Een en ander

De macht en invloed van Rome

breiden zich voortdurend uit.
Geen enkele gelegenheid laat Rome voorbijgaan, zonder daarvan partij te trekken.
De geestelijke broeders en zusters zijn als bijen door geheel het land verspreid, en stellen zich gaarne beschikbaar om zoowel protestanten als roomschen met ziekenverpleging en meer ter zijde te staan.
In dit opzicht is Rome tot beschaming van vele protestanten. Vele protestanten zijn daarenboven onnoozel genoeg om met te bedenken, dat Rome met alles zijn bedoelingen heeft. Wat ergerlijke dingen hier menigmaal in ziekenhuizen van openbaar zijn geworden, is algemeen bekend.
Allermeest trekt Rome party van al de geschillen en verdeeldheden, die onder de protestanten bestaan. Niet, alsof bij de Roomschen alles zoo effen is als ’t gelijkt. Dat op verre na niet. Maar Rome heeft dit voor, dat hut onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan de kerk en aan de priesters eischt.
Voor wie dit weigert, sluit Rome den Hemel.
Het Jezuitisme is onder de Roomschen zoo doorgedrongen, dat de kracht er van zich laat gelden in alle vertakkingen van het maatschappelijk leven.
Geld, wetenschap, traditie, alles staat Rome in zijne ondernemingen ter zijde.
In de groote steden komen gaandeweg alle groote en winstgevende zaken in de hand en in de macht van Rome. Er is zooveel kapitaal beschikbaar, dat het protestantisme er niet tegen opgewassen is.
Zelfs op het platteland begint men er zich op toe te leggen, om landerijen en boerenplaatsen aan te koopen. Dit gaat alles zoo ongemerkt daarheen.
Krijgt Rome eenmaal de overhand, waar het reeds een groot eind voor op weg is, dan zal blijken, dat Home wel in vormen, maar nooit in beginsel verandert. En dat beginsel is:

weg met de ketters!

Kerkelijke troebelen.

In de Hervormde gemeente te Middelburg, waar de kerkeraad weigeren blijft, een modern predikant te beroepen, heerscht spanning. Vele zitplaatsen in de kerken worden opgezegd, kerkelijke bijdragen ingehouden en zoodoende wordt de finantieele toestand bedenkelijk. In Schiedam, Leiden en meer plaatsen doet zich hetzelfde voor. Tegen de meening, dat waarheid en leugen, modernisme en orthodoxie, de leer, dat de Bijbel Gods Woord en de leer, dat de Bijbel een boek van menschelijken oorsprong is,— alles in één kerkverband kan vereenigd zijn en blijven, tegen die meening wel te verstaan, komt alles in verzet, wat nog maar een greintje eerbied heeft voor de geopenbaarde waarheid Gods.
Waar echter de Synode als hoogste rechtspraak niet aan de gereformeerde belijdenis is gebonden, wordt telkens aan den lengen hetzelfde recht toegekend als aan de waarheid. Men verschuift de kwesties van de eene Kerkelijke rechtbank naar de andere, maar altijd is de beslissing: modern en orthodox dezelfde rechten.
En wat leert ons de Heere in Zijn Woord ?

Vrije gemeenten.

Er zijn in ons land, gelijk ook elders, vele zoogenaamde »vrije gemeenten«. Deze dragen nog verschillende namen, meestal ontleend aan vroegere voorgangers. Zulke » Vrije gemeenten« zijn voor vele ontevreden menschen een aantrekkelijk toevluchtsoord.
Wat in den naam «.vrije» begrepen ligt, is én voor voorgangers én voor leden zoo zeer begeerlijk.
Men is vrij van studie, vrij van kerkelijke zending en relatie, vrij van kerkelijke verantwoording.
Zulke vrijheid is voor voorgangers en leden zoo gewenscht, daar dit de eenige weg is om z’n doel te bereikten.
Niet zelden worden oprechte, maar onnoozele vrome zielen langs dezen weg afgetrokken van het eenig ware pad, ons door God in Zijn heilig Woord aangewezen. De uitkomst heeft echter altijd geleerd, dat al wat niet uit God is, met den tijd verdwijnt.
»Vrije gemeenten«, waar men spot met censure en kerkelijk recht, waar men spot met wetenschap en gezond verstand, waar men ouder den vroom sten schijn Gods heilig Woord verminkt en verdraait, dat Woord nog niet eens lezen, veel minder uitleggen kan naar en overeenkomstig de meening des Geestes, zulke gemeenten dragen de kiemen des doods in zich.

Bezwaarschrift.

Ds. Bos van Bedum met zijn kerkeraad zonden een bezwaarschrift aan de Heeren Deputaten o. h. verband tuschen de Gereformeerde Kerken en de Vrije Universiteit, Faculteit-Theologie, tegen Dr. Kuyper.
Het bezwaarschrift is gericht tegen de bekende alom verbreide dwalingen en arwijkingen in de leer van Dr. Kuyper.
Ons blad is te klein om het groote en uitgebreide stuk in zijn geheel op te nemen.
Het getuigen en actief optreden van den kerkeraad te Bedum verdient waardeering, gelijk alles wat aangewend wordt, om de eere der waarheid te handhaven.
Of we van het pogen van Bedum’s kerkeraad heil verwachten is wat anders.
De wijze van optreden echter trekt ons weinig aan, omdat wij zelf geleerd hebben, hoe zelfs de Synode ons met ons bezwaarschrift bejegende.
En in de tweede plaats geven we hierin Dr. Kuyper volkomen gelijk, als hij tot Bedum’s kerkeraad zegt: dat gij naar uw oordeel, wat ik verkondigde als dwaalleer aanmerkt, en daarom daartegen te velde trekt is goed, maar doet het dan minstens allereerst tegen uw eigen docenten te Kampen, die zich, met uitzondering van Lindeboom, allen met mij homogeen hebben verklaard.
Al de Hoogleeraren in de Theologie, zoo van kerk A als kerk B, ecept een enkele uitzondering leeren hetzelfde, en steken dit onder geen stoelen of banken, maar hebben dit der gansche wereld openlijk gezegd.
Gispen, Littooij en andere woordvoerders vatten de zaak zoo ernstig niet op, weten dit zoo goed mogelijk te verbloemen, en, door een filosofisch kleed omhangen, weten ook zg al te zeggen, dat alles slechts bijzaak en verkeerd begrip is.
Wie nu van kerkrechterlijk optreden tegen zulk eene geschiedenis heil verwacht, wij niet. Alles is met die bekende dwalingen al zoo verpest, dat er niet een bezem groot genoeg is, om het huis schoon te vegen.
Wat Kuyper den Christelijken Gereformeerden weleer naar het hoofd slingerde, dat zij krank waren in den Ievenswortel, is precies op het hoofd der beschuldigers terecht gekomen:
De hoogescholen, waar de predikanten gevormd en opgeleid worden, spreken luide uit en verdedigen straffeloos allerlei dwaling.
Arme gemeenten, arm volk, dat aan zulk eene leer, aan zulk een beginsel als vrucht dier gehate Combinatie van 1892 is overgeleverd !
De tijd zal leeren, hoe al die stormpjes, tegen de dwaalleeraars ondernomen, tot een onbeduidend resultaat zullen leiden. Brochures en geschriften, die de eenvoudigen toch niet begrijpen, omlijst met gereformeerde termen, verblinden de oogen van velen, omdat men eenmaal begonnen is zijn standpunt en beginsel te verlaten en Gods heilig Woord aan te merken als elastiek dat uitgerekt kan worden.
Broeders, keert tot de oude paden; dan zult ge vrede hebben en de oprechten in Sion zullen den Heere loven!

Blijde Tijding.

Ds. Gezelle Meerburg, uit Doesburg, nam het beroep aan voor de Christ. Geref Gemeente te Almelo.
Daardoor is geheel de Christ. Geref. Kerk verblijd. Moge de gemeente te Almelo weldra onder zijne bediening worden gebouwd en gezegend, en stelle de Heere dezen Zijnen dienstknecht tot een uitgebreiden zegen voor de Christ. Gereform. Kerk in ons Vaderland.
Hadden ook andere gemeenten zijne krachten en gaven begeerd, niet allen konden in dezen hunne begeerte vervuld zien.
De oogst is groot en de arbeiders zijn weinige. Wie weet, wat God nog doen zal op het gebed Zijns volks.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen