De oorsprong van den Mensch

In den Haag wordt op dit oogenblik eene biologische tentoonstelling gehouden.
In verband daarmede worden er iederen avond voordrachten gehouden, waarin verschillende geleerden op populaire wijze het gehoor inlichting geven over de groote vraagstukken, die op ons menschelijk leven betrekking hebben.
Dinsdagavond 14 Juni sprak daar Dr. J. Boeke professor te Leiden over de vraag: Wat wij eigenlijk weten van de afstamming van den mensch. ‘t Kan nuttig zijn eens te vernemen, wat deze geleerde zijn gehoor heeft medegedeeld over dit zoo hoogst belangrijke vraagstuk, omdat wij daardoor een blik kunnen werpen op de zoogenaamde verlichte denkbeelden van onzen tijd, en in staat zijn om een oordeel te vellen over de wijze, waarop de menschen over hun oorsprong worden voorgelicht.
Wij geven hier het verslag, zooals dit voorkomt in de Nieuwe Courant van Woensdag 15 Juni.
„Spr. begon met een beknopt overzicht van de verschillende perioden, waarin de ontwikkelingsgeschiedenis van de aarde verdeeld wordt, daarbij duidelijk doende uitkomen over welke groote tijdsruimten die perioden zich uitstrekken, en wijzende op de groote moeilijkheden der anthropo-logische studiën en onderzoekingen.
In den ijstijd vindt men de eerste overblijfselen van den menseh, ofschoon toch ook in de voorgaande, de tertiaire periode, menschen geleefd moeten hebben. Toen heerschte er in Europa een subtropisch klimaat.
Dan releveert spr. de Darwin-theorie van de selectie en decentie en het streven om de z.g. „missing link” te vinden in den ontwikkelingsgang van den mensch.
Prof. Dubois vond in 1891 op Java die „missing link”, de z g. „pithecanthropus erectus.” In den laatsten tijd is gebleken, dat de hooggespannen verwachtingen niet geheel en al uitgekomen  zijn aangezien men de sporen vond dat tezelfdertijd van den pithecanthropus erectus menschen geleefd hadden.
Twee jaren geleden deed men een zeer belangrijke vondst, toen in 1908 in een zandgroeve, bij Heidelberg, ongeveer 24 M. onder den grond de onder-kaak gevonden werd van den z g. „homo heidelbergensis;” het oudste menschelijk overblijfsel, vermoedelijk uit het einde der tertiaire periode.
Spr. betoogde vervolgens, dat de mensch afstamt van vleeschetende dieren, die wel in een zacht klimaat leefden, maar toch niet in de oerwouden, waarin de apen huizen, ‘t Was in de tertiaire periode, dat die rechtopgaande dieren zich ontwikkelden , zich voortbewegend op den beganen grond, van welke vleeschetende dieren de menseh afstamt.
Van hetgeen hierna volgt, weet men absoluut niets.
Wel is bekend dat er in het begin van den ijstijd in Europa een ras leefde met veel menschelijke eigenschappen, maar toch veel op dieren gelijkend.
Daaruit ontwikkelde zich een ras met veel meer menschelijks, dat in den ijstijd een groot deel van Europa bevolkte. Langzamerhand ziet men dat ras zich, bij verfijning van zijn anatomische kenmerken, meer en meer verspreiden, en dat ras vormde onze voorouders. .
Dit alles geldt echter alleen nog maar voor Europa.
In de binnenlanden der tropen vindt men een ras van pygmeeën, een ras van kleine menschen, dwergen, die overal, waar men ze aantreft, blijken op denzelfden trap van ontwikkeling te zijn blijven staan.
Men heeft zich afgevraagd of dat niet de stamvaders van ons geslacht zijn, Spr. meent echter, dat dit een ras is, dat onder ongunstige omstandigheden kleiner werd (Kümmerrasse).
Hierna gaf de spreker, bij een groote reeks lichtbeelden, nog tal van belangwekkende mededeelingen omtrent detailpunten van het door hem behandelde onderwerp.”
Men staat eenvoudig verbaasd hoe een wetenschappelijk man, een professor aan een Nederlandsche universiteit zulke door en door onbewezen hypothesen (onderstellingen) als waarheid durft verkondigen. Moet het hem dan niet bekend zijn,
hoe de leer van Darwin zichzelve heeft overleefd en aan haar eigen tegenstrijdigheden gestorven is?
Hoe er niemand onder de mannen van naam in onze Europeesche wetenschap gelooft aan de afstamming der menschen van een vleeschetend dier?
Wordt het niet meer en meer, vooral sinds Ernst Häckel zijn onmogelijke theorieën over den oorsprong der menschen heeft voorgedragen en zich van minder eerlijke middelen bediend heeft om deze ongeloofstheorieën ingang te doen vinden, door de mannen dor wetenschap erkend, dat de menseh wat anders is dan het dier en het dier wat anders dan de mensch, en dat er geen verbindingsmiddel tusschen de menschen en de dierenwereld bestaat?
Het zou ons geen moeite kosten, om hier te noemen een reeks van mannen, van Europeesche vermaardheid, die glimlachen zullen over hetgeen daar in den Haag over den oorsprong der menschen verkondigd is.
Laat prof. Boeke maar eens kennis nemen van het machtigen boek van Dennert „ Vom Serbelager des Darwinismus’, of van de geschriften van prof. Reinke, een Duitsch botaniker, die hem een reeks van bewijzen verschaffen zullen voor de onhoudbaarheid van zijn verkondigde theorieën. Waar gaan wij heen, wanneer den menschen verkondigd wordt, dat zij van vleeschetende dieren afstammen.
Waar blijft op dit standpunt het verantwoordelijkheidsgevoel, waar de moraal, waar het recht! Moet deze leer niet noodlottig worden voor de menschelijke samenleving en bestaat er geen verband tusschen de toenemende ontaarding van ons geslacht en eene beschouwing over den oorsprong des menschen, die hem van beelddrager Gods verlaagd tot een oorspronkelijk vleeschetend dier!
Wij achten het noodzakelijk, waar deze leer thans aan honderden verkondigd wordt, er in ‘t openbaar tegen te protesteeren, omdat het een leer is, die de eere Gods, het gezag der Heilige Schrift en het wezen van den mensch aanrandt.

Leiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen