Het gebed 5

V.
Ook in betrekking tot het huiselijk leven dient men onderscheid te maken tusschen het algemeene en het bijzondere gebed. Tot het algemeene gebed rekenen we het gebed dat voor het geheele gezin geldt. Zoo bijvoorbeeld het morgen- en avondgebed, het gebed voor het gebruik van spijs en drank, met de dankzegging daarop volgend. Ieder huisvader is in dit opzicht geroepen als priester in zijn huis op te treden. Bij gemis van den vader rust die taak op de moeder. Zeer onderscheiden kan het in die kleine huisgemeente toegaan. Menigeen behelpt zich met een formuliergebed. Men heeft geen gebedsgaven, geen vrijmoedigheid, zoo het dan heet, om anders te bidden. Kan dit geen waarheid zijn? vraagt men. En we antwoorden hierop met een wedervraag: Zou het altijd waarheid zijn, als men zoo spreekt? Zeker is het beter een formuliergebed dan in ’t geheel geen gebed. Maar de vraag is: gaat men daar vrij mee uit? Schuchterheid in het heilige betaamt ieder en dat niet allen evenveel gaven en vrijmoedigheid hebben tot het openbaar gebed, is met tegen te spreken. Toch dient men anderzijds te bedenken, dat God de Heere, tot Wien we bidden, niet vraagt naar vele of schoone woorden, maar naar waarheid in het binnenste. Wat is kinderlijke eenvoud niet aangenaam in den bidder. En wat is het een treurige, arme, diepbeschamende verklaring als iemand zeggen durft: ik kan niet bidden. Dit veroorzaakt, dat er gezinnen zijn, waar aan tafel alleen stil, ieder voor zich zelf, gebeden wordt. We hebben het ook wel eens bijgewoond in een groot gezin, waar of één der kinderen, of de kinderen om beurt een formuliergebed moesten bidden. Dit pleit zeker niet voor het bewijstzijn zijner roeping als Christenhuisvader. Het gebed in den huiselijken kring wordt op die wijze een vorm, en naar te vreezen is, bij velen niet anders dan een vorm. Men sluit de oogen en vouwt de handen saam, maar zonder iets van de kracht en den ernst van het gebed gewaar te worden. Kinderen op die wijze opgevoed, doen later, als ze het nog doen, hetzelfde. Niet altijd geschiedt dit echter uit onverschilligheid of ongevoeligheid, verre van daar. Satans toeleg is altijd om zooveel mogelijk het gebed te weren. En het is niet te beschrijven, hoe fel en hevig de bestrijding van den vorst der duisternis in dezen kan zijn. Toch zegt de Heilige Schrift: wedersta den duivel en hij zal van u vlieden. Jammer maar dat men in plaats van dit in praktijk te brengen, zoo menigmaal liever den duivel het gewonnen geeft. Zoo hoog ernstig is ook de waarschuwing in des Heeren Woord, om toch zijne vrijmoedigheid niet weg te werpen. Of men in afhankelijkheid van den Heere in de vrijmoedigheid zich tracht te oefenen, of dat men zich altijd maar zoekt te verontschuldigen, maakt groot verschil. Het gebed geeft wijding aan het leven, aan den arbeid, aan alles. Het gebed leidt op tot Hem, die de Bron van alle leven, van allen zegen en van alle zaligheid is. Maar dan moet het ook gebed zijn. Een gezin waar geen tucht is, kan moeielijk een Christelijk gezin heeten. En wat is krachtiger middel om aan tucht te gewennen en Christelijke tucht bevorderlijk te zijn dan het gebed. Waar behoefte gekend en gevoelt wordt, zal men niet eindeloos naar uitvluchten zoeken om aan het openbaar gebed te ontkomen, wanneer men daartoe van ’s Heeren wege geroepen is. Geen valsche schaamte, geen hoogmoed of iets dergelijks, mag ons weerhouden, te doen wat de Heere van ons eischt.
Bestaat het gezin uit onderscheiden personen, ieder voor zich heeft zijn onderscheidene behoefte. We kunnen door elkanders geloof niet leven en op genade van een ander niet sterven. We hebben persoonlijke schuld, persoonlijke zonden en mitsdien ook persoonlijke behoeften. Naarmate ieder lid van het gezin hiervan bewust en doordrongen is, zal er ook behoefte zijn, naast het algemeene, aan het persoonlijk gebed. Tijd en gelegenheid heeft hierbij ieder niet in eigen hand. Men heeft het wel eens als bittere klacht moeten uitspreken dat de omstandigheden van maatschappelijk beroep en anderzins, het soms onmogelijk maken om een oogenblik tot afzondering te vinden. Toch, hoe moeilijk dit zijn kan op den dag, er is dan des morgens en des avonds altijd nog gelegenheid. Terwijl daarenboven, waar men zich vormelijk niet schikken kan, gelijk men dat gaarne zou willen, een biddende stemming des gemoeds den verborgen omgang met God kan bevorderlijk zijn. We lezen van een David en een Daniël, dat zij vaste tijden hadden tot het gebed. En gelijk het nuttig en gewenscht is, vaste tijden te hebben tot alles wat de verzorging van ons tijdelijk leven betreft, is het evenzeer aan te bevelen een vasten regel aan te nemen, zooveel mogelijk althans, voor ons gebedsleven. Voorbeelden van menschen, gelijk Brakel in zijn „geestelijk leven” bespreekt, zijn zeldzaam. Wat zou er veel te genieten zijn, als maar de praktijk des geloofs meer in overeenstemming was met de leer des geloofs.
J. Wisse

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen