De Christelijke Gereformeerde Kerk (CXXXIX)

In zake Doop en Avondmaal werd door da Synode besloten „dat de lidmaten der kerke Christi verplicht zijn om aan hunne kleine kinderen het teeken en zegel des H. Doops in de gemeente te doen toedienen, dewijl volgens de Heilige Schrift en de daarop gegronde Formulieren van eenigheid onzer kerk de kinderkens met hunne ouders in het verbond Gods begrepen zijn, en de beloften des Heeren niet alleen de geloovigen maar ook hun zaad gelden; zullende de Opzieners en Herders de lidmaten ernstiglijk vermanen en opwekken, om op het voorbeeld van Abraham, de vader der geloovigen, niet te twijfelen door ongeloof, maar Gode de eere te geven, opdat zij ook daardoor des te meer gedrongen worden om onder inroeping van den onontbeerlijken zegen des Heiligen Geestes, getrouw te zijn aan de vrijwillig afgelegde belofte, om hunne kinderkens als erfgenamen des rijks Gods en Zijns verbonds, van hunne eerste ontkieming af aan, naar hunne vatbaarheid bekend te maken met het verbond, deszelfs rechten en plichten, met den Borg en Middelaar des verbonds, die ook de kinderkens tot zich riep; met den Heiligen Geest als den onmisbaren toepasser en verzegelaar van de beloften en zegeningen des genadeverbonds en met deszelfs heilrijke vruchtgevolgen, het kindschap Gods, en het leven des geloofs tot verheerlijking Gods des Vaders, zullende de leeraars geduriglijk vermaand worden om getrouwelijk te handelen naar den Woorde Gods en de daarop gegronde Formulieren van eenigheid, in de bediening van het teeken en zegel des verbonds, opdat door het lichtvaardiglijk handelen in deze de toorn Gods niet over de gemeente gebracht worde, door de ontheiliging van Zijn verbond.” Dat is eene verklaring van het Sacrament des Doops, die in onze dagen nog mag gehoord worden, Hoe ontzaglijk veel hooger staat ze niet dan de mechanische verklaring die Dr. Kuyper van dit Sacrament heeft gegeven. Hier geen sprake van onderstelde verkiezing of wedergeboorte, onderstellingen, die ons geen stap nader brengen, daar een onderstelling een onbewezen waarheid is, das ook een leugen zijn kan. Maar hier die zuiver bijbelsche beschouwing, die den grond voor den Doop in niets anders vindt dan in het verbond der genade en de beteekenis van dit Sacrament stelt in de verzegeling van Gods beloften. Hier geen sprake van een ontwikkelen van datgene wat in den Doop geschonken is, maar een glashelder in het licht stellen van de roeping der ouders tegenover hunne kinderen, op grond van den Doop, gepaard met eene ernstige vermaning aan de leeraars, om toch vooral getrouw in de bediening van dit Sacrament te zijn. Dat er dan ook kort daarop ernstige verschillen inzake de beteekenis van den Doop onder de Afgescheidenen openbaar werden, was niet omdat deze verklaring niet duidelijk sprak, maar omdat naar sommiger gedachte deze verklaring niet ver genoeg ging.
Ook de verklaring, die van het Avondmaal werd gegeven, laat aan duidelijkheid niets te wenschen over. „De lidmaten der gemeente Jesu Christi,” aldus de Synode, „zullen ernstig vermaand en opgewekt worden, om zich te wachten voor verachting van het bondszegel des Heiligen Avondmaals, hetzij door de verwaarloozing van de onderzoeking der Heilige Schriften en het opwassen daardoor in de kennisse der zaligmakende waarheden, waardoor de lidmaten belet worden om het lichaam des Heeren Jesu Christi, hetzij door het verzuimen van het Heilig Avondmaal, door verkeerde toepassing der vermaning: „De mensch beproeve zich zelven en ete alzoo van dit brood en drinke van dezen drinkbeker”, zullende de Opzieners en Herders naarstige wacht houden over de wegblijvers van het Heilig Sacrament, dezelve opzoekende in hunne woningen en onderzoekende naar de redenen van het wegblijven, opdat, zoo er eenig gemoedsbezwaar mocht aanwezig zijn, dit bezwaar naar den Woorde Gods uit den weg geruimd worde, en de bekommerden opgewekt, om tot Christus te komen, en niet alleen te betuigen, dat zij midden in den dood liggen, maar ook te erkennen en te betuigen, dat Christus Zijn bloed voor Zijne gemeente vergoten heeft, en niet alleen de verzekerden en de verzegelden, maar ook en vooral de bekommerden en verlegenen met de teekenen en zegelen Zijns verbonds wil troosten, opdat alzoo ook dit Heilig Sacrament tot het rechte einde in de gemeente bediend moge worden. De ergerlijken in leer of leven zullen gecensureerd en, even als zij die geen lidmaten zijn, van de tafel des Heeren geweerd worden.” Ook deze verklaring inzake het Avondmaal maakt, vanwege hare zuiverheid en duidelijkheid, een voortreffelijken indruk en stelt genoegzaam in het licht, dat de mannen die daar vergaderd waren op een kennelijke wijze de leiding en voorlichting des Heiligen Geestes genoten hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen