tijd en moeite om niet heel om Griekenland heen te varen, als men van Italië naar het Oosten voer. En de gevaren, die bij de voorgebergten van den Peloponnesus dreigden, waren zoo groot, dat men ze gaarne vermeed, al moest dan ook het schip over de destijds nog niet doorgegraven landengte worden getrokkaa of de koopwaar worden overgeladen. Korinthe droeg ook in dat opzicht het kenmerk van een havenstad, dat het een plaats was vol afgoderij en zedeloosheid.

Zoo kwam Paulus dan te Korinthe. 't Kan zijn, dat hij ook elders begon met een onderkomen te zoeken en dat Lukas het juist in dit geval in den breede verhaalt, omdat het echtpaar Aquila-Priscilla van zooveel beteekenis is geworden voor het zendingswerk.

Hoe het zij, vond, dat we in Hand. 18:2 lezen, doet zien, dat Paulus met zorg naar een kwartier omzag, en dat hij het vond bij Aquila, die niet alleen als Paulus zelf, vreemdeling was te Korinthe, maar die ook evenals de apostel tot het vleeschelijk zaad van Abraham behoorde en bovendien zijn vakgenoot was. "We behoeven er niet aan te twijfelen, of Paulus heeft zich bij Aquila en Priscilla spoedig thuis gevoeld, dat bewijst de warme vrierudschap, die er ontstond, waarvan des apostels brieven zoo dikwerf gewagen.

Arbeidde Paulus te Korinthe anders dan elders? Het schijnt van wel. Immers we lezen, dat Paulus op de sabbathdagen de synagogen bezocht en daar predikte tot Joden en Grieken. OJader Grieken zijn hier te verstaan z.g. Godvreezende Grieken, d.w.z. menschen, die geen vrede meer vonden in hun heidendom, zich tot de Joden hadden gewend!, Israels God hadden leeren kennen en "liefhebben en zich min of meer bij de Joden hadden aangesloten. Zulke menschen bezochten geregeld de synagoge en ze zijn niet alleen te Korinthe, doch op tal van plaatsen de schakel geweest, die het werk van Paulus onder de .loden met dat onder de heidenen verbond.

Eindelijk kwamen Silas en ook Timotheus, die reeds te Athene bij Paulus was geweest, maar die weer door den apostel naar Macedonië was teruggezonden (1 Thess. 3:1 en 2), te Korinthe aan en nu gaf Paulus zich met verdubbelden ijver aan het zendingswerk. Het is niet onmogelijk, dat de apostel, wiens behoeften gering waren, in de voorafgaande periode genoegzaam had verdiend om het eenigen tijd te kunnen uitzingen, zoodat hij nu niet alleen op de sabbaten, doch ook op de andere dagen al zijn kracht en tijd kon geven aan de prediking (vgl. ook 2 Kor. 11:9).

Het resultaat van Paulus' werk te Korinthe was hetzelfde, als vrijwel overal anders. De Joden keeren zich af en Paulus kan niet langer optreden 'in de synagoge. Het gelukt hem in het huis van "Justus, die tot de „Godvreezende" Grieken behoorde en vlak naast de synagoge woonde, een geschikte gelegenheid te vinden om te prediken. De apostel wendt zich thans voornamelijk tot de heidenen; toch is zijn werk onder de Joden niet zonder elke vrucht, zelfs komt Crispus, "de overste der synagoge, d.w.z. de man, die dm dienst leidt en het toezicht op het beheer heeft, met zijn geheele huis tot het geloof. Evenwel Paulus' taak bleef zwaar, hij zal aan heengaan gedacht hebben.

Maar de Heer© zelf openbaart zich in den nacht aan hem om hem te bemoedigen, maar ook om te zeggen, dat Hij veel volk te Korinthe had. Zoo kon Paulus met zegen arbeiden, niet minder dan anderhalfjaar lang.

Doch dan wordt het anders. Korinthe was de zetel van de regeering der Romeinsche provincie Achaje, dus de residentie van den stadhouder. Toen Gallio, de broeder van den bekenden wijsgeer Seneca, het bestuur had aanvaard, maakten de Jodten een relletje tegen Paulus. Onder den nieuwen stadhouder zagen de belagers de kans schoon, wilden zij het althans probeeren om het werk' van Paulus met behulp van den sterken arm onmogelijk te maken. Het mocht hun echter riiet gelulrken. Als Gallio bemerkt, dat godsdienstige kwesties in het spel zijn, wenscht hij zich 'daarmede niet te bemoeien, en hij laat de Joden, als ze het hem lastig maken, door zijn lictoren of soldaten w^jagen. Nu zien weer de Grieken de kans 'schoon om zioh op de gehate Joden te wreken. En zo ranselen Sosthenes, die Crispus als overste der synagoge was opgevolgd en dezelfde zou kunnen zijn, 3ie in het adres van 1 Kor. wordt genoemd, onder Gallio's oogen af. De stadhouder ziet ook nu geen reiden om in te grijpen.

Fractisch was Paulus dus in het gelijk gesteld en kon hij ongehinderd verder werken. 'Van dei Romeinsche overheid zou hij geen hinder of belemmering ondervinden. Wianneer 'de apostel toch kort daarop vertrekt, moet het zijti, omdat hij zijn werk te Korinthe voorloopig afgeloopen achtte, of omdat ander werk hem riep.

Bij Paulus' vertrek was er dus een groote gemeente te Korinthe. Ze heeft het kenniërk gedragen, dat de stad zelf droeg. Het meererideel van haar ïeden waren vroeger heidenen '(1 Kor. 6:10), doch de Joden ontbraken niet geheel (Hand. 18:8). Over het algemeen telde de kerk haar leden onder dte meer eenvoudigen, onder de slaven ook (1 Kor. 1:26, 7:21), hoewel ook aanzienlijken tot haar moeten hebben behoord, als Erastus', "de rentmeester der stad en een man aJs Caius, die niet alleen Paulus, maar de geheele gemeente verzorgen kon. (Rom. 16:23).

We mpeten nu nog een enkel woord schrijven over hetgeen er gebeurde in den tijd tusschen Paulus' vertrek uit Korinthe en het schrijven van den eersten brief. Want ook daarover ^eeft Liukas een enkele inlichting en wel ééne, die van belang is om 1 Kor. te verstaan. We doelen op den arbeid van Apollos in Achaje's hoofdstad.

Apollos was een Jood, afkomstig uit Alexandrië, een stad waar destijds vele Joden woonden. Wanneer Lukas hem niet alleen welsprekend, maar ook machtig in de Schriften noem't, dan zullen we goed doen, dat welsprekend ook, gelijk het oorspronkelijke toelaat, op te vatten in den zin van geleerd. Van Johannes' doop droeg Apollos kennis en 3e Heere leidde het zoo, 'dat hij te Efeze, waar Aquila en Priscilla met Paulus heengetogen en na zijn vertrek gebleven waren, door dit echtpaar nader werd onderricht.

Vurig als Apollos is, wil hij overal prediken. En als hij naar Achaje reist, krijgt hij van de Christenen te Efeze een aanbevelend schrijven mede.

Het werk van Apollos te Korinthe draagt een eigenaardig karakter. Hij richt zich in het bijzonder tot de Joden. Niet, dat zich' nu op zijn prediking vele Joden bekeerden, maar Apollos wist hun den mond te stoppen. Zij konden t^en den geleerden

Alexandrijn niet op en dat verzwakte 'hun positie en versterkte die der geloovigen.

Zoo was na het grondleggonde werk van Paulus dat van Apollos te Korinthe tot grooten zegen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen