Psalm 22:30

D. J. K. te R. schrijft ons: „Welke menschen moeten verstaan worden door vetten, waarvan in psalm 22:30 gesproken wordt. In hetzelfde vers wordt ook gesproken van stofbewoners (n,l. in den berijmden psalm); moet men hier aan tweeërlei menschen denken? Zoo ja, welke soorten van menschen zijn hier dan bedoeld?”
De bedoelde tekst luidt aldus: „Alle vetten op aarde zullen eten en aanbidden, allen, die in het stof nederdalen, zullen voor zijn aangezicht nederbukken en die zijne ziel bij het leven niet kan houden.”
Om dezen tekst recht te verstaan, moet wel in het oog gehouden worden wat daaraan voorafgaat. Psalm 22 behoort tot de Messiaansche psalmen. Het diepgaand lijden van den Messias wordt er in voorspeld van vers 1 tot 22. Van af vers 28 wordt gesproken van het heil dat de Messias verwerven zal door Zijn bitter lijden. Een heil dat èn voor Israël èn voor de heidenen voortreffelijk is. Eerst wordt gesproken van het heil voor Jakobs zaad; eene groote gemeente uit het zaad Israëls zal den Heere toegebracht worden en verzadigd worden met de goederen des heils. Doch in vers 28 wordt gezegd dat dit heil zich zal uitstrekken tot alle einden des aarde, want ook de heidenen zullen komen en zich tot den Heere bekeeren, want het door Christus verworven koninkrijk heerscht ook over de heidenen. Z66 groot zal de vrucht van Christus’ lijden zijn, dat niet alleen Jood en heiden deelgenoot zal worden, maar ook rijk en arm, zoowel uit hooger als uit geringen stand. Dit laatste nu zegt vers 30. De vetten op aarde, dat is, zij die overvloed hebben wat het aardsche betreft, de voornamen, de rijken, zoowel als die in het stof nederdalen of in het stof gebogen liggen, met andere woorden, de armen zullen daarin deelen, zelfs zij die geen hoop meer hebben in het leven te worden hersteld. Aan het slot van den psalm wordt dan nog vermeld dat ook de geslachten, die later leven zullen, insgelijks toegebracht zullen worden. In Paulus Sergius, den stadhouder van Cyprus (Handelingen 13) zien wij een van de „vetten der aarde” aanbidden, evenals in Cornelius (Hand. 10) die insgelijks eet van den geestelijken maaltijd door Christus verworven.
Calvijn zegt van dezen tekst o. a. het volgende: „De bedoeling is: dat dit offer der dankbaarheid gemeenschappelijk zij, zoowel voor de krachtigen en vetten als voor de mageren en half-dooden; opdat de eersten hun overmoed zullen afleggen en zich voor God vernederen; de anderen daarentegen, al zijn ze ook in druk, hun hart met eene geestelijke vreugde verheffen tot God, den Bewerker van alle goed. Wanneer de rijken derhalve hooren, dat hun een ander levensonderhoud aangeboden wordt dan in den aardschen overvloed, laten zij dan leeren zoo matig te leven van de dingen, welke God geschonken heeft voor tijdelijk gebruik, dat zij geen walging hebben in de geestelijke maaltijden en geen tegenzin daarin door hun verwende smaak. Evenals nu de vetten mager dienen te worden om zich aan God te kunnen voorstellen ter voeding, zoo bezielt David de hongerigen met een vast en onwankelbaar vertrouwen, opdat hun armoede hen niet verhindere om toe te treden, ja hij noodigt zelfs de dooien ter maaltijd, opdat de meest verachten voor de wereld het toch wagen zich te voegen bij de heilige tafel Gods.”

's-Gr. ('s-Gravenhage) D.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen