De weelde der rijken

Ik zoude wel wenschen, dat allen Psalm 17 : 7 (»Red mij van hen, die ’t ruim genot enz.”) kenden en zongen. Dan zou er niet zooveel ontevredenheid zijn, welke zoozeer bevorderd wordt door de weelde der rijken. Dag aan dag worden de koetsen gezien in onze hofstad, waarin de grooten der wereld in welbehagelijke luiheid rondrijden met trotsche blikken op het mindere volk. Dat willen ook wij, zegt de burgerstand en de koetsen worden opgepropt volgemaakt in uitbundige vroolijkheid. Zij allen, denkt de werkman, leven voor genot, en ik moet dag aan dag arbeiden voor een schamel stukje brood, en het is vooral de zondag, welke weer tot lager genot wordt aangewend. Goedkoope uitstapjes en pleiziertreinen, maar vooral speeltuinen en café’s nemen het zuur verdiende geld weg, dat tot zooveel beter kon worden besteed.
Elke minuut ziet men de minder kiesche dames den tijd dooden op de twee wielen. Uitgaan en nog eens uitgaan is in de plaats getreden van het verzorgen der huishouding, en die in de nuttige werkzaamheden geen lust kreeg, maar slechts hunkerde naar uitgaan, hoe kan zij eene zorgvolle huismoeder worden?
De minder bedeelde stand ziet de prachtige kleeding, de door dwaze mode tot bespotting opgevoerde toiletten aan. Zij zijn zoo goedkoop, hoewel eigenlijk peperduur, en men pronkt zich op, de hoeden met altijd hooger verheven sieraden, de kleeding, zoo betooverend mogelijk voor het mannelijk geslacht, zóó opzichtig, dat men aller oogen tot zich trekt; en de vindingrijkheid der geldzucht vindt steeds prachtiger en goedkooper opschik uit. Zoo wordt de maatschappij verdorven, in weelde gedompeld, voor betere indrukken onvatbaar en waar moet het heen, daar het altijd stijgende is? Steeds ziet men zich door anderen overtroffen en het eerst met zooveel behagen aangetrokken kleed wordt veracht en moet voor wat nog meer in ’t oog loopt plaats maken.
Dienstboden overtreffen in den regel in al dien tooi de burger dochters. Welk burgerman kan elk van de zijnen zooveel geven, als de dienstbaren verdienen, en als voor die laatsten het loon geen gelijken tred houdt met de uitgaven, voor welke verleidingen staan zij dan niet bloot ? Wekt het geene ergernis, als gij de dochters van menschen, die ternauwernood brood hebben als pauwen pronken ziet? De ontevredenheid in huis dwingt menig ouder in dien stroom te laten medegaan, welke in een zee van rampen uitloopt.
De weelde der rijken is de oorzaak der ontevredenheid bij de minder bezittenden, is de oorzaak van ’t socialisme en zullen zij het dan niet aan zichzelven te wijten hebben, als er eene losbarsting komt?
Hoeveel gelukkiger is het op bet stille land, waar die weelde nog niet zoo ver doorgedrongen is. Er zijn nog dorpen, waar de oudvaderlijke eenvoud is bewaard. Daar is meer tevredenheid, meer geluk. Ge wordt zoo aangenaam aangedaan, als ge uit het gewoel der drukke stad u daar bevindt, waar het zoo kalm, zoo rustig is. Toch woelt ook daarheen die slang der weelde steeds nader en spuwt haar venijn in de harten. Gelukkig dat er nog een volk is, dat Ps. 17 : 7 kan bidden. Alleen het geloof in den Heere Jezus Christus kan dien stroom tegenhouden. Dat Gods kinderen toch waken over hunne eigene zielen en de zielen hunner kinderen.
van Lingen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen