Christus Triumphator (II)

Een zegetocht is gevolg van eene groote overwinning: eene overwinning onderstelt vijanden. Paulus zegt het ons, wie de Heere »Jezus van macht heeft beroofd: overheden en machten” (Kol. 2:15), en op eene andere plaats (1 Kor, 15:27): »Hrj heeft alle dingen zijnen voeten onderworpen”, waarbij nog in Hebr. 2:8 wordt gevoegd, dat Hij, nameljjk God, niets heeft uitgelaten, dat Hem niet onderworpen zij (vgl. Filipp. 3 : 21). Er zijn overheden, die met recht, of door geweld zich eene heerschappij hebben verkregen; er zijn machten, welke zonder heerschers te zijn, grooten invloed uitoefenen. Beide de woorden worden zoowel van goeden als van kwaden gezegd. Van de engelen: Efez. 3 : 10, van de vijanden: Efez. 6:12, en niet alleen van machten in den hemel, maar ook van die op de aarde (Luk. 12:11), van de tegenwoordigen en toekomende (Efez. 1: 21), in een woord van alles, alleen uitgenomen de Vader, Hij, die den Zoon alle dingen onderworpen heeft. (1 Kor. 15 : 27). Bij het naderen van een overwinnaar zijn er, die zich gewillig Hem overgeven, anderen, die hem met vreugdegejuich, tegemoet gaan, en Hem als wettig hoofd of als bevrijder begroeten. Alle de engelen Gods aanbidden den Heere Jezus (Hebr. 1 : 6); zij verblijden zich in Zijn werk (Luk. 15 : 7): zij zijn Zijne gedienstige geesten (Hebr. 1:14); zjj zingen vol vreugde het Lam toe, als dit het boek met de zegelen ontsluit (Openb, 5 : 9). Der engelen strijd was steeds tegen de machten der boosheid (Jud. 9). Een heete strijd daarentegen moest gevoerd tegen de Satanische macht, die zich meester had gemaakt van de schep- . ping Gods hierbeneden, en van haar vergift had doordrongen. Sedert Adams val is de zonde doorgegaan tot alle menschen. De vloek rustte op dieren en planten wereld, zoodat de Apostel de gansche wereld verdoemlijk noemt voor God (Rom. 3:19). Christus zelf noemt hem den overste dezer wereld (Joh. 14:30), en hij meent alle koninkrijken te kunnen geven, wien hij wil (Math. 4:8 v). Hij heeft zich meester gemaakt niet slechts van de woestijnen (Luk. 4:1; 11:26), maar ook van de lucht, zooals Efez. 2:2 hem den overste der macht der lucht noemt, en 6 : 12 spreekt van de geestelijke boosheden in de lucht. Dat mocht niet blijven. Dat duldde de eere Gods niet en het was de Zoon, die sprak: «Ik heb verzoening gevonden” (Job 33 : 24)e De Christus kwam op aarde met het doel niet alleen den Satan te overwinnen, maar ook waarvan hij zich meester had gemaakt hem te ontwringen. Hij kwam om de werken des duivels te verbreken (1 Joh. 3:8), en het heelal weder te onderwerpen aan Zijn Schepper en Koning. Het koninkrijk zou de Zoon den Vader overgeven, nadat Hij alle heerschappij en alle macht en kracht te niet zou hebben gedaan. Dan is het Middelaarswerk geëindigd en de Menschen zoon regeert niet meer, maar de Zone Gods in gemeenschap met den Vader en den Heiligen Geest. (1 Kor. 15:24—28.)
Dat werk des Heeren Jezus beschrijft ons de Heilige Schrift. Evenals voor een grooten beslissenden slag vaak vele gevechten plaats hebben, en een overwinnaar al vooruitgaande het gebied aan zijn vijand ontrukt, om hem ten laatste den vernietigenden slag toe te brengen, zoo meldt het ons ook de levensgeschiedenis des Heeren. Als hij door den Vader gesteld is om Zijn werk aan te vangen, wordt hij door den Geest, welke zonder mate bij den Jordaan op Hem is uitgestort, gedreven in de woestjjn om den vorst der duisternis daarin als in zijne residentie aan te vallen. Meer dan een slag heeft er plaats en ten laatste worden de drie verzoekingen afgeslagen door Johannes (1:2:16) genoemd: de begeerlijkheid des vleesches, de begeerljjkheid der oogen en de grootschheid des levens. Slechts voor een tijd verliet hij Hem (Luk. 4 : 13). Niet minder van beteekenis was de overwinning des Heeren, toen de duivel zich van Petrus mond bediende om te trachten Hem at te houden van den lijdensweg (Math. 16 : 23) De Heere zag Satan als een bliksem uit den Hemel vallen (Luk. 10: 18); al had de vorst der duisternis ook reeds 18 jaren gebonden, hij moest zijn prooi op Christus woord loslaten (Luk. 13:16). De booze voer in Judas (Luk. 22: 3) en begeerde Simon te ziften als de tarwe (Luk. 22 :31) maar de raad Gods werd in alles door Christus macht vervuld. Geen bedektelijk naderen of een nachtelijke overval was mogeljjk. Tegen alles was de Heere gewapend, niet het minst als de dag van den beslissenden slag nabij was. Hij openbaarde het aan zijne discipelen als hij sprak: »de oversto dezer wereld komt en heeft aan Mij niets.” (Joh. 14:30). Zóó zeker was Christus van de overwinning. Vraagt gij naar het tooneel van dien éénen dag, waarop de ongerechtigheid is weggedaan, dan wijst Paulus er op in dien gedenkwaardigen tekst Kol. 2 : 15, waarin »door hetzelve” niets anders kan bedoelen dan »door het Kruis” (vs. 14). In die ure, toen de zon het niet langer wilde beschijnen en de aarde beefde van ontzetting had de ontzaglijke strijd plaats, waarin de van God verlatene, ter voldoening aan de eischen der heiligheid en rechtvaardigheid van dien God, Zijne ziel uit-I stortte in den dood. Nooit streedt iemand ten bloede tot, Jobs leven mocht niet worden aangetast, toch bleek niemand de volmaakte in dien strijd, maar Christus leed en stierf en overwon.

(Wordt vervolgd.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen