Israël's nederlaag.

Er is in den verwereldlijkten tijd van Eli een moment gekomen, waarop Isra'jl zich herinnerde, dat het niet was als andere volkeren.

Immers Israël had de beschikking over de heiligheden des Heeren. Het had toch zeer groote privilege's. En dan ging het toch niet aan, dat de Filistijnen Israël vernederden.

Ze hebben daarover dan ook een vergadering gehouden. En allen waren het er over eens, dat dit niet in orde was, en dat deze toestand onhoudbaar was.

En in die vergadering hebben de oudsten leiding gegeven. En ze hebben den ernst van den toestand geconstateerd: waarom heeft de Heere ons heden geslagen voor het aangezicht der Filistijnen?

Dat zijn zoo van die uitdrukkingen, die we op verschillende wijze en in verschillenden toon kunnen zeggen.

Maar dit is hier zeker niet de toon der verootmoediging geweest.

Het is hier veel meer de toon van het zich verongelijkt gevoelen.

Daarvoor zijn we toch niet het volk des Hee^ ren, om door de Filistijnen geslagen te worden! En toen hebben de wijze oudsten den uitweg gewezen: we hebben toch een ark. Laat ons die halen, opdat zij ons verlosse!

Dat is niet een handeling der godsvrucht. 'Niet een verbondshandeling. Maar dat is echt wereldsche godsdienstigheid!

Ban nemen wij de houding aan, alsof wij nog wel middelen ter beschikking hadden. Wacht maar, wij zijn nog niet aan het eind! Laat ons maar begaan! We hebben nog ©en heiligdom op Silo. Dat hebben we niet voor niets. De heiligheden des Heeren staan ons ter beschikking!

Deze houding is nog niet uit den tijd. Die komt ook nu nog voor. Dan houden we zoo eens wapenschouw, en vinden heel wat, wat ons dienen kan tot onmiddellijk gebruik. Als het niet lukt zonder ark, welnu dan met de ark.

En dan komen we uit als degenen, die niet gauw te vangen zijn.

En als het wat moeilijk is, dan houden we zoo een vergadering, waarin de wijze menschen een oplossing vinden.

Als het op geen andere manier gaat, welnu dan spannen we de kerk er voor.

En dan zullen we toch wel eens zien, of we ons ook kunnen handhaven.

Hiertegen is maar één venveer.

Dat is dat we leven uit het verbond. Dat w© wandelen in het licht van Gods openbaring. Ge Irunt het ook zóó zeggen: dat we God vreezen. Dat we beven voor Zijn heiligheid. Dat we onze oogen voortdurend op den Heere houden.

Anders is hot verkeeren bij de heiligheden des Heeren gevaarlijk.

Heeren gevaarlijk. Dan nemen we ze in onze onheilig© handen, ©n dan zullen we toonen wat wij bereiken kunnen.

En zeker, dat wekt dan bij de wereld ©en indruk van kracht. Dan intimideeren we. Vooral als we enthousiasme weten t© wekken. Dat is nog een aparte kunst.

Maar die in den hemel woont zal lachen.

En de Heer©, de heilige God des verbonds bespot deze vertooning.

En dan wint de wereld het.

Gelukkig.

Want de Heere zal niet onschuldig die Zijn Naam ijdellijk gebruikt. houden,

En er geschiedde ©en zeer groote nederlaag.

Hier is maar één uitkomst.

Naar uwe tenten, o Israël.

De Heere zal voor u strijden. ^

Die op den Heere vertrouwen, zullen de kracht vernieuwen.

Dezen vermelden van wagens, en die van paarden — maar wij zullen vermelden van den Naam des Hoeren, onzes Gods.

O Heere behoud; die Koning verhoore ons ten dage van ons roepen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen