Godt. wonderlick, machtig, goedt.

Poëtische uitbreidinge over eenighe psalmen Davids
in Neerlantsche rymen.
Ghedruckt onder ‘t -✝-, Anno 1621.

Bovenstaanden titel las ik in een catalogus en nieuwsgierig bestelde ik het. Voor drie gulden ontving ik twaalf bedrukte bladzijden.
Een tweetal van deze doet ons het volgende lezen.

Uyt den Psalm CXXXIX

Daer en is niet in myn leven, daer en is, Heer, niet in my,
Dat verborghen is voor dy.
Ghy doorgront het, ghy bekent het ;al wat is of wat geschiet
Merckt u oogh ‘t welck alles siet,
Sit ick, stae ick, leg ick, gae ick, waer dat ick mij keer of wend,
Alle dinck is u bekent.
Isser yet soo diep verborghen in myn diepste fantasy,
Dat voor u verholen sy ?
‘t Hert en kan soo ras niet dencken, of ghy voeltet ook terstont
En begrypt syn diepsten gront.
Doet den nacht het lichaem rusten, maeckt den dach de sinnen
Ghy doorsiet al wat ick doe moe
Van de tong die licht kan falen, glipt niet een soo kleinen
Dat van u niet wert ghehoort woord
Want ghy syt het, die myn leden en al wat men in my vint,
Soo gants seltsaem hebt versint,
En so kunstich hebt geschapen, dat myn al te kleyn vernuft
Uytgedacht, daerover suft.
Waer so wil ik henen vluchten, daer ik mocht verscholen syn
Voor u goddelyck aanschyn?
Waer doch wil ick my versteken, in wat hol of wat foreest,
Heer, myn Godt, voor uwen Geest?
Vaer ik opwaerts na den hemel, boven alle aertsche stêe,
In den hemel syt ghy mêe.
Dael ick neder in der hellen by der dooden bleecke schaer
Siet, soo syt ghy oock aldaer.
Off ick dan de vleugels hadde van de schoons morgenrood,
En daer mee nae ‘t westen vlood:
‘t Waer vergeefs voor u gevloden, en een dwaese daet gedaen
Want waer kan men Godt ontgaen?
Sprac en wensch ‘t ick by my selven,of ick so misschien ontginc
Dat den nacht my heel omvinck.
‘t Waer vergeefs gewenscht, gesproken, en een sot gedacht ghedacht,
Want de nacht is u gheen nacht.
In de dicke duysternissen sien u oogen jae sôo klaer,
Of den nacht gheen nacht en waer.
En wat sal ick meer verhalen? ‘t Hert dat is in u ghewelt,
En ghy weet hoe ‘t is ghestelt.
Alle syn verholentheden, die geen schepsel sien en mach,
Siet ghij klaerder als den dach,
‘t Is groot wonder, doch gheen wonder, als ick denck, hoe ghij mijn Heer
Met mij doende waert weleer
Hoe dat ghy my fatsoneerden, eer ic’s Hemels licht aansach,
En in ‘s moeders lichaam lach
Dat’s een wonder meer dan wonder,dat ghy my soo hebt bereidt,
Daar myn ziel u lof voorseidt,
Wonder zyn al uwe wereken; die’t verstant wel niet en raet
En nochtans niet teghen staet.
Doe de onvolmaeckte stoffe, daar dit lyft van is gheteelt
In ‘t verborgen wiert gebeelt;
En natuyr my ‘t eerste maecksel in myns moeders lichaam gaf,
Daer ick lach als in een graf:
Gheen soo kleyn van al myn leden, geen soo rou en ongedaen,
Off u oogen sagen ‘t aen.
Eer ick was dat ick sou worden; eer ick hadt dat nae eerst quam
Doe natuyr in my toenam:
Wist ghij al wat ick sou wesen; en ghy wistet soo ghewis
Als yet dat beschreven is.
Als my dese uwe wercken in het herte vallen in,
Soo ontset sich heit en sin.
Soud’ ick die alsamen tellen? Eerder teld’ ick al het zant
Datter heenstuyft aan den strant.
Ick en kanse niet ghetellen, off ick schoon al noyt en sliep
En ‘t gepeyns daer steedts toeliep;
Nae veel gissen, nae veel dencken, nae al wat ick weet off kan
Ben ick daer ick eerst began.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen