Waar zijn en oprecht

Geen eigenschap strekt een Christen meer tot sieraad dan waar en oprecht zijn. Wat de Heere tot Abraham eens zeide: „Wandel voor mijn aangezicht en zijt oprecht”, behoort ieder belijder der waarheid aan te merken als tot hem gesproken.
Al wat onwaar en onoprecht is, moet voor God, die heilig is, een gruwel zijn. Alle huichelarij en geveinsdheid wordt door geheel de Heilige Schrift veroordeeld. Tot zelfs op de laatste bladzijde der H. S. wordt van het „heilige Jeruzalem” gezegd: dat daar niet inkomen zal iets, dat ontreinigt en gruwelijkheid doet en leugen spreekt. Anders spreken dan men meent en zich anders voordoen dan men is, doet de mensch, hetzij bewust of onbewust, die zich dienstbaar stelt aan den Satan. Uit hem is de leugen. En die leugen spreekt en onwaar is, dient hem, uit wien de leugen is. God, die lust in waarheid heeft, bemint degenen die in oprechtheid wandelen. In staatkundige, in maatschappelijke, in godsdienstige aangelegenheden, altijd en in alles is en blijft het eens Christen roeping om waarheid te betrachten en in oprechtheid voor God en de menschen te wandelen en werkzaam te zijn. Bedroevend en ontroerend is het echter om op te merken, hoe schaars de oprechtheid onder de menschen gevonden wordt. Er is schier geen kwaad, geen zonde te bedenken, welke zoo algemeen is, als onoprecht zijn. Zelfs onder menschen, van wie men geheel andere dingen zon verwachten, vindt men er, bij wie dit kwaad zoo ingeroest is, dat ge er schijn noch schaduw van gewaar wordt, dat ze daar leed van dragen, of smart van hebben. En wie beschrijft al de ellende welke hieruit voortkomt. Wat wordt er vaak Gods Naam om gesmaad en gelasterd. Wat wordt de naaste er door benadeeld. Wat veroorzaakt men zichzelven tallooze moeielijkheden en onaangenaamheden, zonder dat we er nog eens over gaan uitweiden, wat dat ten gevolge heeft in zake de gemeenschap met God. De wereld is vol met menschen, zooals men dat noemen kan, met twee aangezichten. In onze tegenwoordigheid doen zij zich geheel anders voor dan achter onzen rug, In de handelswereld heeft dit menig mensch ten gronde gericht. In de maatschappelijke samenleving wijst ons dit op een kanker, welke ontzettende verhoudingen aanneemt, terwijl in het godsdienstig leven dit als één der vele oorzaken kan genoemd worden, waarom er zooveel kwijning is in de beoefening van de gemeenschap der heiligen.
Een oprecht mensch is een aangenaam mensch. Om te gaan en te verkeeren met iemand, wiens ja ja en wiens neen neen is, op wien men rekenen kan, doet zoo weldadig aan. Die eigen of anderer waar aanbiedt en aanbeveelt, alleen om aan geld te komen, maar van de onwaarde en van onwaarheid overtuigd is, die is een opzettelijke bedrieger. En hoeveel gebeurt dit niet? De bede van den man naar Gods harte is daarom zoo ernstig en voor ieder zoo aanbevelenswaardig:
„Laat oprechtigheid en vroomheid mij behoeden.”

W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen