Voor kinderen

Het is een ernstig en gewichtig woord, dat de wijze koning Salomo allen jeudigen menschen en kinderen toeroept: „Gedenkt aan uwen Schepper in de dagen uwer jongelingschap!” Of noemt ge dit geene heerlijke opwekking, kinderen? Het moge zijn, dat naar de regelen eener verstandige opvoeding het ondoelmatig kan geacht worden, den knaap aan eene strenge levenswijze te binden. Het is waar, dat van zulk eene opvoeding later bij ontwikkeling niet zelden uitspatting en loszinnigheid gevolgen zijn, maar dit neemt niet weg, dat men toch ten duurste verplicht is, de kinderen in de vreeze des Heeren op te voeden. Menig kind toch heeft, in treurige of bedrukte omstandigheden gekomen, ook zelfs na een losbandig leven, zich een vermanend woord van een’ vromen vader of eene godzalige moeder herinnerd, of een tekst of een vers, dat men in zijne jeugd heeft geleerd, en dat ten rijken zegen was. Menig vader en moeder spreken nog in het geweten van menig kind, nadat zij gestorven zijn. In elk geval is het onze stellige overtuiging, dat eene bevordering van godsdienstige kennis bij de kinderen alleszins is aan te bevelen niet alleen, maar dat het de dure roeping der ouders uitmaakt, en dat Gods Woord er ernstig toe opwekt, alle middelen aan te wenden, om de gepaste middelen te gebruiken voor eene goede opvoeding, en dat de kinderen zich aan die goede leer van hunne ouders kinderlijk hebben te onderwerpen. Ja, mijn kind! hoe nauwer en dichter ge u aan de lessen en vermaningen uwer ouders houdt, hoe meer vrede ge voor uw geweten zult hebben. Men heeft kinderen, die altijd ontevreden, gemelijk en knorrig zijn; nu, dit kan ook in het gestel schuilen of in een sukkelend lichaam, maar veelal komt het voort uit ongehoorzaamheid of… omdat men het niet eens is over de opvoeding. Dàn maakt vader of moeder het niet goed; dán weer heeft men ruzie met broertjes en zusjes. En zoo is er gewoonlijk wat in den weg; zelden scheelt het aan het kind zelf, in zijn oog. Gods Woord kan eene aangename tevredenheid in het gemoed verspreiden en het kind beminnelijk maken bij anderen, ook bij zijne huisgenooten. Mochten de kinderen veel bedenken, wat reeds als kind van hen geëischt wordt. Mochten ze bedenken, spaart de Heere hun het leven, wat plaats ze wellicht éénmaal in kerk en maatschappij zullen innemen. Immers in de kinderen zit de toekomst voor Kerk en Staat. Gelukkig, die dan met kennis en wetenschap is begiftigd, maar vooral is hij gelukkig en kan en zal ten zegen zijn, die door den Heere Jezus in ontferming is aangenomen. Och, dat ge als kind den Heere mocht leeren zoeken. Gij verlangt wellicht groot te worden, ja, het nu al te zijn, maar verlangt vooral verstandig te worden; wendt daartoe alle krachten aan en smeekt den Heere, dat Hij Zijn Woord aan uw jeugdig hart wil zegenen. Waarlijk gelukkig kunt ge niet zijn, als ge den Heere niet tot uw deel leert kennen; want de wereld, hoeveel rijkdom ze ook heeft, wat ze haren dienaren ook aanbiedt en geeft, kan dat ééne, dat ware, dien parel van groote waarde niet geven. Al werdt ge ook rijk naar de wereld, al kondt ge over schatten beschikken, al bleeft ge voor veel teleurstelling gespaard, al kondt gij u in weelde baden, het zal u bij den dood niet baten, zoo gij den Heere Jezus mist.
Vele duizenden vergenoegen zich met zich alleen uiterlijk te ontwikkelen, en hoewel we de ontwikkeling dringend aanprijzen, zoo wete men toch, dat, hoe geleerd ook, onze behoeften daardoor niet kunnen worden voldaan. Men kan wetenschappelijk ontwikkeld zijn en Jezus missen, men kan onkundig zijn op wetenschappelijk gebied en den Heere Jezus tot zijn deel hebben. Zal men echter nuttig kunnen zijn in Gods Kerk, dan is het zoo noodig, dat men ootmoedig en kinderlijk leert vragen om verstand, met goddelijk licht bestraald. Kinderen kunnen zooveel invloed uitoefenen op hunne ouders en ook op anderen in huis, in hunne omgeving, in de school, en waar ze zich in kinderlijke oprechtheid openbaren. Het is niet zelden geschied, dat kinderen hunne ouders van plaatsen afgetrokken hebben, die ziel-verdervend waren, en op plaatsen hebben gebracht, waar ze, door de genade des Heeren, van de dwaling huns weg werden bekeerd tot God. Vóór eenige jaren kende ik twee kinderen, die altijd bij het Bijbelsch onderwijs ernstig zaten te luisteren en met buitengewone belangstelling waren aangedaan. In dat huisgezin werd de Heere niet gediend. De ouders bekommerden zich weinig om de kinderen. Na eenigen tijd de lessen te hebben bijgewoond, begint de jongste van de twee jongens zijne ouders aan te sporen om een Bijbel te koopen en er in te lezen. De ouders voldeden aan het verzoek van hun zoontje, waar nu ook de andere knaap mede instemde, en het duurde niet lang, of Gods Woord werd niet alleen geregeld in dat huis gelezen, maar men gevoelde nu ook behoefte om de openbare godsdienstoefening bij te wonen. De Heere zegende het Woord aan de harten der ouders en der kinderen, twee zoontjes, ten rijken zegen. Menigmaal ben ik er in huis geweest en mocht van hart tot hart met hen spreken. Het waren bemiddelde menschen en zij hebben veel tot steun van de gemeente bijgedragen. De beide zoontjes zijn jong de eeuwige rust ingegaan, en de ouders, nu kinderloos, hebben hunne kinderen niet lang overleefd, maar zijn hun een paar jaar daarna kort na elkander gevolgd naar de eeuwigheid, in de gegronde hoop, daar met hunne kinderen den drieëenigen God eeuwig te verheerlijken.
Mochten we werken voor Gods koninkrijk, zoolang het dag is, kinderen en volwassenen ! eer de nacht komt, waarin we niet meer werken kunnen. In een volgend nummer deel ik u eene soortgelijke geschiedenis mede.
Aarlanderveen.
G. Bos

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen