»De Heere is waarlijk opgestaan.«

Op het Paaschfeest worden we herinnerd aan de opstanding van Christus.
Welk een heerlijke en zegenrijke gebeurtenis. Wat predikt die eerste dag der week ons heerlijke dingen. Hoe is met en door de opstanding des Heeren alles veranderd!
De Man van smarten openbaart zich thans als de Overwinnaar van dood en graf.
Zij, die Jezus zoo innig en hartelijk liefhadden, worden door de tijding zijner opstanding op zeldzame wijze getroost en verblijd. Voor het heden en voor de toekomst zal deze glorierijke opstanding uit de dooden onschatbare vrucht afwerpen. Aller vijanden macht is beschaamd. »De Heere is waarlijk opgestaan” zoo gaat het van mond tot mond, en hoe men ook van ’s vijands zijde nog tracht de waarheid tegen te spreken, ’t is alles ijdel en tevergeefs. Jezus leeft. De engelen boodschappen het aan de vrouwen, deze zeggen het den discipelen, en eindelijk openbaart de lerende Christus zich onderscheidene malen aan de zijnen, zoo sterk, zoo onwederlegbaar zijn de historische bewijzen voor ’s Heeren opstanding, dat alle twijfel daaromtrent de grootste ongerijmdheid is.
Voor de gemeente des Heeren is en blijft het feit der opstanding van Christus van de grootste beteekenis. Daarin zien we het aanschouwolijk bewijs voor de waarheid, dat de Vader het offer van Zijnen Eeniggeboren Zoon beeft aangenomen, en dat mitsdien door den Middelaar de schuld van al Gods uitverkorenen is uitgewischt. Wat reeds is het Paradijs is beloofd, zien we nu vervuld, den kop der oude slang is vermorzeld, de groote Slangenvertreder heeft de werken des duivels verbroken! Gods toorn is gestild. Zijne gerechtigheid is voldaan. Vrede zal nu verkondigd worden, dien, die verre en dien, die nabij zijn; vrede door het bloed des kruises ! Door Zijn lijden en sterven had Christus de zaligheid verworven. Door Zijne verhooging kan en zal Hij de zaligheid toepassen. Was de Heere niet opgestaan, dan was onze prediking en ook ons geloof ijdel. We denken nu op ons heerlijk Paaschfeest maar niet slechts aan een gestorven vriend, of wan een eenig voorbeeld van iemand, die het slachtoffer werd van zijne voorbeeldige gehoorzaamheid. Neen, we denken aan den levenden Christus, die nog steeds Zijne gemeente toeroept en verzekert:
„Ik ben dood geweest, en zie Ik ben levend in alle eeuwigheid.”
Die prediking van den levenden Verlosser, van den opgewekten Christus, beantwoordt zoo volkomen aan de behoeften van het zondaarshart. Niemand dan Jezus alleen kan de bedroefde discipelen en discipelinnen vertroosten. Jezus leeft. En Zijne gemeente jubelt:

» De steen, dien door de tempelbouwers
Verachtelijk was een plaats ontzegd,
Is, tot verbazing der aanschouwers,
Van God ten hoofd des hoeks gelegd.”

Welk een stof tot blijdschap voor die weenende Maria Magdalena, voor Simon Petrus, voor al de Zijnen!
Verijdeld is de raad der boosheid! Verloren is de strijd tegen den Nazarener ondernomen! Uit is het met den spot van koning Herodes! Noch het Sanhedrin der Joden, noch de macht van den Landvoogd van Rome hebben hun doel bereikt. Ten spijt van al de vijanden des Heeren openbaart zich de verheerlijkte Heiland als de Vorst des Levens. Het kruis heeft Hij verdragen en schande veracht, om thans te aanschouwen en te genisten de heerlijke vrucht op al Zijnen arbeid. Die levende Christus is de schrik der hel, maar de vreugde van al Zijne geloovigen. En geen wonder, want van Hem, die eeuwig leeft, is kracht uitgegaan, en van Hem zal kracht blijven uitgaan, want Hij is de Opstanding en bet Leven. Dat heeft de geschiedenis van alle eeuwen tot op den huidigen dag geleerd. De apostelen zijn, nadat ze Gods raad hadden uitgediend, heengegaan, maar het Evangelie, waar de levende Christus de hoofdinhoud van is, dat is gebleven. Zoo donker als de toekomst voor de gemeente scheen bij bet sterven van Jezus op Golgotha, zoo licht en helder wordt die aan den derden morgen. Waar zijn nu de wachters met het keizerlijk zegel ? Waar zijn nu de Farizeën en Schriftgeleerden ? Is niet ijdel gebleken aller vijanden overleg ?
De Heere is waarlijk opgestaan, en heeft daardoor krachtiglijk bewezen te zijn, de Zoon des levenden Gods. De opstanding drukt de kroon en het zegel op al zijn Middelaarswerk. In Christus is nu de toe-gang tot den troon der genade voor arme zondaren ontsloten. Het voorhangsel is gescheurd. Door Hem hebben we door éénen Geest toegang tot den Vader. De kracht aller geloovigen, hen zoo noodig in den strijd tegen den duivel, wereld, vleesch en bloed, is in Christus, in wien ook aller zalige toekomst is gewaarborgd. Nog maar een weinig tijds, en zie daar vaart de verheerlijkte Immanuël ten hemel. Hij gaat Daar het Vaderhuis, om daar den Zijnen plaats te bereiden, waar Hij eens allen tot Zich nemen zal.
Dan zullen de vernederde lichamen zijner geloovigen gelijkvormig zijn aan bet heerlijk lichaam van Christus.
Verheugt en verblijdt u, discipelen en discipelinnen des Heeren, want nu weet ge, dat uw Verlosser leeft. En bet is Zijne belofte, die in eeuwigheid niet falen zal: »die in Mij gelooft, zal leven, al ware hij ook gestorven.”
Waren we alleen in dit leven op Christus hopende, dan waren we de ellendigste van alle menschen, maar nu reikt onze hoop tot over dood en graf.
Christus is opgestaan en die in Hem gelooven, zullen met Hem opstaan, en dan zullen zij altijd met den Heere wezen! Daarom ook: zalig de dooden, die in den Heere sterven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen