Protestantisme en Romanisme

Een brief van den Paus.
In een’ brief aan het Engelsche volk heeft de Paus getracht de Engelschen voor de Roomsche Kerk te winnen. In dezen brief herdenkt Paus Leo XIII, wat het Engelsche volk gedaan heeft voor de oplossing van het maatschappelijk vraagstuk, voor het godsdienstonderwijs, voor de filanthropie, voor sabbatsheiliging, voor den eerbied voor de Heilige Schrift, enz., maar is van oordeel, dat deze dingen niet ten volle doel zullen treffen zonder het gebed en den goddelijken zegen. Vervolgens spreekt de Paus in dezen brief van de klimmende behoefte aan eene éénheid onder de Christenen, als verdedigingsmiddel tegen de dwalingen van den nieuweren tijd, en begroet met vreugde de mannen, die met ernst arbeiden voor vereeniging met de Roomsche Kerk. Vooral roept hij de hulp in van de Roomschen in Engeland en kent ten slotte aan al degenen, die het gebed, onder aan den brief geplaatst, zullen bidden, een’ aflaat toe van 300 dagen.
Dit gebed is eene smeekbede tot Maria, opdat zij haren Zoon bidde voor den terugkeer van Engeland, »Maria’s bruidschat”, tot de eenheid der ware kerk van Christus en diens Stedehouder!
Het protestantisme is in Engeland zeer verdeeld, evenals in Nederland en op andere plaatsen. Geen wonder, dat de Paus denkt: in troebel water is het goed visschen!
Sedert jaren is daarenboven de Engelsche Staatskerk zóó gaan zwenken naar Rome, dat vele van die kerken reeds het aanzien van Roomsche kelken hebben.
De geschiedenis heeft dan ook steeds geleerd, waar men Gods Woord en deszelfs onbe-driegelijke uitspraken loslaat, komt men bij het modernisme, liberalisme, socialisme en bij Rome terecht.
Al zegt de dwaas in zijn hart: ter is geen God,” toch kan de mensch het op den duur niet houden zonder godsdienst.
Heeft het protestantisme het innerlijke, het wezenlijke van zijn’ godsdienst losgelaten en overgegeven, dan trekt ten laatste de zinnelijkheid van den dienst der Roomsche kerk aan.
Protestanten, die de beginselen van de Hervorming der 16e eeuw verstaan, antwoorden echter op al de roep- en lokstemmen van Rome met Da Costa:
»Geen vrede met Rome, zoolang het voor het rijk Gods het rijk van den Paus, voor den Heere Jezus Christus de maagd Maria geeft, zoolang het de vrijheid van spreken bestrijdt en den onbelemmerden loop van het Evangelie belet.”
Wij willen niets hoegenaamd weten van een’ onfeilbaren paus; — wij kennen slechts onvoorwaardelijk gezag toe aan de Heilige Schrift, waarvan de lezing door de Roomsche kerk verboden of bemoeilijkt wordt, tegen het nadrukkelijk gebod van den Heiland: »Onderzoekt de Schriften.”
Wij hebben niets uit te staan met aflaten en Mariadienst en zoovele andere menscheninzettingen, die niet steunen op de H. Schrift, „makende alzoo Gods Woords krachteloos door uwe inzetting, die gij geleerd hebt.” »Doch te vergeefs eeren zij Mij, leerende leeringen, die geboden van menschen zijn.” Markus 7: 7.
Rome arbeidt inmiddels met alle haar ten dienste staande middelen voort, om, was het mogelijk, allen, die nog bouwen en vertrouwen op de eeuwige waarheden der H. S., los te rukken van de vastigheid der waarheid, die in Christus Jezus is,
Daartoe bezit Rome een enorm kapitaal, beschikt over een onoverzienbaar leger priesters en priesteressen, ontwikkelt zijne macht in de pers, wordt krachtig gesteund door de Jezuïeten, — in één woord: Rome heeft in dit zijn pogen schier alles mee.
Het protestantisme daarentegen heeft veel, zeer veel tegen.
Onderlinge verdeeldheid en strijd vooral doen, onder de Roomschen althans, velen eene armoedige gedachte koesteren van alles wat niet Roomsch is. Men zou zoo zeggen: Rome is den grooten, machtigen en welgewapenden, onoverwinnelijken reus Goliath gelijk, en het protestantisme daarentegen is als David, klein, nietig, ongewapend, in één woord zonder kracht. Toch heeft de geschiedenis geleerd, dat een kleine David een’ grooten Goliath best kan overwinnen. De kracht van Rome schuilt in het Jezuietisme, maar die der protestanten in Gods heilig Woord.
Dwaas zou het zijn niet te willen erkennen, dat onder het protestantisme veel is, wat tegenover Rome ons van schaamte doet blozen. Maar kan dit niet evengoed van Rome worden gezegd? België, Frankrijk, Spanje, Portugal, Italië, enz. zijn grootendeels Roomsche landen, en wat zal men antwoorden op de vraag, of het daar in de laatste jaren, om niet meer te noemen, zóó heeft uitgeblonken op het gebied van eerlijkheid, goede trouw, zedelijkheid, onderdanigheid en andere Christelijke deugden?
Zeker, de Roomsche godsdienst is aantrekkelijk voor den mensch, om velerlei redenen. Als men zijne kerkelijke plichten maar waarneemt, komt het er met de Wet van God minder op aan.
Een godsdienst, die den mensch vleit en streelt, is veel aantrekkelijker dan een, waarbij men altijd moet hooren, dat de mensch van nature geneigd is God en zijne naasten te haten, alleen voor God kan gerechtvaardigd worden uit het geloof, om de verdiensten van den Heere Jezus Christus. Arbeidt Rome om tot dwaling te brengen, wie arbeidt om ook deze dwalende medemenschen bekend te maken met het éénig Evangelie der genade Gods?

W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen