Kerk en Staat

De laatste jaren hebben ons dus een snellen aanwas doen zien van Christelijke scholen in alle deelen van ons vaderland en al zijn wij ook nog op verre niet waar wij wezen moeten: „de bijzondere school regel en de openbare school aanvulling”, er is toch goede hope voor de toekomst.
Als er nu maar gewaakt wordt.
Waarvoor ?
Dat het onderwijs op onze Christelijke scholen waarlijk Christelijk onderwijs is en blijft, d. w. z. onderwijs, dat Jezus Christus het vleesch geworden Woord, het Begin der Schepping Gods, tot een levend en alles beheerschend middenpunt heeft.
En dit zal alleen dan kunnen, wanneer het onderwijs op deze scholen berust in de handen van mannen en vrouwen, voor wie Jezus Christus het middenpunt van hun persoonlijk leven geworden is. Daarop komt het aan voor onze Christelijke scholen. Daarop moet door de schoolbesturen of schoolcommissiën nauwlettend worden toegezien.
Daar moet een onderzoek naar worden ingesteld bij iederen onderwijzer of onderwijzeres, die den drempel onzer Christelijke scholen overschrijdt. Op tal van plaatsen hebben de gemeenteraden in verband met de jongste verschijnselen in het korps van openbare onderwijzers besloten, aan iederen sollicitant mondeling of schriftelijk de vraag voor te leggen, hoedanig hij staat tegen over het Huis van Oranje en welke taak hij op de school tegenover dat Huis heeft te vervullen; ons lijkt het toe, dat het in onze dagen beslist noodzakelijk is, dat aan de mannen en vrouwen die zich bij het Christelijk onderwijs aanmelden, gevraagd wordt: hoedanig zij zelve staan tegenover Hem, die het middenpunt van hun geheele werkzaamheid in de school wezen moet.
Wat dunkt u van den Christus, wiens Zoon is Hij?
Ziedaar de vraag, die als uitgangspunt zou kunnen dienen voor een korte bespreking over een allergewichtigste zaak, de toekomst van den onderwijzer zoowel als de toekomst van het onderwijs betreffende.
Want het gevaar is zoo groot, dat waar de vraag het aanbod overtreft, er elementen in onze Christelijke scholen komen, die feitelijk bij het openbaar onderwijs te huis behoorden.
Menschen, die aan onze kinderen verhalen moeten datgene, wat ze zelf met een vraagteeken beantwoorden ; wier geheele levensopenbaring het bewijst, dat zij van het gewicht van hunne roeping hoegenaamd niets verstaan, en wier wereldschgezindheid velen ouders een aanstoot is. Daartegen moet gewaakt, zal ons Christelijk onderwijs niet iu kwaliteit verliezen wat het in kwantiteit wint.
Daarom zouden wij willen aansturen op het oprichten van meerdere kweek- of normaalscholen, waar wij zelf onze onderwijzers en onderwijzeressen kunnen opleiden.
Daar zijn er thans nog zoovelen die hunne opleiding bij het openbare onderwijs moeten ontvangen, wat nooit profijtelijk kan zijn voor het Christelijk onderwijs. 
Verder zouden wij willen aandringen op splitsing van de examens bij het Lager onderwijs.
Tot nu toe moeten al onze adspiranten door de Rijksexamen-commissie worden onderzocht, die examen moet afnemen op grond van de wet op het Lager onderwijs. Deze examen-commissie is dus in het afnemen van het examen neutraal, zoodat in dat examen aan het Christelijk onderwijs geen plaats noch eenig recht toekomt.
Dit achten wij onbillijk.
Met behoud van de wetenschappelijke eischen bepleiten wij de noodzakelijkheid van afzonderlijk examen voor onze aanstaande Christelijke onderwijzers en onderwijzeressen, dan konden alle na- of aanvullingsexamens vervallen; onze opleiding voor het examen kon beter zijn, omdat het examen meer in overeenstemming met onze opleiding zou wezen.
Nu moet op iedere Christelijke kweek- of normaalschool zorgvuldig rekening gehouden worden met het examen, dat straks op neutraal standpunt moet worden afgelegd, iets wat nooit in het belang van eene goede opleiding kan wezen.
Dat zou dan van zelf veranderen , en alles zou meer in overeenstemming zijn met het doel, met behoud van de wetenschappelijke eischen. Het verwondert ons altijd, dat voor zoover wij weten, daarop nog nooit is aangedrongen.
Daar zijn onder onze lezers wel onderwijzers en hoofdonderwijzers”, mag ik van hen eens weten, of dit plan niet uitvoerbaar zou wezen en waarom men daarop nog nooit heeft aangedrongen.
Wellicht kan daardoor deze zaak eens van meer dan ééne zijde worden bezien en in de Christelijke onderwijzerswereld een punt van bespreking uitmaken. Ik zal het zeer op prijs stellen, op dit punt door bevoegde personen nader te worden ingelicht, daar mij deze zaak ter harte gaat. Wrijving van gedachten geeft licht.

Leiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen