Kerkelijke stukken

HET VOORLOOPIG RESULTAAT van de te Utrecht gehouden vergaderingen van vertegenwoordigers der Vrije Universiteit en der Kampersche Theol. School, is naar »de Heraut« berichtte, op gelukkige wijze bereikt. Na lang wikken en wegen, na breedvoerige bespreking en rijpe overdenking, is men zoover gekomen, dat aan de kerken der Scheiding en aan die der Doleantie het advies zal verzonden worden, inhoudende het antwoord op de vraag hoe de Theologische School van Kampen en de Theologische faculteit der Vrije Universiteit te vereenigen zijn. Over dit compromis zullen dan de kerken nader hebben te beslissen. Om het zoover te brengen, moest men te Utrecht natuurlijk van weerskanten wat toegeven. „Noch de voorstanders der Vrije Universiteit, noch de liefhebbers der Theologische School”, zegt „de Heraut”, „zullen in dit advies hun eigen wenschen ten volle bevredigd vinden.” Dat de moeitlijkheden, waarmede men te Utrecht te kampen had, groot waren, wie zou dit nog één oogenblik betwijfelen. En dat die moeielijkheden nog wel eens andermaal ter tafel zullen komen, als ook anderen aan ’t woord komen, vóór de eindbeslissing valt, is zonder twijfel. Reeds nu moet de Herautschrijver zeggen: „het blijft te betreuren, dat niet allen, die aan den bouw van het scheepke hebben medegewerkt, ten slotte bereid zijn bevonden met dit scheepke onder zeil te gaan, al is dan ook het resultaat van zoodanigen aard, dat een bijna door allen onderteekend advies is opgesteld.”
Zoo hoopt men dan toch eenmaal de consequentie te bereiken van het in 1892 aanvaarde beginsel, waarbij, gelijk dit duidelijk viel op te merken, de Christelijke Gereformeerde Kerk met al den aankleve van dien moest worden opgedoekt. Kampen en Amsterdam konden als kweekscholen voor toekomstige dienaren des Woords tijdelijk worden geduld, maar deze in concurrentie met elkander te willen laten voortbestaan, is financieel onmogelijk.
En waartoe zou het ook dienen? De leer in kerk B wordt immers door kerk A erkend, zoowel als hetgeen door enkelen in kerk A in afwijking van wat in B geleerd wordt, door kerk. B wordt geduld.
Hiervan volkomen bewust, hebben we steeds beweerd dat het onvermijdelijk was daar te komen, waarheen de vergadering te Utrecht gehouden nu het kompas heeft gewend.
Dat neemt echter niet weg dat we met leedwezen zien, hoe velen totaal verblind zijn voor de wijze waarop zij van schrede tot schrede van het beginsel van 1834 zich lieten afvoeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen