Duplicaat-lidmatenboek. (II - Slot)

De Doleerenden zeggen (zie ons vorig nummer): «het oorspronkelijke, het eerste register van de namen dergenen, die leden zijn van de Ned. Geref. gemeente wordt ons (onwettig) onthouden.»
Laat ik hierop mogen zeggen, dat de namen dergenen die leden zijn van de Ned. Geref. gemeente, hun STIET worden onthouden. Die zijn allen in hun nieuw register ingeschreven. Kennelijk bedoelen de Doleerenden hiermede de namen der leden van de Ned. Hen. Kerk. En ja, deze namen worden hun onthouden, doch volstrekt niet onwettig. Die leden hebben er geen behoefte aan, hun naam tweemaal te laten inschrijven, of beter gezegd, op twee verschillende lidmatenboeken te staan. Ik begrijp niet, wat onwettigs, hier in te vinden is; — de Doleerenden zeggen zelf, dat het inschrijven der namen alleen en op wettige wijze geschieden kan, als de leden dier gemeente zelf komen en hun lidmaatschap toonen.
Doch indien deze leden nu niet willen komenen van de Doleerenden niet gediend zijn, wie onthoudt hun dan het oorspronkelijke lidmatenboek onwettig? De besturen zeker niet! Want de ïeden moeten zelf komen, en zij kunnen het oorspronkelijke register hun evenmin bezorgen, want het het is niet in hun bezit. Een duidelijk bewijs dus, dat de Doleerenden het zelf een persoonlijke daad achten te zijn, om ingeschreven te kunnen worden in hun register.
Daarom blijf ik het nog altijd een nieuw register noemen, en beteekent den naam duplicaat NIETS, wijl in hun register slechts geteekend staan de namen dergenen, die zich persoonlijk hebben aangediend.
Waarom zij nu op dat duplicaat-lidmatenboek zoo gesteld zijn ? Is het, om ons een bewijs te leveren, dat zij met geen draad of vezel aan de Herv. Kerk meer vast zijn ? Integendeel ! Zoolang zij met dergelijke woorden schermen zeg ik ronduit, dat zij hierdoor toonen met dikke touwen aan de Herv. Kerk gebonden te zijn, ofschoon het een ideaal is en geen werkelijkheid. Doch aangezien zij vasthouden, dat hun het oorspronkelijke register toekomt, wil dit van een ieder zeggen, dat zij in de waan verkeeren, recht te hebben op de geheele Ned. Herv. Kerk, zooals die reilt en zeilt.
Der Doleerenden geschiedenis, hoe jong ook, leert ons wat anders, n.l. dit: voor zoover hunne namen op hun nieuw register staan, zijn ze feitelijk afgescheiden van de Ned. Herv. Kerk, en hebben zelfs geen recht meer op het lidmaatschap dier Kerk. En of zij nu zeggen, dat «niet door afscheiding, maar door uitzondering de Kerk loskomen kan van de schuld,» zij, evenmin als de afgescheidenen, zullen de Ned. Herv. Kerk losmaken al willen zij geen afgescheidenen heeten, maar bij voorzorg uitgezonderden of Doleerenden, het baat al te maal niets. Zij staan buiten de Ned. Herv. Kerk, — de uitgezonderden tellen evenmin mede als de afgescheidenen; — het geldt slechts van tweeën één; in de Herv. Kerk of buiten haar. Een "tusschenbeiden» is er niet. Waarbij behooren nu de Doleerenden ? In de Ned. Herv. Kerk ? Met welke Kerk hebben zij dan «voor eens en voor goed» gebroken ? Doch, neen! zij staan er buiten, gelijk wij. Maar zij moesten dan ook geene namen meer gebruiken als duplicaat-lidmatenboek ; zich ook niet meer uitgezonderden tegenover de afgescheidenen noemen, ja, zelfs den naam Doleerenden laten varen en zich maar 2DE AFGESCHEIDENE KERK heeten. Dat zou fier en manlijk klinken !

A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen